Internationale Ouderendag; oktober 2023

Op 1 oktober 2023 (vandaag) is het weer een feit. We vieren de Internationale Ouderendag.

Internationale Ouderendag

Internationale Ouderendag

De Algemene Ledenvergadering van de Verenigde Naties heeft deze dag uitgeroepen.  Bizar misschien, maar in dit ‘feest’ gaat het om mensen boven de 55. Zeker niet oud maar commercieel gezien de enorme doelgroep. In Nederland op de eerste vrijdag van Oktober. Tijdens deze dag worden individuele wensen van ouderen vervuld. Niet die van mij denk ik want ik heb een vrachtschip vol wensen zo langzamerhand. Vooral als het om het ouder worden en het behandelen van ‘onze’ ouderen gaat. Het Nationaal Ouderenfonds heeft hier ieder jaar een enorme uitdaging.  Ze werken samen met bedrijven, vrijwilligers en lokale comités.

Aan welk roer

… aan welk roer?

Volgens velen staan de ouderen op deze Internationale Ouderendag deze dag aan het roer. Ze kunnen een wens indienen die ze zelf niet meer kunnen realiseren. Het zal vast en zeker gaan om de kleine dingen in het leven. Herinneringen ophalen in je geboortedorp, patat eten bij de frietkraam of met je rolstoel swingen over het strand. Het gaat er vast niet over om,  in de vele verpleeghuizen waar ik zo langzamerhand ben geweest, extra personeel in te zetten om ook een stukje rust en persoonlijke aandacht terug te brengen. Ontlast deze gepassioneerde zorg-mensen van alle protocollen en tijdverslindende administratie. Daarnaast zou het mijn ultieme wens zijn om de verschrikkelijke, doordringende urinegeur eens per jaar voor een korte tijd uit te bannen door overal (misschien) een nieuwe vloer te leggen.

Veiligheid

veiligheid

Onhandig ingedeelde kamers, slechte stoelen.  Lampjes die niet vanuit het bediend kunnen worden, kamers waar je met goed fatsoen niet met een rolstoel kunt draaien. Onbereikbare stopcontacten.  De veiligheid schiet er vaak bij in. Medicijnschema’s die niet goed opgevolgd worden of onderbezetting in de nachtdienst.

Geld is hier de grootste drijfveer; of beter gezegd … geld gebrek. Wel miljarden reserveren voor onze stikstofuitstoot maar de mensen die een heup breken en op 80 (of ouder) jarige leeftijd gedwongen moeten revalideren, laat onze overheid met gemak, zitten. Letterlijk en figuurlijk. Geen respect voor de ouderdom. Het personeel werkt zich het hemd uit de naad. Moet in de nachtdienst soms alleen, een volledige verdieping bedienen. Bejaarden die hun afstandsbediening laten vallen moeten op het belletje drukken. Geen kabeltjes, geen nachtkastje met handige, naar twee kanten bewegende lades. Bizarre momenten om mee te maken.

Korte impressie

scheet van je buurvrouw

Iedere keer als ik naar huis rijdt vanuit zo’n woonzorg- en revalidatiecentrum, heb ik een brok in de keel. De gepretendeerde zorg voor u en uw familie, zoals in menig folder staat omschreven, is niet haalbaar. Geen werkelijkheid. Laten we een paar windmolens minder plaatsen en een paar miljard voor onze ouders en/of grootouders reserveren. Stel je voor dat je zelf in zo’n positie zou zitten. Volledig afhankelijk van iemand die zich het vuur uit de sloffen rent. Kamertjes zo klein dat je de scheet van je buurvrouw kunt ruiken. Zelf geen appel meer kunnen schillen; eten wat de pot schaft. Kijken naar de super kleine tv boven je bed. Stopcontacten die zo ver van je afzitten dat je je eigen telefoon niet kunt opladen. Ongeloofwaardig? Zeker; maar helaas wel de realiteit.

Ik hoop (dat is mijn wens op deze dag …) dat ik nooit maar dan ook nooit in zo’n verschrikkelijk deprimerend tehuis terecht kom.