Brekebenen bestaan echt. Uit cijfers blijkt nog steeds dat we de domste capriolen vaak thuis uithalen. Ik ben zo iemand die valt over een borrelnootje of met de koffie de vergaderzaal binnen komt vallen.

Brekebenen

Brekebenen (of brokkenpiloten) zijn mensen die onhandig zijn en hun benen makkelijk breken. Aan deze definitie voldoe ik voor de volle honderd procent. Mijn gipsverbruik in de afgelopen 55 jaar is hevig te noemen. In het ziekenhuis hebben ze vast en zeker regelmatig een hogere Co2 uitstoot gehad door het verwarmen van weer een portie gips. Ik zou niet weten welk onderdeel ik niet heb gebroken. In bikini in de ambulance of midden in de nacht in shock langs de A7. Niets was te gek. In de gipskamer heb ik vaak gevraagd of er iets aan mij mankeerde. ‘Domme pech mevrouwtje’ werd er vaak gezegd.

ban stress uit je leven

Mijn kinderen zijn bijna getraumatiseerd (grappig bedoeld) door het bezoeken van de diverse ziekenhuizen tijdens ogenschijnlijk ontspannen vakanties.  Een eigen (mobiel) röntgenapparaat zou voor mijn geen overbodige luxe zijn. Misschien staat er eentje op marktplaats.

Eerste hulp

Meerdere keren van de trap gevallen, in een konijnenhol gestapt of onhandig in een glijbaan springen. Ik heb het allemaal gedaan. Impulsief en vooral met desastreuze gevolgen. Botbreuken en operaties, krukken of een invalidenkar; niets was te gek. Volgens het ziekenhuis een pechvogel, inclusief de niet meewerkende botontkalking. Je hebt ook een categorie brokkenpiloten die door alcohol- of drugsgebruik op de eerste hulp belanden. Dan zit er meer achter dan dat je gewoon onhandig bent volgens mij. In het ziekenhuis noemen ze ons soort mensen zelfs ‘accident-prone’ (mensen die geneigd zijn om ongelukken te krijgen). In Groningen ruim 6% van het patiëntenbestand. Mijn eigen schuld? Ja, heel vaak. Opzet? Geen enkele keer.

Reactiesnelheid

Hoe kan dit? Nou. Het gaat allemaal omdat je een lagere reactie- en verwerkingssnelheid hebt in je bovenkamer. Altijd al geweten. Tennissen en badminton waren me ook niet op het lijf geschreven. Ergens in mijn coördinatie ontstaat een error zodra ik lichamelijk aan de slag ga. Na onderzoek blijkt dat je bent afgeleid en de communicatie tussen je hersenen en je spieren wordt onderbroken. Je lichaam doet iets wat niet hoort. In mijn geval betekent dat dus van de trap vallen, fout landen tijdens een sportdag (lees: in bikini in de blubber) of gewoon over mijn eigen voeten struikelen (lees: in badpak in de Duitse bergen). Ik ben er waarschijnlijk mee geboren. Her en der een cursus om balans en evenwicht te versterken wil wel helpen. Voor mij is het elimineren van negatieve stress de belangrijkste factor om dit vallen uit te schakelen, weet ik. Mijn hersenhelften zijn tijdens stress echt niet in balans en doen dan samen de gekste dingen.

Tips en negatieve stress

Tip nummer één: Stop in ieder geval om te zeggen dat je een klus bent. Ban vervolgens negatieve stress zo veel mogelijk uit. De wind door je haren en ontspannen dus. Sporten brengt je weer in balans natuurlijk; maar als je een hekel aan zweten hebt kun je ook mediteren. Ga op de bank liggen en haal diep adem; zet een lekker muziekje op en laat alles los. Corrigerende ondergoed in een hoek van de kamer smijten of beter nog in de container gooien.  Laat je buikspieren over je knieën hangen. Kunstwimpers af en je BH aan de wilgen. Probeer wat kinetische oefeningen te doen.

gooi ‘m weg en doe je oefeningen

Beweeg je rechterarm (inclusief die dansende kipfiletjes) en je doorgezakte linkervoet, gelijktijdig. Alles daarna in omgekeerde volgorde. Hilarisch natuurlijk als mijn man me zo ziet liggen. Ik doe dit dus ook in alle rust en eenzaamheid. Voorkomen is beter dan … betrapt worden met je BH aan de lamp. Ga dansen, fietsen of jongleren als je dit niet ziet zitten.

De tips van losse vloerkleedjes, gladde badkamertegels en een vrij looppad in je slaapkamer zal ik je besparen. Werk snoeren weg en draag geen naaldhakken in verse sneeuw. Platte schoenen met steunzolen zijn voor brekebenen een onweerstaanbare must-to-have.

… om het in Johan Cruijff termen te zeggen: Voetballen is heel simpel, maar het moeilijkste wat er is, is simpel voetballen.