Arbeidsovereenkomst onbepaalde tijd. Wie had dat vijf jaar geleden gedacht? Op 1 augustus, gisteren precies vijf jaar geleden, verliet ik SCA na meer dan twintig jaren trouwe dienst. Hoe sta ik er nu voor?
Arbeidsovereenkomst onbepaalde tijd
Wie had dat ooit gedacht? Begin 2015 kreeg ik te horen dat ik door de verdergaande reorganisatie weg moest bij SCA. Wat een klap; wat een tranen. Nog nooit eerder zou ik me er zo van bewust zijn dat je grondvesten staan te schudden als je je baan verliest. Je structuur, je vastigheid en vooral niet te vergeten de band die ik met al die fijne collega’s had opgebouwd. Alles weg. Op 31 juli verliet ik de poort aan de hand (van de top) van die warme, zorgzame en liefdevolle collega’s.
Nu heb ik een schat aan leuke, gezellige, fijne (verdrietige) en vooral liefdevolle herinneringen.
Enerverende jaren
Als ik zo terugkijk, waren het enerverende jaren. In deze 5 jaren wordt de VVD de grootste partij bij de verkiezingen. Mark Rutte wordt premier. Wij gaven thuis een feestje met wijninstijl.nl. De jeugdzorg gaat van de provincie naar de gemeenten en bij de Rooms-Katholieke kerk komt een omvangrijk kindermisbruik aan het licht. In Oost-Groningen daalt het aantal inwoners. De woningmarkt stagneert en de motorclubs laten zich gelden. No Surrender en de Hells Angels staan buiten de wet. We rouwen samen om de slachtoffers van het neergehaalde toestel MH17.
Aanslag bij Charlie Hebdo, aardbeving in Nepal met zeker 8000 slachtoffers terwijl in India meer dan zevenhonderd mensen overlijden door het H1N1-vogelgriepvirus. Sepp Blatter wordt samen met UEFA baas Platini geschorst. Tijdens SAIL Amsterdam genoten wij, samen met 2,4 miljoen bezoekers van een prachtige botenparade. We zijn verscheurd als we de vele vluchtelingen onze kant op zien komen; meer dan verbijsterd door de terroristische aanslagen (o.a. concertzaal Bataclan in Parijs). Begin augustus vallen hijskranen om in Alphen aan den Rijn. Geen slachtoffers. Autofabriek Volkswagen sjoemelt met software, aardbeving in Hellum 3.1 op de schaal van Richter. ‘Sjoemelsoftware’ wordt het woord van het jaar 2015. Circus Herman Renz failliet verklaard; op hun terrein brak ik ooit mijn hand en mijn voet (tegelijkertijd) door in een konijnenhol te stappen.
Solliciteren en eenzaamheid
Vanaf het moment dat ik thuis was, wist ik af en toe hoe het moest voelen om eenzaam te zijn. Gelukkig was P. geduldig en attent, mijn kinderen waren er voor me en ik was gezegend met een stel fantastische vriendinnen. De wereld lag aan mijn voeten, had ik theoretisch bedacht. Dat was, achteraf, iets ongrijpbaars. Die wereld heb ik uiteindelijk (na veel pieken en dalen) wel verkend. Heb gekeken of ik iets voor mezelf wilde beginnen, ben begonnen om een boek te schrijven (begonnen …) en heb mijn huis met een tandenborstel uitgekamd en schoongemaakt. We hebben een nieuwe keuken gekregen, een nieuwe vloer en alle wanden voorzien van een frisse laag verf. Mijn blog stamt uit dat jaar; 2015.
Baan, banen en gebaand
Contact gemaakt met het UWV, verplicht en onverplicht solliciteren en smeken om werk. Zoeken naar nieuwe mogelijkheden. Alle fases heb ik doorlopen. Afgewezen worden doet pijn weet ik nu. Gesprekken voeren heb ik geleerd. Ik weet nu ‘hoe ik iets over mezelf’ moet vertellen en dat het gras niet altijd groener is bij een andere werkgever. Mijn eerste, tijdelijke baan bij een grote woningcorporatie heeft me veel gebracht. Daar heb ik mezelf leren kennen en weet wat ik waard ben (in kilo’s natuurlijk; want dat zijn er nogal wat). Uiteindelijk werkte ik gedetacheerd via @Maandag, bij Accare.
