Cytoscopie. Inwendig onderzoek van de plasbuis en de blaas omdat ik sinds mei zo om de 3 weken een urineweginfectie heb.
Cytoscopie
Cytoscopie
Omdat ik nog steeds last heb van urineweginfecties (blaasontstekingen in de volksmond) ben ik doorverwezen naar een uroloog. Daar kom je niet zo maar. Weken wachten en twee instructieboekjes in de brievenbus over de voorbereidende onderzoeken.
Voorafgaand moest ik een hele dag noteren hoeveel ik drink en uitplas. Leuk … met een maatkan op de wc. Ook ‘s morgens vroeg om 6.00 uur. Maatkan gekocht (de goedkoopste) in het dorp en maatkan weer weggegooid. Opschrijven hoeveel je drinkt en ook noteren wat je aan fruit naar binnen werkt (is ook vocht). De al eerder gemaakte echo en de CT-scan laten gelukkig geen afwijkingen zien. Dat hadden de huisarts en hematoloog al voor me geregeld. Ook het gebied om de blaas laat geen vergrote lymfeklieren (of een tumor) zien die het milieu in dat gebied eventueel kunnen versturen. Dat is weer een opluchting.
Holle buis
Het onderzoek wordt uitgevoerd met een cystoscoop. Dit is een dunne holle buis gevuld met glasvezels of een lenzensysteem, die is aangesloten op een lichtbron. Via een lens op het uiteinde van de cystoscoop kan de uroloog in de plasbuis en blaas kijken. Er zijn buigzame (flexibele) en metalen (starre) cystoscopen. Beide kunnen zowel voor mannen als voor vrouwen worden gebruikt. Meestal wordt de flexibele cystoscoop gebruikt. Ik heb geen idee want ik heb niet om technische informatie gevraagd.
Uroflowmetrie
waterstraal
Vooraf had ik al tegen een vriendin gezegd dat ik hoopte dat ik niet zo’n jonge, pas afgestudeerde arts zou hebben. Je ligt daar vreselijk kwetsbaar te zijn met je plasser, afgedekt met steriele doeken. Dan wil je gewoon dat er een vrouw van je eigen leeftijd binnen stapt die de binnenkant van je blaas op de camera laat zien. Je voelt hem al wel aankomen. Toen ik ‘s morgens om 7.45 uur in het ziekenhuis zat te wachten op de uroflowmetrie (plastest) liepen er twee prachtige jonge heren over de gang. Alle alarmbellen gingen rinkelen. Niet die dacht ik. Gelukkig waren ze erg vriendelijk.
Supersonisch toilet
Supersonisch
Minstens twee uur van tevoren moest ik 4 glazen water of thee drinken. Praktisch betekende dit dat ik om 6 uur de wekker moest zetten. Om iets voor zeven de deur uit omdat je richting Julianaplein in Groningen redelijk snel in een verkeersinfarct kunt belanden. Om acht uur zat ik al (met instructies) op een supersonisch toilet. Alles was ook hier weer prima. De echo liet zien dat de blaas helemaal leeg was. Daar had ik veel over gelezen en al het harde werk wierp deze ochtend zijn vruchten af.
de zoveelste kuur
Uiteindelijk kwam in na alle onderzoeken in de spreekkamer waar ik nog een aantal vragen moest beantwoorden. Behandelplan? Eerst (de 14e vanaf mei …) een andere antibioticakuur; een soort die dieper in de weefsel werkzaam is. Blij dat de wand van mijn blaas er tiptop uitzag maar minder blij toen de arts antwoordde dat hij geen idee had hoe ik aan deze urineweginfecties kwam. Mechanisch geen vuiltje aan de lucht. Eigenlijk kwam ik gedesillusioneerd terug; chagrijnig. Helemaal toen hij later op de ochtend belde omdat hij toch nog wat verder richting de nieren wilde kijken. Moet ik dat hele circus nog een keer bijwonen. Maar ja. Allemaal voor een goed doel. Om die k.. bacterie uit mijn blaas te verbannen.
… wordt vervolgd …
Ik was een kind toen ik 2x een blaas- en nierspiegeling heb gehad, 1 x in het plaatselijke ziekenhuis en 1x in het UMCG (toen nog Academisch Ziekenhuis). Een cystoscopie dus, waarbij ook de nieren van de binnenkant bekeken werden. Ik had toen al wel driekwart jaar vrijwel constant blaasontstekingen. Ik denk dat ik toen tien was. Nog net geen tiener. Bij mij ging dit onderzoek onder narcose, maar die narcose werd pas gegeven toen ik al met mijn blote onderlijf in een gynaecologische stoel lag. Niet fijn voor een kind van 10.
Er zijn nooit afwijkingen gevonden, maar in het laatste ziekenhuis kreeg ik wel de juiste antibiotica en was ik van de chronische blaasontsteking af!
Wat een verhaal. Ik heb vorige week dus ook een retrograad pyelogram gehad (waar ze naar de nieren kijken). Ik vond het bijna traumatisch; verschrikkelijk. In de folder stond dat je gewoon weer naar huis kon (met de auto, bus of op de fiets). Die fiets zou voor mij geen optie zijn geweest. De laatste kuur van het ziekenhuis lijkt goed te vallen. Ben benieuwd.