Complimenten als je ouder bent dan vijftig

Complimenten. Iedereen vindt het fijn een compliment te krijgen. Op dit moment denk ik dat er veel mensen zijn die hunkeren naar een compliment.

Complimenten

complimenten

Als ik om me heen kijk zie ik mensen die veel mooier en intelligenter zijn dan ik zelf ben of denk te zijn. Nu ik een tijdje geconfronteerd ben met het niet onsterfelijk zijn (van ons beiden) ga ik daar toch wel wat anders over denken. Wat is voor mij nu eigenlijk belangrijk in het leven. Zet ik mijn foto’s bewerkt op internet? Of laat ik ‘gewoon’ zien wie ik ben. Nou het laatste. Hoe sta je voor de spiegel en wat is je eigen vertaalslag van wie je daar nu eigenlijk ziet? Soms denk je dat het wel meevalt en soms verbaas je je over die ene spekrol achter op je rug. Stiekem over je net te strak zittende beha. Je hele dag verpest. De hunkering naar complimenten over uiterlijke schijn moet ik (wil ik) kwijt.

Sportief en rimpelloos

sportief en perfect gekleed

Waar zou dat mee te maken hebben? De ene dag zit je beter in je vel dan de andere. Soms zie je in tijdschriften vrouwen van je eigen leeftijd. Sportief, rimpelloos en super mooi opgemaakt. Gekapte haren, hard werken in de super mooi ingerichte tuin en een spijkerbroek waar ik van zou dromen. Moet ik me daar wel aan optrekken? Zoek ik onbereikbare complimenten? Word ik hier juist verdrietig van? Lastig. Zou die vrouw op de plaatjes gelukkiger zijn dan ik? Iedereen heeft wel wat te mopperen over zijn lijf. Moet ik bevestigd krijgen dat ik nog de moeite waard ben? Mijn houdbaarheidsdatum staat al ergens genoteerd. Voordat ik ziek werd dacht ik daar niet over na. Nu wel; mijn onbevangenheid is weg. Van de mensen die dicht bij me staan houd ik meer dan ooit te voren.

Lief en toegewijd

lachrimpels koesteren

Thuis probeer ik de leuke, lieve en toegewijde echtgenoot, moeder en vriendin te zijn. Sta voor iedereen klaar, daar waar ik kan. Ik geef oprechte aandacht. Dat komt dan ook uit mijn hart; welgemeend en intens. Van alle steun die ik op mijn beurt weer krijg, kan ik ontroerd raken.  Ik kan ook ontroerd raken van een vrolijk geserveerde bitterbal.

Op mijn werk telt alleen nog positieve energie. Carrière hoef ik niet meer te maken. Uitdaging en applaus hoef ik ook niet meer. Op dit moment wil ik ‘gewoon’ lekker werken in een inspirerend team.

Dat mensen mijn niet mooie karaktereigenschappen accepteren is voor mij het ultieme teken van vriendschap en liefde. Ja ik ben chaotisch, niet slank, ongeduldig en maak niet altijd de juiste keuzes. Als ik dat op de juiste manier weet te accepteren hoop ik een mooier mens te worden. Perfectie is geen garantie voor levensgeluk. Aanraken, contact maken en knuffelen wel.

Glimlach en lachrimpels

acceptatieronde

Veel nadenkwerk te doen dus. In alle nachtelijke pogingen lukt het niet niet altijd om direct de slaap te vatten. Ook dit wil ik accepteren. Af en toe gooi ik er een ademhalingsoefening tegen aan of lees een goed boek. Tijd om stil te staan bij deze nieuw aan te leren acceptatie. In deze ‘belegen’ acceptatieronde hoop ik dat ik een fijner mens word, met stralende ogen en veel (heel veel) lachrimpels. Juist de hoeveelheid verschillen maakt ons interessant. Vriendschappen en relaties op wat voor manier dan ook, zijn juist intenser en van meer diepgang als niet iedereen op dezelfde manier in het leven staat. Laat ik dus maar eens wat meer proberen gewoon aardig, begripvoller en rustiger te zijn. Mijn mening hoeft niet overal gehoord worden.

…Kostbaar is de wijsheid die door ervaring wordt verkregen (bron: R. Ascham).