Vallen. Ik val best wel veel. Waarom weet ik niet. Ik sta ook vaak weer op maar het blijft schrikken als je weer eens op een niet charmante ergens naar beneden stort. Wie valt vaker van de trap?
Vallen en weer opstaan
Stevige leuning
Ik had het er al eerder over in mijn blog. Vallen doe ik regelmatig; m’n benen, armen en andere ledematen breken ook. Afgelopen woensdag was het weer eens zo ver. Dagen, weken en maanden gaat het al goed. Als ik alleen ben loop ik geconcentreerd en als er iemand bij me is, let die ook vaak op stoepjes en afstapjes. De trap op en af in het appartementencomplex waar ik woon is een kwestie van rustig lopen. Geconcentreerd bij iedere stap die ik neem. Niet met volle boodschappentassen over de trap, niet met een vuilniszak of wat dan ook. Rustig en beheerst.
Zonder leuning
de diepte ingestort
Wel hield ik me sinds alle coronaperikelen niet meer aan de leuning vast. Je wilt geen virus oplopen van de eerste de beste positief besmette medemens. Onzin natuurlijk want ik was m’n handen sowieso bij binnenkomst uitgebreid. In de hal staat netjes een flacon met ontsmettingsmiddel. Stuk wassen zoals Rutte dat noemt. Vanaf nu houd ik de leuning weer stevig vast. Het hangt er niet voor niets.
Volgens Wikipedia is een leuning een stevige balk, strip of soms touw, waar je met je hand stabiliteit of steun kan vinden. Toegepast langs looproutes waar het wandelen (enigszins) risicovol is, bijvoorbeeld bij het klimmen of dalen of op gladde oppervlaktes. De leuning voorkomt dat je je bezeert of blesseert door vallen, en biedt de mogelijkheid het lopen met de arm te ondersteunen.
Aftikken
vlak naast de lift
Toch ging er weer eens iets mis in mijn lage reactie- en verwerkingssnelheid. Niet afgeleid, niet druk. Toch heb ik op de een of andere manier iets niet goed gedaan met het naar beneden lopen. De ene voet gezwikt of over de andere voet gestruikeld. Ik kan het je niet navertellen maar zo net boven de helft van de trap gebeurde het.
Vorige week had ik nog geroepen dat ik al vaak van de trap was gevallen maar gelukkig nog nooit voorover. Je snapt het al. Ik ben voorover naar beneden gestort. Tas in de hand, helemaal los van de leuning. Toen ik met mijn hele gewicht als een rotsblok naar beneden stortte, zei ik al tegen mezelf ‘dit is niet best’. Mijn hele leven ging niet aan me voorbij want daar was de afstand te kort voor. Maar een nanoseconde later lag ik als een prop op de grond. Naast de lift. De afstand tussen de laatste tree en de kast waar de trap eindigt, is ongeveer een kleine meter. Geen tijd om een koprol te maken en de energie af te tikken (grapje).
Plavuizen
op de plavuizen
Op het moment dat ik de grond met mijn linkerkant vol raakte, hoorde ik mijn hoofd tegen de plavuizen knappen. Na een paar seconden van zelfscreening, trok ik al vrij snel de conclusie dat er niets was gebroken. Mijn tas stond netjes naast me. De telefoon had geen schrammetje. Opluchting; geen gips of ambulance in het verschiet. Gelukkig blijken de jaren van medicatie (bisfosfonaten) hun vruchten te hebben afgeworpen. Tien jaar geleden was ik gegarandeerd afgevoerd met een gebroken heup.
Zachtjes uit mijn ‘proppositie’ mezelf in de zitstand geduwd. Weer een moment van zelfscreening. Het voelde allemaal wel redelijk. Ik kon dus rustig gaan staan. Aan de linkerkant is alles beurs. Blauw zal het waarschijnlijk niet zo heel erg worden, want ik heb niet zo’n aanleg voor blauwe plekken. De schouder (bovenarm) die ik al een keer heb gebroken is gelukkig alleen maar gekneusd; net als mijn linker bil, elleboog, pols, vingers, knieën en enkel. Pijnstillers erin, zorgen voor extra warmte voor de aangedane ledematen. Op deze manier hoop ik dat de pijn over een paar dagen weer is weggezakt.
Wie herkent zich in deze valpartijen? Zou het genetisch bepaald zijn? Mijn dochter stortte een paar weken geleden van de trap naar beneden en mijn moeder viel in het verleden ook regelmatig van een trap.
Als ik val kan ik niet meer zelfstandig weer opstaan. Twee nieuwe knieen en daar kan je dan niet op gaat zitten om te draaien en omhoog te komen.
Ben dus erg voorzichtig met lopen en trappen.
Paar jaar geleden viel ik op een nog oude knie en dat was zo heftig aangekomen dat mijn hele been van lies tot tenen blauw geworden is heel lang last van gehad en zelf een tijdje niet mogen werken op kantoor op doktersadvies , ik moest echt rust nemen en tramadol week slikken.
Mijn werkgever vond het beetje onzin tot ik hem, met waarschuwing vooraf, een paar foto’s van mijn been stuurde, tpoen geloofde ze pas dat het echt slecht met me ging
Dat is helemaal verschrikkelijk. Mensen denk dat als je last hebt van je knie (of wat dan ook) dat het alleen maar een ledemaat is. Niet stilstaand bij het feit dat je helemaal onthand bent en met alles gewoon veel pijn hebt. Denk alleen maar aan het slapen. Ik kan nu niet goed op mijn linkerzij liggen.
Hoi Herma, Ik herken me wel in je valpartijen… al wordt het met ouder worden gek genoeg (maar wel gelukkig) steeds minder. Heb ook al alle armen en benen een keer gebroken, enkels diverse keren verzwikt e.d. , meestal door ‘stomme’ doodnormale ongelukjes waarbij ik ‘toevallig’ ongelukkig terecht kwam.
De laatste keer – een jaar geleden – ook een voorwaartse koprol vanaf de trap op mijn werk naar beneden gemaakt, zeker een tree of tien. En zie – enkele jaren judo-training, weliswaar zeer lang geleden – kwam toen toch goed van pas, het automatisme zat er nog in dus hoofd vooroverbuigen en intrekken, doorrollen en aftikken. Geschrokken maar ongedeerd opstaan en collega’s én ikzelf verwonderd wat er zojuist gebeurd was… 🙂
Onvoorstelbaar … doorrollen en aftikken. Ik had geen ruimte omdat er een deur aan het eind van de trap is maar had ook dan geen atletische beweging gemaakt. Meestal als ik val, is het alsof er een boom omvalt zeg maar. Gelukkig geen gips, alleen maar blauwe plekken.
Lieve Herma, we sprongen vanmiddag snel van de hak op de tak, maar ik wil nog wel even zeggen dat ik onder de indruk ben van deze valpartij! Wat ben je vreselijk dapper!
Ik ben echt zooo bang om te vallen en hoop dat mij dit nooit zal overkomen. Verschrikkelijk! Het is gelukkig nog redelijk afgelopen en het had veel erger kunnen zijn. Beterschap mbt alle blauwe plekken! XXX
Zeker weten. Zo’n valpartij is meer dan alleen blauwe plekken. Ik ben ontzettend geschrokken.