Woudbloem; rondje Harkstede op de fiets

Af en toe fietsen we (therapeutisch) rond onze woonplaats Harkstede. Een prachtig dorp onder de rook van Groningen (voor degenen die dat nog niet weten). Veel voorzieningen en een paar duizend vriendelijke mensen. Vanavond fietsen we een uur voor ondergaande zon richting Woudbloem.

Woudbloem

Fietsen is gezond zeggen ze toch; goed voor lijf en leden (rug). Zo gaande weg ontdekken we leuke dorpjes. We genieten van prachtige vergezichten en fietsen langs uitgestrekte weilanden. Een bijna leeg landschap. Pas gemaaid gras, her en der wat koeien en maisvelden. Maar ook vaartjes en draai- en klapbruggetjes. Rondom Woudbloem komen verschillende waterwegen (Slochter AE, Schamer AE, Woudbloemsloot, Grootewijk) bij elkaar. Je ademt hier Groningse geschiedenis. Mijmerend op de fiets zie ik hoe vroeger de trekschuiten hun weg zochten langs de oevers van de Scharmer AE in de mistige ochtend. De schipperskinderen van deze trekschuiten gingen in Woudbloem naar school.

Aardappelmeelfabriek

Het bord Woudbloem staat ietwat verlaten langs de weg. Af en toe passeert ons een auto of een enorme landbouwmachine. De naam Woudbloem komt naar alle waarschijnlijkheid van de aardappelmeelfabriek Woudbloem. Deze fabriek lag logistiek erg gunstig. De aardappelen konden vanuit verschillende richtingen aangeleverd worden. Schippers kregen in die periode zo rond de 300 gulden voor een lading. Het gebied rondom Harkstede en Woudbloem was tot het einde van de negentiende eeuw ruig en ontoegankelijk. Begroeid met riet en struiken, afgewisseld met baggerplassen. Voor de schippers redelijk saai … en vooral onbeschut tegen de ’s winters felle oostenwind.

Scheepswerf

Eenmaal in het dorpje Woudbloem ga je (vanuit de richting Harkstede), over de brug rechtsaf naar een scheepswerf. We spraken kort (op die avond pakten donkere onweerswolken zich samen) met de eigenaar. Hij vertelde ons dat Woudbloem Marine Service is gespecialiseerd in het repareren en reviseren van scheepsvoorstuwingsinstallaties. Ook is er ruimte voor stalling en onderhoud. De werf is ook over het water goed bereikbaar en  gedeeltelijk gevestigd in de oude aardappelmeelfabriek die in 1967 (door allerlei omstandigheden) haar deuren sloot. Dat ze er vroeger clandestien jenever stookten had hier niets mee te maken. De arbeiders verlieten in de jaren na de sluiting, de Tienborg. Deze karakteristieke rij witte huisjes werden ook wel ‘Lange Jammer’ genoemd omdat er altijd wel een kind huilde. Ook de schipperskinderen bleven uiteindelijk weg. Het inwonersaantal daalde enorm. De school sloot na een enorme terugloop in schoolkinderen in 1969 haar deuren.

We maken nog niet zo veel kilometers en ruim voor de koffie weer thuis. Als je een avondje fietst leer je iets van je omgeving en je krijgt positieve energie van dit prachtige landschap. Genieten.