Hoe oud ben je als je bejaard bent. We moesten laatst lachen omdat we ons (waarschijnlijk) gedroegen als een stel oudjes.
Als je de boeken erop naslaat (…) is een bejaarde een senior. Iemand van gevorderde leeftijd. Gelukkig voor ons is de leeftijd voor deze groep zo rond de 70 en 80 jaar. Ouder dan 80 betitel je als hoogbejaard. Wij mopperen soms en zien dingen voorbij komen die ons verstand te boven gaat. Ooit kregen we ergens op vakantie een cola-automaat niet aan de praat en zaten we een paar weken later met de tas op schoot in de bus. De menukaart is zonder leesbril niet meer te ontcijferen en ons geheugen laat ons af en toe in de steek. Af en toe wat vlekken op de kleren. Toch zijn wij nog niet bejaard; 60 jaar, schoon aan de haak.Genieten
Om ons heen geniet iedereen eigenlijk wel van het ouder worden. Onze kinderen zijn natuurlijk nog piepjong en onze vrienden van onze leeftijd of ouder. We lachen samen om de veranderingen die het ouder worden met zich meebrengt. Geen taillebroeken meer, geen naaldhakken en vooral (na het eventuele sporten en fietsen) neerstrijken op een terras om bitterballen te scoren. Zestig is het nieuwe veertig (onzin …) maar we zijn er van overtuigd dat we er nog mogen zijn. De wijsheid in pacht (niet altijd) en nog jaren voor de boeg. De rimpels zijn zichtbaar. Kraaienpootjes en andere groeven sieren ons lichaam en het vitamine D potje wordt dagelijks aangebroken.Stoppels
We zijn baas over ons eigen lijf. Nu nog niet bejaard, maar over twintig jaar wel. De strijd (om de bokaal van het strakke velletje) is gestreden en de zwaartekracht wint. De kippendijtjes onder onze wat minder strakke armen, wapperen braaf mee als we staan te zwaaien. Overal waar ik ga heb ik een pincet in de handtas om opkomende stoppeltjes te elimineren. Make-up verdient extra aandacht. Onderkleding ook. De beha van 7 euro is echt verleden tijd. Gelukkig gaan we nog mee in de sneltrein van deze tijd. Leven braaf in de waan van alledag, nemen onze ervaring mee naar onze collega’s maar strijken ‘s avonds zonder schuldgevoel neer op de bank. Het liefst zittend want in ligstand vallen mijn ogen binnen een paar minuten in de slaapstand.
Zelfspot is belangrijk omdat weemoed soms de overhand probeert te krijgen. Alsof al het mooie achter de rug is en we op weg zijn om te verwelken. Gelukkig blijkt dat onze hersenen tot op hoge leeftijd nieuwe verbindingen kunnen aanleggen. De dichtheid van de neurale netwerken het hoogst is vanaf je zestigste (… echt waar); dit betekent dat we toeleven naar nog ongekende mogelijkheden. Ik zie zeker kansen. Misschien vanuit een iets ander perspectief maar zeker niet slechter. Het is dus van belang je gedachten om te buigen en te streven naar volledige onafhankelijkheid.
Als zestigplusser zijn we ons bovendien meer bewust van de zorg voor een ander, de planeet en de maatschappij. Mooi om over na te denken toch?
Wij zijn 73 en 78, weer een andere levensfase. Sommige dingen kunnen we echt niet meer(zoals suppen) maar gelukkig kunnen we nog heel veel wel. We verkeren in redelijke gezondheid en zien er best wat jonger uit met dank aan de goede genen van onze ouders.
Wel neemt alles veel meer tijd dan je in eerste instantie denkt en heb je meer pauzes nodig .
