Herfst. Het is lekker koud buiten. De afgelopen week liet de zon zich regelmatig zien. Heerlijk die frisse, koude wind in de voor mij opvallendste periode van het jaar.
Herfst
In de herfstperiode, dus van (ongeveer) 21 september tot en met 21 december van ieder jaar, gaat bij mij de vlag uit. De zomer is achter de rug, de hitte verdwijnt aan de horizon. De dagen worden korter. Ik ben in deze periode de vrolijkste en fitste versie van mezelf. Doordat het niet meer zo warm is in huis slaap ik dieper. ‘s Morgens bij het opstaan doe ik alle ramen en deuren open; ook de schuifpui naar het balkon. Luchten en doorwaaien; genieten van de kou als ik op blote voeten over het laminaat loop. Komt er een opvlieger loop ik gewoon naar buiten. Boodschappen doen zonder jas.
Corona
De herfst is geen seizoen met schoonheid volgens het boekje. Maar voor mij biedt de herfst troost. De natuur biedt zich op een schitterende, kleurrijke manier aan ons aan. Misschien niet zo licht als de lente Gelukkig heb ik geen last van de seizoensgebonden stemmingsstoornis. Melancholie (melas en cholè is samen zwart en gal uit het Grieks). Vroeger een lichamelijke aandoening nu een voedingsbodem van kunst; een onbestemd gevoel van rouw. In de herfst was (ooit) het werk gedaan, de oogst binnen. Het doodse seizoen trad binnen. Nu zal corona de depressieve gevoelens versterken. Alles is grauw en grijs als je eenzaam opgesloten zit in je huis. Geen gesprek, geen lichamelijk contact.
Nederland
In Nederland is dit seizoen voor mij geweldig. Misschien niet zo mooi als de Indian Summer in Noord-Amerika (peak leaf season) of het knalrode vallende blad in Japan. Schoonheid volgens het boekje; reisgidsen volgeschreven met plekken waar je kunt genieten van de herfstkleuren. Ook de natuur reageert zichtbaar op haar eigen manier. Vogels bouwen reserves op voor de winter. Ze snoepen van de vitaminerijke bessen in onze tuin. Bijvoeren kan altijd.
In Nederland is het weer niet te voorspellen. De ene dag stormt en regent het en de andere dag schijnt de zon en schittert het water onder een koude hoge hemel. Ik zag laatst de dichtregels van Jean Pierre Rawie: ‘Geen troost valt aan het najaar te ontlenen, de bladeren verworden in de goot, en de gelieven zijn voorgoed verdwenen.’
Gevoel
We naderen het einde van het jaar. Tijdens de coronaperiode ontsteken vele dorpen eerder hun lichtjes. Het tv-seizoen is weer gestart en ik geniet van ‘Het perfecte plaatje’ en verheug me weer op ‘Heel Holland Bakt’. Buiten is het stil en de zon zakt met de meest fantastische kleuren onder de horizon. Het huis ruikt nog naar de stamppot van de avond, de kaarsjes branden en het stukje banket staat al klaar bij het koffiezetapparaat.
Ik ben ook dol op de herfst! De mooie frisse, zonnige dagen en het grijze van mist en regen, heerlijk.
Het is wel mooie buiten vooral als de zon net op de gele en rode bomen schijnt vanmorgen en de voedselboom en voederschaal staan weer zodat we veel vogeltjes zien.
Maar verder hou ik niet zo van jassen aandoen als ik naar buiten ga. Watjes in oren omdat ik anders oorpijn krijg vd wind en nu kan het nog net zonder muts en sjaal.
Nu wachten op de harde wind en de regen … lekker binnen op zo’n luie zondag
Heerlijk hoe je het beschrijft , en oo jee die opvliegers zijn nu te hebben, de blaadjes van de boom , kleuren van je planten
warme jas aan en neus in de wind ..
Heerlijk
Groet Annelies
Ik probeer zoveel mogelijk vanuit mijn hart te schrijven …
Ik ‘doe’ het ook goed in de herfst. Ik vind het een heerlijk en knus seizoen.
Ah, ja, de herfst. Vroeger gevreesd, thans geliefd. Prachtig verkleurende bladeren dankzij de warme (na)zomer; de mist die mijn wereld verkleint en vergrauwt, maar ook alles geheimzinnig en sprookjesachtig maakt; de malle pompoenen in hun oranje schil. De weldadige warmte als je thuiskomt na een verkleumende fietstocht; de rode sierappeltjes (Malus ‘Red Sentinel’) die lijsters en kramsvogels lokken deinen vrolijk voor het grote raam en de sierlijke, kleurrijke bladeren van Japanse esdoorn (Acer palmatum) en de amberboom (Liquidambar styraciflua) zijn als confetti op de grond gedwarreld.
Als hovenier kon ik het niet laten om de botanische namen te noemen van deze drie. Het sierappeltje is een kleine boom met een heel open kruin, drie keer leuk door bloesem, herfstbladkleur en natuurlijk de appeltjes die er vanaf september, oktober tot wel februari in hangen.
Het lijkt wel een gedicht. Zo mooi geschreven. Dank je.