Ziekenhuisbezoek in het buitenland. Ziek of geblesseerd in je vakantie. Dat overkomt de een wat vaker dan de ander. Het leidt tot ergernis en frustratie. Zorg altijd voor een goede voorbereiding. Hoe is jou ervaring met buitenlandse ziekenhuizen en dito artsen?
Ziekenhuisbezoek
Servizio di medicina turistica
Soms ontkom je er niet aan. Je bent ziek of geblesseerd in je vakantie. Als je ouder wordt krijg je wat meer gebreken. Sommigen (zoals ik) worden wat onhandiger. Artrose, hernia of dikke voeten liggen op de loer.
Als je mazzel hebt, bivakeer je in eigen land. Als het tegenzit bivakkeer je in een land waar de gezondheidszorg nog drie eeuwen achterloopt. In Nederland was ik tijdens de vakantie al in verschillende ziekenhuizen. Geen centje pijn. In Apeldoorn is het gips bij wijze van spreken, van dezelfde kwaliteit als dat van het UMCG.
In het buitenland niet. Oude, aftandse gebouwen en niet lekker schoon. Artsen en specialisten die geen Engels spreken is net zo normaal als de files in Duitsland. Hier sta je niet altijd bij stil, maar het is helaas werkelijkheid. Daarnaast krijg je tijdens zo’n stressvolle periode in je vakantie, ook nog eens te maken met cultuurverschillen. In veel Europese landen moet je als familie de patient wassen en aankleden maar ook zorgen voor eten en drinken. Bezoektijden wijken vaak sterk af van die in Nederland.
Voorbereiding
Noteer nummers en gegevens
Ik kan maar één ding zeggen: Bereid je goed voor. Neem de tijd om je reis- en ziektekostenverzekering door te spitten en alle bijbehorende telefoonnummers te noteren. Terug te vinden op een makkelijke plek. Houd daarnaast altijd je telefoon bij de hand. Maak je medische gegevens (bloedgroep, allergie en het ‘in case of emergency-nummer’) toegankelijk voor hulpverleners. Polisnummers mee is nog niet eens het belangrijkste. Mocht je naar de huisarts of het ziekenhuis moeten, heb je in ieder geval back-up van je verzekering. De ANWB alarmcentrale of in mijn geval die van de Centraal beheer. Leg een papiertje in het dashboardkastje met alle telefoonnummers. Tegenwoordig weet je ze niet allemaal meer uit je hoofd.
Sprong in de glijbaan
Ziekenhuis Malcesine – Val di Sogno
Medicijnen en ziektekosten heb ik bij mijn ziektekostenverzekering verzekerd. Daarom heb ik mijn pas voor het buitenland ook bij me (EHIC). Toen ik in het zwembad van de Huttenheugte in Dalen in de glijbaan sprong en mijn enkel en onderbeen op meerdere plaatsen brak lag ik redelijk snel in de ambulance. In Emmen stond een team met goed opgeleide en Nederlands sprekende artsen op me te wachten. Na een ongelukkige val van de rotsen in Duitsland brak ik mijn arm en zou geopereerd moeten worden. Gelukkig mochten we, na overleg met de artsen (met een tijdelijke gipsspalk) terug naar Nederland. Met twee hele lieve, kleine kinderen op de achterbank. Zo’n vallende moeder moet voor hun redelijk traumatisch zijn zo langzamerhand. Liefde overstijgt gelukkig alles.
iets anders dan het restaurant in het UMCG
Het UMCG heeft de pols, met Nederlandse instructies (en heel veel pijnstillers), weer in de juiste positie gezet. Geen operatie maar gewoon een arts met heel veel ervaring. In de rest van de Europese ziekenhuis lopen de artsen vaak niet eens een ronde. Contact met hun is dan ook vaak onmogelijk.
Europese verschillen
niet alles is duidelijk
Ziekenhuisbezoek in Duitsland dus, maar ook in Italië en in Kroatie. Met respectievelijk een gecompliceerde armbreuk, heftige (onverklaarbare) uitslag en een gescheurde peesplaat in mijn voet. In Kroatie was het een vieze puinhoop, er stond verouderde apparatuur op de eerste hulp. De artsen en verpleegkundigen spraken geen woord Engels of Duits. Als je dan wilt uitleggen dat je pijn onder je voet hebt maar niet je kleine teen hebt gebroken, stuit je op een muur van onbegrip.
alles met google translate
De arts in Italië, had gelukkig wel een smartphone. Met Google Translate en de humor van deze mooie Italiaanse dame, kwam ik er bijvoorbeeld achter dat ‘Chickenpocks’, ‘Varicella’ en ‘Windpokken’ waterpokken betekende. Ik dacht dat de arts wilde weten of ik iets met kip had gegeten. Gelukkig hadden we een invasie van bedwantsen ‘cimici’ en muggen ‘boccale’ al uitgesloten.
Herinneringen en blaren
Geen mens te zien …
Voor mij de zoveelste keer ziekenhuisbezoek. Dit jaar kreeg ik heftige uitslag met enorme blaren en ontstekingen aangewakkerd door de hitte ter plekke. Foto’s naar mijn huisarts in Nederland gestuurd maar die kon op afstand helaas geen diagnose stellen. De artsen in het ziekenhuis van Malcesine konden me ook niet helpen. Wat de aanleiding voor de blaren was, zijn we niet achter gekomen.
