Harmonie en balans. Uitdaging of utopie?

Harmonie. We zoeken continu naar balans in ons drukke bestaan. Volgens mij een onmogelijke opgave.

Harmonie

Harmonie

Deze omschrijving vond ik op internet. Een aangename rangschikking van delen – of het nu gaat om noten in een melodie, vertellingen die parallel lopen of een visuele volgorde van compositie en kleur. Het concept van harmonie gaat terug tot Pythagoras, de eerste wiskundige die getallen zag als de grote samenhang van het universum.  ‘Harmos’  betekent samenvoegen, verbinden en in elkaar passen. Daarom is Harmonia in de Griekse mythologie de godin van eenheid en harmonie – want in harmonie zijn is vrede, rust, kalmte. Mooi he?

Balans

zonder wrijving …

Hoe vind je die harmonie? Hoe vind je die balans? Creativiteit, actie en energie ontstaan namelijk alleen als er geen balans is. Zo’n ‘one-liner’ (dooddoener) is … zonder wrijving geen glans. Dat is op dit moment wat ik denk dat het meest in de buurt komt. Net als vechten tegen een storm en water naar de zee dragen.  Niets is in harmonie in ons leven, niets is in balans. Toch is het lastig om vooral het negatieve buiten te sluiten. We zijn soms blij en soms heel moe.  Moe van de spanningen (of ziekte) binnen je familie en vrienden of drukte op je werk. In je ultieme streven naar harmonie komt er dagelijks dan ook veel voorbij waar je nauwelijks invloed op hebt.

Tijdens (negatieve) stress en de dan bij mij ontstane momenten van reflectie maken dat ik van mezelf vervreemd raak. Wie ben ik eigenlijk en waarom ben ik niet blij met mezelf? Het typetje hart op de tong die zich vaak liever gewoon stil houdt.

Wrijving

uit balans

Toch is mijn doel mezelf te accepteren en het leven zo leuk mogelijk maken. Niet meer tegen de stroom in zwemmen.  Heeft geen zin.  Als je thuis bent, wil je op vakantie en aan het eind van je vakantie vind je het fijn om weer naar huis te gaan. Als het regent verlang je naar zon en als het lang droog is verlang je naar regen. Hoezo harmonie? Stel je een leven voor met perfecte harmonie. Dan stopt alle creativiteit en actie. Dan is er geen vreugde en verdriet, zijn er geen financiële uitdagingen en heb je een vlekkeloze opvoedtaak. Dat uit balans zijn, hoort bij het leven. Is onderdeel van ons dagelijks bestaan.

Het enige wat ik graag zou willen is om meer over mijn eigen vrije tijd te beschikken en niet te worden opgeslokt door al die extra mantelzorg.

Herfst

Herfst

Wij zijn nu zestig en zien dit als een nieuwe fase in ons leven. Een soort van resetmoment. Misschien geen harmonie maar accepteren van wat er is en wat er gaande is. Tenminste, bijna alles. We zijn ouder en wijzer geworden, de kinderen zijn hun eigen weg in geslagen (doen het ook nog eens hartstikke goed) en we streven naar meer tijd voor onszelf. In de herfst van ons leven. We richten onze energie meer naar binnen, naar onszelf.  Rust, stilte en stabiliteit. Niets moet. Materiele dingen zijn minder belangrijk. Respect voor anderen (de verschillen en overeenkomsten) houden we vast.

Nu maar proberen om regelmatig na te denken en antwoord te geven op de vraag wat ik werkelijk van waarde vind.  Waar kom ik mijn bed voor uit? Wat is mijn drijfveer? Racen tegen de klok (stofzuigen, werken en boodschappen doen) of tijd nemen om te lezen, tijd om een legpuzzel te maken?