Coronaonrust. Misschien een vreemd woord maar ik denk dat je wel snapt wat ik bedoel. De laatste dagen word je onrustig van al die berichten over het Coronavirus. Wat doet het met jou?
Coronaonrust
digitaal en eenzaam
Mijn leven is best wel ontspannen. Misschien wel druk af en toe maar dat is luxe probleem. We hebben beiden een baan (ik binnenkort weer een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd #benzoblij) en we moeten hard werken. Daar worden we voor betaald. Goede deal toch? Dat we dan vroeg uit bed moeten, af en toe in de auto de provincie in moeten of later thuiskomen dan gepland, ach dat valt reuze mee. Deze dagen werk ik vanuit huis. Telefonisch contact met de collega’s. Gelukkig heb ik samen met mijn collega’s de HR administratie gedigitaliseerd. Daar plukken we in dit soort momenten de vruchten van.
Maar gedurende de week vraag ik me af: Ga ik hamsteren? Neem ik extra toiletpapier mee? Heb ik wel genoeg eten in huis? Lastig gevoel als je in de supermarkt loopt tussen mensen met volgeladen winkelwagentjes. Oh ja … en handen wassen.
Intensive care
brok in de keel
Die onrust blijf ik houden. Ook thuis. Via twitter de laatste berichten volgen en de toespraken van onze minister-president Rutte en onze koning gekeken. Om eerlijk te zijn, zijn dat voor mij kippenvelmomentjes. Ik ben wel een beetje een volger, een meeloper. Het ging om saamhorigheid, ‘let een beetje om elkaar’. Kernwoorden die maken dat we vanaf begin deze maand, in een andere modus leven. Iedereen volgt de berichten op het journaal met een grote frons boven de wenkbrauwen. Bezorgd zijn we voor iedereen die een zwakkere gezondheid heeft of gewoon een respectabele leeftijd op de teller heeft staan. De eerste ambulances zijn vanuit het zuiden bij het UMCG aangekomen. Microbioloog Alex Friedrich besmet.
Brok in de keel krijg je voor alle vlaggen in Italië, de minuten lange applaussessies voor alle hulpverleners (waar ik, samen met alle bewoners van de Cascadeborg een steentje aan heb bijgedragen) maar ook respect voor de farmaceuten van verschillende landen die de handen ineen slaan.
Voetbal en kijkcijfers
Cijfers en getallen. Je leest op internet hoeveel mensen er weer ziek zijn geworden. Trump maakt er in alle communicatie vaak een puinhoop van en kwetst onnodig mensen van een ander ras. Dan mogen we blij zijn met Rutte. Minister Bruins door de knieën door oververmoeidheid. Die heeft hard gewerkt, heel hard. Vaak zien we niet wat er achter de schermen gebeurt.
Uit de rest van de wereld komt natuurlijk genoeg desinformatie, vergezeld van bizarre theorieën. Ibuprofen verergert het verloop van de ziekte COVID-19 (ONZIN), knoflook en vitamine C helpen ook niet. Dezelfde onzin dat als je het coronavirus zou ontlopen door lang je adem in te houden. Deze week was ik op jacht naar paracetamol voor mijn moeder. Tja, we mogen nog maar één doosje van de apotheek meenemen. Gelukkig kon ik de deal sluiten voor € 1,09. Ook hier wordt gehamsterd.
Natuur
je eigen drankje mee …
Wat we wel kunnen doen is een lekkere wandeling maken, in de natuur. Lekker samen naar buiten en een frisse neus halen. Onze uitgeademde druppels waar het virus in zou kunnen zitten, verdwijnen dan lekker in het luchtledige. Tussen de bomen of op de heidevelden heb je geen besmette trapleuning of deurkruk. Neem je eigen flesje water of drankje mee en maak vooral mooie foto’s. Sociale onthouding kan ook iets positiefs opleveren. Het leven van vandaag, is buiten de gebaande paden las ik op een vrolijk blog. Al met al krijg ik die coronaonrust niet onder controle.
Dus … ‘let een beetje om elkaar’ … want geluk komt van aandacht voor kleine dingen.
En laten we vooral ook op ons zelf letten dat we blijven nadenken en afstand houden als anderen dat niet doen
Precies. Gewoon je boerenverstand gebruiken en respect hebben voor degenen die ons van advies voorzien. Schreeuwen aan de zijlijn is lekker makkelijk. Schone handen begint bij jezelf.