Maar het leven is goed
Fysiek zal iedereen zijn of haar beperkingen krijgen. Omdat ik vaak ziek ben, ben ik ook niet zo fit meer. Maar ik blijf wel interesse houden in de wereld om ons heen en geniet van alle veranderingen en gemakken die we op een presenteerblaadje krijgen aangeboden. De pauzes die we dan pakken tussen alles door, kunnen we mooi gebruiken om te mijmeren. Beseffen dat we in een prachtige wereld leven met fijne mensen om ons heen.
Bejaard is een erg subjectieve waarde en bovendien steeds aan veranderingen onderhevig .
Toen ik midden jaren ’60, na mijn diensttijd, begon te werken had ik een collega die maar enkele jaren ouder was dan ikzelf, maar in zijn hele doen en laten iemand leek die de middelbare leeftijd al achter zich gelaten had. Voor mijn gevoel al een ‘oude man’
Na een paar jaar ging ik ergens anders werken en we verloren elkaar uit het oog. Zeker 30 jaar later tof ik hem op een beurs en tot mijn verbazing was hij nog steeds dezelfde (oude) man, maar nu werkelijk boven de middelbare leeftijd. Waarschijnlijk was hij al die jaren in zijn gedrag nauwelijks veranderd en vermoedelijk zal hij ook als 80’plusser, wat hij nu moet zijn, nog steeds dezelfde ‘oude’ man zijn.
Ikzelf schuur nu tegen de 80 aan, maar voel me nog steeds niet zo oud als mijn opa toen die 80 was. Dat was toen voor mij als 17-jarige echt een oude man en mijn ouders waren, toen midden veertig ook oud, maar weer niet zo oud als de buren, ook als die in jaren jonger waren. Komt hoofdzakelijk (denk ik) doordat mijn ouders zich vaak nog jeugdig gedroegen. Ze hadden ook buiten de boerderij om, beide nog interesses en dat kregen wij ook onherroepelijk mee. De wereld was groter dan de opbrengst van de gewassen, het vet- en eiwitgehalte van de melk en het dorpje waar we woonden.
Mooi antwoord. Ik denk dat je helemaal gelijk hebt. Het zit em in je gedrag en het meegaan in je tijd. Interesses houden en vooral veel dingen beleven (doen). Als je om je heen kijkt zie je relatief jonge mensen al wel eens lopen met afgehangen schouders. Die hebben geen energie om in de sneltrein van deze tijd mee te bewegen. Wij wel; ik ben snel verveeld dus nieuwe dingen leren en weten is voor mij de ultieme drijfveer.
Ha, ha, Herma.
Alles is relatief in het leven …..
Zolang je (het geluk van) een goede gezondheid hebt, kun je ook dik in de zeventig nog zoveel aan en doen. Dat voelt dus echt niet als “bejaard” zijn.
OK; je mag ons dan “senioren” noemen, maar het bejaard (laat staan over een paar jaar, volgens jouw “telraam” zelfs hoogbejaard) zijn daar zijn we voor ons gevoel nog lang niet aan toe ..
Ik nodig je graag uit om, onder het genot van een goed glas ?? het hier samen nog eens over te hebben ?
Ik denk dat de opmerking die eerder als antwoord is gegeven, helemaal klopt. Je bent pas bejaard als je niet meer met de tijd meegaat. Sommige mensen van 50 kunnen zich al wel bejaard gedragen. Discussie hoeven we hier niet over te hebben dus, we zijn het wel met elkaar eens. De wijn staat op jullie te wachten …
Vroeger noemde je iemand van 60 plus al bejaard ,zelf vind ik iemand pas bejaard als hij/zij niet meer met de tijd meegaat en dat kan dus varieren van 60 tot 100, want dat is voor iedereen verschillend en heeft in mijn ogen niets met leeftijd of conditie te maken maar met je instelling.
wat een mooi antwoord. Volgens mij heb je helemaal gelijk.
Ik heb genoten van je blog! Zo leuk geschreven en zo waar! Ik ben in oktober 56 en weet dus precies waar je het over hebt!