Prosecco; de nectar van de goden. Via de wijnstreken Trentino, Alte Adige, Strada del Prosecco reden we naar het Zuidelijke deel van het Gardameer. In de eerste week werden we overvallen door natuurgeweld. De laatste dagen werden we overvallen door de schoonheid van Peschiera del Garda.
Heenreis via Isera/Trentino
Isera / Trentino
Onze heenreis verliep redelijk vlekkeloos. Behalve een overvloed aan files zijn we ontspannen via een overnachting vlak voor München, doorgereden naar Isera. In dit prachtige dorpje, zo’n 10 minuten rijden van Rovereto, werden we getrakteerd op een warm welkom. Even opfrissen, koffers naar de kamer brengen en dan genieten van een heerlijk glas (lokale) wijn. Dit Italiaanse landhuis laat zien dat traditie te combineren is met de moderne keuken.
Landgoed Vallagarina
Het eten (thema’s) wordt gecombineerd met perfect passende wijnen. Met beperkte maar pure (verse) ingrediënten zorgen ze ter plekke voor steeds een andere, ultieme smaaksensatie. Wij laten ons iedere keer graag verrassen. Voor ons is dit hotel een zo langzamerhand magische plek. Vanuit je kamer en het terras zie je de slingerende weggetjes door de weelderige wijngaarden; op de achtergrond de Dolomieten.
Mozart was hier …
In 1769 maakte Mozart tijdens zijn eerste concert in de Val Lagarina, kennis met de wijn uit dit gebied.
Hij was zo gecharmeerd dat hij de wijn verwerkte in een van zijn opera’s .
In deze omgeving vind je de Marzemino Superiore druif. Geteeld om een (robijn) rode wijn te maken. Krachtig, droog, ietwat zoet, vol van karakter met een aangename bittere ondertoon en een lange afdronk. Je zou het kunnen vergelijken met mijn eigen karakter … (wel met een knipoog natuurlijk).
Strada del Prosecco/Treviso
Acienda ca piadera
In deze achtertuin van Venetië, vanuit Isera (met de zon in de rug) hebben we vervolgens een landelijke route gereden. Via Lago di Cei door een gedeelte van de Prosecco route (Passo Boldo) naar ons volgende verblijf in de provincie Treviso . Ver van de autobaan, ver van de drukte. Ons verblijf was dan ook midden tussen de wijngaarden en omringende heuvels waar de prosecco druif op de naar het zuiden gerichte hellingen, hangt te rijpen.
We reden door dorpjes die nog niet door het massatoerisme zijn ontdekt. Serene rust. Schoon en onbeschadigd. Je proeft de sfeer en de rijke historie die de Romeinen ooit hebben achtergelaten. De Glera-druif wordt al eeuwenlang voor deze sprankelende wijn geteeld. Prosecco is voor wijnkenners de nectar van de goden en voor Italië-kenners de nectar van Italië.
Strada del Prosecco
Tussen Valdobbiadenne en Conegliano (kleine 50 km), leidt de weg je naar middeleeuwse abdijen, eeuwenoude bomen in een landschap vol wijngaarden op glooiende hellingen. We hebben genoten van de echte cappuccino, verse pasta’s en heel veel foto’s gemaakt.
… onze auto stond onder een afdak …
Het karkater van de wijn kun je jong, levendig, fruitig en fris noemen. Misschien ook wel verbonden met mijn karakter. Net als die robijn rode Marzemino. Wie zal het zeggen.
Totdat er hagelstenen als tennisballen uit de lucht vielen. Veel schade bij medegasten (onze auto stond onder een afdak) maar gelukkig geen persoonlijk letsel.
Lago di Garda: Lazise en Peschiera
Gardameer
Voor (nog meer) wijnranken en de veelheid aan olijfbomen zijn we niet naar het Gardameer gegaan. Tussen Bardolino en Lazise kun je trouwens wel een wijnroute rijden. Die blijft wel op ons lijstje staan natuurlijk. Want de wijnen die aan het Gardameer geschonken worden zijn zeker de moeite waard. 
Het is niet meer zo als een aantal jaren geleden toen de wijn uit twee liter flessen (met riet omkleed) werd geschonken. Nu vind je er wijn met veel fruit en weinig alcohol. Verfijnd en hard op weg om weer een succes te worden. Wij gingen voor onze rust, voor het water, de watersport en de levendige, pittoreske dorpjes.
Lazise
Lazise …
(“plaats aan het meer”) was vroeger een belangrijk handelscentrum. Het overgebleven tolhuis staat nog statig aan de knusse haven met kleine, gekleurde vissersboten. Vanuit dit gebouw werd eeuwenlang het goederenverkeer gecontroleerd. Gelukkig moeten de auto’s nu buiten het stadje blijven. Daarom is het ontspannen wandelen als je eenmaal door de stadspoorten bent. De ophaalbruggen zijn er niet meer. De Scaligeri Burcht, dertien torens en de steile muren in het park van Villa Bernini geven het dorpje een schilderachtige sfeer. Privébezit; dus niet open voor publiek. Helaas. Maar dit hebben we gecompenseerd met lekker eten en drinken op de talrijke terrasjes aan de haven of verderop in het dorp.