Vanaf 1 augustus 2020 (dus precies vijf jaar geleden) heb ik een arbeidsovereenkomst met Accare; voor onbepaalde tijd. Ben ik trots? Ja best wel een beetje. Ben ik blij en opgelucht? Ja; niet meer solliciteren en geen handje ophouden bij de overheid. Heb ik er zin in? Heel veel. Want op je 57e ben je echt nog niet uitgerangeerd. Wij vrouwen van boven de vijftig tellen nog volop mee; op wat voor manier dan ook, wel te verstaan.
Vijf en vijftigenmeer
NB: Het getal vijf staat voor vrijheid en afwisseling in combinatie met ervaringen, avonturen, veranderingen, reizen en vrijheid. Menselijk en veelzijdig. Hoe symbolisch is dit nummertje voor mijn avontuurlijke reis van de afgelopen vijf jaar. Raak je je baan kwijt? Zorg dat je het eerst grondig verwerkt voordat je aan een nieuwe stap begint. Neem de tijd om die grote (soms best wel boze) wereld te verkennen. Maak je hoofd leeg, laad je accu op en ga dan aan de slag.
Je bent een topper!
… niet altijd hoor … hihi
Mooi overzicht! Kan me echt niet voorstellen dat dat alweer 5 jaar geleden is…..En van harte natuurlijk, met je vaste aanstelling ?
Wat gebeurt er veel in zo’n relatief korte periode he? Ik kan me nog herinneren dat ik met een grote glimlach (inwendig heel nerveus) uit de poort in Hoogezand stapte. Wat een fijne tijd heb ik daar gehad. Veel gedaan en veel mogen leren. Fijne herinneringen.
Herma, wat heb je dit mooi verwoord. Ik ben heel blij voor jou dat je weer een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd hebt. Weet nu uit ervaring hoeveel rust en erkenning dit geeft.
Het verlies van een baan heeft veel impact, inderdaad belangrijk om dit goed te verwerken maar bovenal te blijven geloven in jezelf. Heel veel werkplezier!
Mede dank zij vakmensen zoals jij. Heb aan jouw kennis en expertise destijds veel gehad. Veel opgestoken waar ik iets mee kon. Soms is het lastig om in jezelf te blijven geloven als je denkt dat je leeftijd je in de weg zit. Ik denk dat ik nog maar 57 ben maar kan me wel voorstellen zijn dat er werkgevers zijn die liever iemand van 37 in dienst nemen. Die weten niet wat ze missen …
Wat ontzettend fijn dat je nu een vaste baan hebt, gefeliciteerd!
Zo herkenbaar wat je schrijft, mijn (tijdelijke) contract eindigde rond dezelfde tijd, en een zoektocht volgde. Elke week solliciteren, en “dus” elke week een afwijzing. Zo graag mee willen doen en niet mogen. En na een aantal (korte) tijdelijke contracten ook hier een aanstelling voor onbepaalde tijd. Niet meer continu soliciteren en alert hoeven zijn op mogelijkheden voor een volgende baan, maar je ‘gewoon’ op je eigen werk kunnen richten, heerlijk! Geniet van de vrijheid die ook dat je oplevert!
Ben ook ontzettend blij met weer vastigheid en een leuke club collega’s. Geen gesolliciteer en onzekerheid meer. Heerlijk. Nog even op de trein richting pensioen.
Wat fijn dat die nieuwe baan gelukt is! Gefeliciteerd! Ik heb ook ooit bij wat toen nog Mölnycke heette gewerkt, inpakwerk als vakantiebaan. Dat was in 1972. Toen werkte jij er vast en zeker nog niet 😉
Nee … mijn eerste datum in dienst was 1 januari 1985. Maar het is een prachtbedrijf met hele fijne mensen.
Ik zit nu in hetzelfde schuitje. Ruim 28 jaar met hart en ziel gewerkt als Financieel Administratief Medewerker bij Thuiszorg organisatie Verian in Apeldoorn. Na een bijna faillissement kwam er een overname door een investeerder. Met het gevolg dat de gehele backoffice op straat werd gezet. Daar sta je dan als 55+er. Ik wil dolgraag weer een vaste baan, maar de afwijzingen vliegen je om de oren. Ik voel gewoon dat mijn leeftijd, 57 jaar, me in de weg zit. De afwijzingen maken me onrustig en verdrietig. Ik werk regelmatig via het uitzendbureau om bedrijven tijdelijk uit de nood te helpen. Maar dat is niet wat ik wil, ik wil er gewoon weer ‘bij te horen’, werken voor een vaste werkgever.
Blijf dus doorzetten. Ik had het ook niet gedacht, maar soms doet zich onverwacht een kans voor.