Tolpoorten. In een eerder artikel schreef ik hoe je stress en teleurstellingen kunt voorkomen. Wat dan als je er zelf toch weer eens mee moet dealen? Ellende bij de Italiaanse tolpoorten. Hoge bloeddruk bij een ongeopende slagboom.
Geschiedenis tolpoorten
Italië heeft sinds de jaren ‘20 tolpoorten op alle moderne snelwegen (autostrada). De meeste tolwegen maken gebruik van tickets die je telkens aan een (geautomatiseerd) loket in een tolpoort moet betalen. De tarieven zijn afhankelijk van de afstand die je rijdt. Ook rondom de grote steden vind je tolwegen waar je een standaard tarief betaalt. De alternatieve routes (superstrada) gaan vaak langs andere, omslachtige routes (dwars door bergen, dorpen en steden) zodat ze veel extra tijd kosten. Daarom is het op de Italiaanse tolwegen dus ook relatief druk. Vrachtwagens mijden de tolwegen absoluut niet.
Milaan
Vooral de autosnelwegen A1 Milaan – Florence – Rome en de A4 Milaan – Triëst (Venetië) zijn verschrikkelijk druk. In 2014 kreeg Milaan de twijfelachtige eer om de stad met de meeste files van Europa te zijn. In 2015 was het Londen, met Milaan op de 7e plaats. Op de 43 (!) toegangswegen naar het centrum van Milaan betaal je nog een keer tol. Wij hebben het geweten en rijden NOOIT weer vrolijk zingend over de ringweg van Milaan. Je rijdt van het ene tolpoortje naar de andere in een wirwar van zich kruisende snelwegen. Dat betekent letterlijk: File, toeteren en scheldkanonnades door verhitte Italianen.
Tolpoorten
Waarom zijn niet alle tolpoorten open? Waarom praat de computer alleen Italiaans? Waarom staat er ‘fast pay’ als je minstens een uur moet wachten? Waarom sluiten ze bij topdrukte 4 van de 8 tolpoorten? Waarom geen duidelijke (Engelse) instructies als je aan komt rijden met een paar honderd andere auto’s tegelijk? Informeer vooraf (ANWB) hoe het systeem werkt. Als je er voor de eerste keer staat zie je (spreekwoordelijk) door de slagbomen de tolpoorten niet meer …
Munten en slagboom
Uiteindelijk wilden we toch een keer contant betalen (… met creditcard is beter … maar dit was mijn explosie van vakantie-creativiteit ). Keurig in de rijstrook aangeduid met een wit bord (met een plaatje van munten en bankbiljetten). Onze euro’s kletterden vrolijk in de daarvoor bestemde gleuf. De slagboom ging niet open (oei). Een Italiaans verhaal schalde uit de speaker. Ingesproken door een pinnig Italiaans typje. Het bonnetje kwam inmiddels keurig uit de andere gleuf. In het Engels ons verhaal gedaan … en je raadt het al … weer keurig in het Italiaans antwoord. Op de grote rode knop gedrukt. Pinnig antwoord van een dame … nog een keer in het Italiaans. Ze praatte iets langzamer; maar ook langzaam Italiaans is voor ons niet te verstaan. Zo hebben we daar een paar minuten staan te soebatten en ons uiteindelijk gewoon stilgehouden. Hysterisch worden heeft geen zin. Omdraaien of achteruit rijden is geen optie. De rij auto’s achter ons groeide gestaag. Verwijtende blikken en toeterende Italianen bezorgden me op deze zonnige (warme) dag in juni wel enige stress.
Gelukkig voor ons ging, voordat Pasen en Pinksteren op dezelfde dag viel, de rood/wit gestreepte slagboom statig open en mochten we met een zucht van verlichting onze weg rond Milaan vervolgen.
In het algemeen weinig last van als zwerffietser. 😉
Zelf ken ik het uit de jaren ’90 in de omgeving Chicago. Je moest daar elke 3km een kwartje bij een loketje afgeven en dan ging het poortje open en kon je weer verder. Zo schiet zo’n ‘expressway’ ook niet echt op. En je hebt er flinke parkeerterreinen voor nodig omdat daar de auto’s minder doorstromen. Bij een weg met 4 rijbanen per richting waaiert dat uit naar zo’n 20 tolpoortjes met bijbehorende plak asfalt of beton (USA).
Uit Frankrijk en Italië heb ik wel een nare indruk aan tolwegen overgehouden. Die zijn vaak privaat en het geld dat daar wordt betaald, wordt niet gebruikt om de andere wegen op peil te houden. Sterker nog die leiden er onder omdat vrachtverkeer tolwegen vanwege de prijs mijdt en de gratis nationale wegen (die vaak dwars door dorpjes gaan) kapot rijden.
Langs de Adriatische kust viel me dat destijds ook op. Vaak gaat het dan om vrachtwagens die geen grote afstand afleggen. Het aparte is dat daar vrachtwagens langsvaren die naar Griekenland gaan. Die veerponten beginnen al bij Venezia en gaan zo’n 60km/h, dag en nacht door zonder te stoppen. De chauffeur kan dan uitrusten en dat is schijnbaar goedkoper dan via de tolwegen met brandstof en chauffeurskosten. Mogelijk is het voor hen zelfs sneller.
Gelukkig kun je voor de tolwegen in Frankrijk bij de ANWB een
badge kopen, de rekening betaal je netjes achteraf via automatische incasso
en je kunt zo doorrijden via speciale tolpoortjes.
Ja … dat klopt. Ik heb het gelezen op internet en ga het zeker volgend jaar regelen bij de ANWB. Dan kun je eindelijk door de poortjes waar de auto’s gewoon door kunnen rijden. Niet gefrustreerd in al die andere lange rijen staan te wachten.
Ik moet zeggen dat ik er in het begin altijd tegen op zag maar we hebben er nog nooit problemen mee gehad. Voordeel is natuurlijk ook dat we in juni op vakantie gaan en daardoor de drukte mooi ontlopen.
Gewoon bij de ANWB een “badge” nou ja badge??? kopen.
Is gewoon een tol creditkaart die gelezen wordt of door een automatisch systeem of door de Italiaanse schone in het loket.
Of gewoon ter voorkoming van afzetting (zoals mij ooit is overkomen toen het nog lires waren) met een Creditcard.
Nooit problemen mee gehad, waar ook ter wereld :>))
Volgens mij geen creditcard want je hoeft niet te stoppen bij de telepass-poorten. Die scannen je kenteken. Je krijgt dan na afloop netjes een factuur. Dat met die creditcard doen wij ook maar dan moet je nog wel zelf de lokethandeling doen.