Peschiera
Peschiera …
Vervolgens ging onze vakantie-Prosecco-koers over de brug van (het ook Middeleeuws dorpje) Peschiera. Als je door de oude stadspoort rijdt, waan je je in een schilderachtig vestingdorpje. Gebouwd in de 16e eeuw. Achter de oude (Middeleeuwse) vestingmuren vind je een gezellig (gerestaureerde) dorpskern met leuke pleintjes, restaurantjes en winkeltjes. Langs het water, op de bruggen en in het dorp zie je prachtig verzorgde, kleurrijke bloemen.
Ferdinando di Savoia
Daarom heeft het zo toeristische dorp veel sfeer. En dan vooral ontspannen en gezellig. Onze auto mochten we (met vergunning) parkeren op het plein ‘Ferdinando di Savoia’. Recentelijk gerestaureerd. Aan de rand staat een uit 1822 daterende (enorme) kerk. Op dit plein vind je fonteinen, bankjes en bomen; de lokale bevolking is hier tot ’s avonds laat te vinden. Langs het plein staan nog wat oude militaire gebouwen die het plein veel sfeer geven.
Gardameer
Verderop richting de aanlegplaats van de ferry’s, kun je langs het meer wandelen over een mooi aangelegd voetpad in de schaduw van de bomen. Het blauwe water weerspiegelt bij weinig wind, de groene bergen. Hier is altijd iets te beleven. Tot onze vreugde zagen we nog een paar Italiaanse bolides langsrijden. Lamborghini, Ferrari, Maserati en natuurlijk de Alfa. IJs eten en auto’s kijken. Wat willen we nog meer?
Terugreis
Door alle files en oponthoud op de terugreis konden we de stad Heidelberg niet meer bezoeken. We zijn daarom aan het begin van de avond neergestreken in een typisch Duits hotel en hebben vervolgens kunnen genieten van een degelijke Duitse maaltijd en een dito hotelkamer.
Bier in Heidelberg
Vriendelijk, gastvrij en de witte, gesteven bedden (en een lekker biertje) lachen je na een dag in de hitte nogal uitnodigend tegemoet.
Op naar de volgende vakantie. Al dan niet met wijn en een vette knipoog als uitgangspunt. Italië is voor ons zeker een aanrader.
na regen komt … wijn
Onze conclusie. De enige zorg is af en toe een wolkje voor de zon. Maar het spreekwoord zegt dan ook: Na regen komt wijn.
’t Leest als een mooie vakantie! Italië is mooi, al ken ik alleen het noorden ervan (nog) maar.
Zojuist pas jouw blogbericht gelezen over het inpakken van koffers en ik vroeg me af of je veel kledingstukken meegenomen hebt die je helemaal niet gedragen hebt. Mij gaat het tenminste bijna altijd zo. Voordeel van het reizen met z’n beidjes in een auto is dat de hoeveelheid bagage niet zo veel uitmaakt. De ruimte is er immers wel. Zelf laat ik mijn schoenenvoorraad altijd in de auto liggen, op een paar slippers na en de schoenen die ik draag natuurlijk.
Verblijven jullie altijd in hotels? Als wij langer dan een weekeinde weggaan, hebben hotels niet onze voorkeur: weinig comfort op de kamers (zelfs de 4 sterren of hoger) en wij vinden het prettig op onszelf te zijn.
Wat herkenbaar. Ik laat mijn schoenen ook in een aparte tas in de auto. Mijn favoriete paar in de koffer. Eerder gingen we in een kleinere auto (onze Alfa) en kon ik niet zoveel meenemen. Dit jaar wel (nu met de Landrover). Ik had niet veel kledingstukken die ik niet had gedragen. Dik vest, spijkerbroek en bergschoenen. Die had ik bij me (ook in een aparte tas) voor als het nog een keer noodweer zou worden. Dat was het wel een ochtend maar die kleding niet nodig gehad. Het bleef warm en klaarde direct weer op. Als Nederlander ben je overal op voorbereid … Wij zijn het liefst in een appartement. Net als jij zegt; gesteld op onze privacy. Ik hoef niet direct sociaal te doen als ik wakker ben. Eigenlijk wil ik helemaal niet sociaal doen in de vakantie. Gewoon met z’n twee-beidjes. Heerlijk. Daarnaast slapen wij echt heel lang uit dus een ontbijt is niet fijn want dan moeten we de wekker zetten. Heen en terugreisovernachting doen we in een hotel. De rest in een appartement.