Voorgaan en het open houden van deuren

Voorgaan

Voorgaan

De oorsprong van de etiquette ligt al in de zestiende eeuw. In de tijd van de burgerij in de negentiende eeuw vierde het pas hoogtij. Het vergemakkelijkte het leven; een soort van sociaal smeermiddel. Je wist precies wat er van je verwacht werd in contact met anderen.  In deze snelle tijd is de etiquette vereenvoudigd; niet echt meer van deze tijd. Omgangsvormen krijgen al snel de stempel van overdreven ceremonie en protocol. Toch is het fijn een aantal dingen te weten omdat je je in bepaalde situaties zelfverzekerder voelt omdat je weet hoe gebruiken werken. Misschien kunnen we het gewoon onder een soort van beleefdheid scharen; aangeleerd door je ouders. Gelijkheid is nu erg belangrijk dus laten we het verschil in gedrag ook naar de achtergrond verdwijnen. Velen vinden het oubollig.

Beginners fout

Beginnersfout

Soms is er iemand die de deur voor je openhoudt. Net als vanmiddag toen ik thuis kwam van een middagje mantelzorg. De lieve buurman zag dat ik een zware tas aan de hand had en hield de deur voor me open. Bij de brievenbussen een kort gesprek over dit fenomeen.

Als je samen uit eten gaat, houdt de man de deur voor de dame open. Hij blijft de deur in zijn handen houden en laat de dame voorgaan. Daarna sluit hij de deur achter de dame. Maar dit is toch echt een beginners fout. Beleefd; maar niet goed toegepast.

Geschiedenis

Het is namelijk zo dat als je ergens op een onbekende plek naar binnen loopt, de heer de dame voorgaat (en niet voorLaat). Bij bijvoorbeeld een bioscoop, theater of restaurant. Eigenlijk is dat een stukje geschiedenis omdat het van vroeger is om te kijken of de ruimte wel veilig en netjes genoeg is voor een dame. Op dat moment kun je (als man) contact maken met het personeel om de juiste te tafel te krijgen. Stel de deur neigt naar buiten, houd je deze open, maar loop je zelf eerst naar binnen. De dame volgt.  Om het moeilijk te maken … stel je gaat naar familie of vrienden (bekende omgeving), dan laat je de dame wel voorgaan.

Hoffelijk of seksistisch

Seksistisch?

Stel je bent niet van de hoffelijke vormen, zou je dit gebaar zelfs kunnen zien als een vorm van seksisme (wetenschappelijk onderzocht …). Het getuigt van een zeer ‘beschermende’ blik op vrouwen en draagt bij aan de ongelijkheid. Daar ben ik het helemaal niet mee eens. Ik zie het meer als een ouderwets gebaar en waardeer het zeer. Maar als diezelfde buurman met een zware golftas binnen zou komen, zou ik met veel plezier ook de deur voor hem open houden.

Sta eens op als een dame de kamer binnen komt. Bied je stoel aan als er geen stoelen beschikbaar zijn. Kleine moeite, groot gebaar. Dit wordt vast gewaardeerd. De trap. Het is niet netjes om achter een dame de trap op te lopen. Ga de dame dus voor.

Aan tafel

Aan tafel

Wij (Nederlanders) verspillen geen voedsel. Eet daarom in gezelschap kleine hoeveelheden en altijd je bord leeg. Slurp of smak niet. Breng je voedsel naar je gezicht en niet andersom. Zet vooral je telefoon uit. Ben je klaar voor de volgende gang of wil je nog meer, leg je het bestek in een plus neer. Het mes leg je horizontaal neer – met de punt naar rechts – en de vork verticaal, met het uiteinde naar boven.  Ben je uitgegeten? Plaats je mes en vork samen in het midden van het bord of leg het richting vier uur. De scherpe kant van het mes wijst altijd naar binnen richting de vork. Zou je met bestek willen zeggen dat je niet lekker hebt gegeten? Leg dan je bestek in een omgekeerde V neer, met het mes door de tanden van de vork heen. Ben je ‘gewoon’ klaar met eten? Dan leg je je bestek verticaal neer op je bord, met de punten van het bestek naar boven gericht.