Gelukkig kreeg ik een zalf tegen de ontstekingen. Medicijnen wilde ik, als het niet strikt noodzakelijk was, niet hebben omdat ik een genetisch probleem heb. De arts snapte ongeveer wat ik bedoelde dankzij Google Translate.
Ik weet dus zo langzamerhand ongeveer wat je te wachten staan als je het medische circuit in moet. Je wilt graag snelle hulp uit Nederland van een grote, ervaren instantie.
Vaak vallen mijn verhalen in de categorie ‘gezellige verjaardagsverhalen’. Maar … neem van mij aan dat als je op die momenten een vriendelijke dame aan de lijn krijgt die uitlegt dat ze je gaan helpen, je alle opgedane stress van je schouders kunt laten glijden. Onbetaalbaar.
Ik heb altijd veel geluk gehad op dat gebied. Weet ook dat de meeste ongelukken dicht bij huis gebeuren. Heb over 40 jaar circa 60.000 km in het buitenland gefietst. Het ergste was een val, omdat ik niet goed oplette op een afgesloten weg waar werkzaamheden waren. Open knie en na 5 minuten fietsen een pak pleisters gescoord bij Schlecker. Een zeer handige Duitse drogistketen die helaas niet meer bestaat. Na een paar dagen rustig aan fietsen en verversen was het voorbij.
Op dienstreis ben ik ooit bij een ‘westerse’ arts in Taiwan belandt met 41 graden koorts. Hun griepen zijn extremer voor ons. Weet me er weinig van te herinneren. Achteraf hadden we naar de huisartsenpost/ziekenhuis van de frabriek (waar ik werkte) moeten gaan. Zag er keurig en zeer professioneel uit.
De drogistketen kan ik me nog herinneren. Veel ongelukken gebeuren thuis; ook ik ben regelmatig in de buurt gevallen. Niet overal zijn de ziekenhuizen slecht natuurlijk maar je moet je goed voorbereiden als je op vakantie gaat.
Ik wilde maar aangeven dat ik niet eens pleisters of dergelijke bij me had. Heb ik ook niet als ik in de buurt val.
Bij fietsers komen sleutelbeenbreuken vaak voor. Kan ik zelf niet repareren. Maar omdat ik elke dag naar een andere onbekende plaats fiets, ga ik ook niet telkens vooraf uitzoeken waar een ziekenhuis staat. Zoiets zou m’n vakantiegevoel aardig verzieken. 😉
Je hebt helemaal gelijk. Het zit helaas wel in mijn vakantieroutine. Weten waar de 1e hulp is, weten wie je moet bellen als er paniek is. Ach; bij mij valt het onder de categorie ‘voorbereiding’ net als dat ik mijn berg/wandelschoenen altijd in de auto heb.
kan nog een aanvulling maken , ik woon in Servie en heb 3x in het ziekenhuis gelegen hier . Ik versta de taal goed en kan me ook uiten. In het ziekenhuis hier heb je nodig flessen drinkwater, handdoeken wc papier, een hoofdkussen dit is buiten de gewone dingen die je mee zou nemen. Moeten je benen ingezwachteld worden voor een operatie dan moet je zelf zorgen voor elastisch verband, allergisch naar pleiter, geen punt, ook zelf meenemen. Het is heel makkelijk als je gewoon normaal wilt eten dat de visite , de 4 in de week dat er visite mag komen, van gezond en voedzaam eten voorziet. .s ochtends krijg je 1kroes gezoete kruidenthee en dat is al het drinken dat ze komen brengen. Ook is het heel fijn als de visite je wast en verschoont wat dat doet de verpleging niet.
De Nederlandse ziekenhuizen zin zo gek nog niet. Gr Cisca Servie
Afgelopen januari kreeg in longontsteking op Tenerife.
Ik belde naar mijn zorgverzekeraar of ik naar een dokter mocht gaan.
Deze persoon vertelde mij dat dokters in Spanje eigenlijk niet meer zijn dan doktersassistenten. Maar ga toch maar even dan.
Was een geweldige arts, hij had gewoon een rontgenapparaat. Dat heeft onze huisarts in N.L, niet hoor. Ik kreeg een antibioticakuur voor 10 dagen mee.
Dus prima ervaring
Je zult merken dat ze in het buitenland direct met antibiotica klaarstaan. Bij iets verhoging ben je al aan de beurt. Wees er zelf ook alert op dat je niet te snel aan de medicatie gaat. In jouw geval zullen ze gezien hebben dat het een longontsteking was maar niet overal is dat het geval. Soms word je standaard meegenomen in de ambulance.
Gelukkig ben ik nooit in een buitenlands ziekenhuis terecht gekomen #zekloptafophout! Naar ‘n kapper gaan in het buitenland vind ik al ‘n ramp.
p.s. Taalfouten, ze vallen me direct op……….
bivakkeren
Wees er blij mee. Ten eerste ben je al niet blij dat je ziek bent en dat je je daarna ook nog over moet leveren aan artsen die jouw taal niet spreken is op z’n zachtst gezegd ‘onplezierig’.
De taalfout ga ik direct herstellen. Dank je daarvoor.
Dan moet je toch óók opvallen dat een ‘beletselteken’ uit drie puntjes bestaat, niet meer en niet minder…
Bron: https://onzetaal.nl/taaladvies/beletselteken/
scherp … heel scherp; ondanks de hitte.