Ben je zestig? Mijn blog heet vijftigenmeer. Dat klopt als een bus. De fase na de overgang. Wat komt er allemaal op mijn pad?
Ben je zestig?
nog minstens 30 jaar
Weer een soort van mijlpaal. Dit jaar niet belangrijk gezien de problemen met onze gezondheid. Wat komt er nog op ons pad? Hoe bereid ik me voor op de komende dertig jaar? Mijn goede en slechte karaktereigenschappen zijn zo goed als niet meer bij te schaven. Mijn uiterlijk is nu even wat het is. Rimpels, optrekkend tandvlees en ouderdomsvlekken. Mijn haar wordt grijs. Procentueel hebben we meer kan op een verzakking en blaasontstekingen. Ik accepteer en leef verder.
De relatie met onze kinderen is meer dan goed. Onze steun en toeverlaat; onze veilige haven van de afgelopen maanden, jaren. We wassen geen luiers meer en waken niet over studieprestaties. Het aankomen tijdens de zwangerschap, veranderende lichaamsvormen passen niet in het schoonheidsideaal van nu. Dat laten we nu eindelijk los. Gezondheid (en tevredenheid) zijn mijn ultieme streven.
Aftakeling
Bloemetjesschort
Vroeger was je oud en afgeschreven op je zestigste. Aftakeling deed zijn intrede. De uitdrukking ‘ben je zestig’ betekent zoveel als dat je bijna gestoord was. Dementerend en incontinent. Bloemetjesschort, corset en steunzolen. Nu heb je wat meer vertrouwen in jezelf en waardeert de eenvoudige geluksmomentjes meer dan ooit tevoren. Lunchen met een vriendin, een glas wijn bij zonsondergang met je mannetje; je bent je bewust van je sterfelijkheid. We genieten in stilte en proberen stralend door het leven te gaan. Het jong willen voelen of er (triest) jong uit willen zien is geen dag-vulling. Het gaat er meer om dat je jong van geest (en hart) blijft. Levenservaring, humor, wijsheid, relativering, diepgang en echte aanwezigheid passen nu meer bij onze (innerlijke) schoonheid. Verdiep je in onbekende mensen of pak een nieuwe vorm van beweging op. Blijf in veel aspecten in conditie.
Carrière
snelheid van de trein
De een is carrièregericht en de ander meer gericht op het vervullen van vrijwilligerswerk. Eigenlijk gaat het bij mij om vrijheid en bezinning. Ik blijf me wel openstellen voor jonge mensen en nieuwe ontwikkelingen. Mijn blik op de wereld blijft op die manier breder en kent veel kleuren. Meebewegen in de waan van deze dag, op de snelheid van de trein die door ons leven dendert. Toch (of daarom) is ouder worden niet zo erg als het lijkt. Ik doe mijn best wat meer empathischer (zorgzaam en lief) te worden en beter om te gaan met nieuwe uitdagingen. Loop op sneakers door de kantoortuin en eet koolhydraten uit mijn lunchbox. Zonder me druk te maken wat al die andere, super slanke en sportieve collega’s daar van vinden.
Creatief
Sociaal vangnet
Ons sociale netwerk is misschien tastbaar kleiner maar de steun die we dit jaar gehad hebben van vrienden, kennissen, collega’s en buren is onvoorstelbaar. Ik hoop een zelfbewuste en zelfstandige vrouw te worden en te zijn. Ik hoef niet perse in mijn jas geholpen te worden (… maar vind dat wel fijn) en dop metaforisch mijn ogen boontjes. Besteed wat extra tijd aan mijn make up (mascara, oogpotlood en lippenstift), neem op tijd mijn vitamine D, lees op zijn tijd een goed boek en laat mijn hersens creatief kraken.
Ben je zestig? Jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa al bijna een hele dag …………….
(bron foto’s: Pixabay)
Gefeliciteerd! Ik ben inmiddels 61, en elke keer dat ik in het zkh kom wéér die vraag: mevrouw, werkt u nog???? Ja grapjas ik moet m’n hypotheek ergens van betalen hè. Ben blij dat we nog lang niet afgeschreven zijn!
Wij zijn nog lang niet afgeschreven. Ben wel wat minder gaan werken om wat meer tijd voor mezelf te hebben naast alle andere activiteiten die ons leven zo bezighoudt. Bevalt me goed kan ik je zeggen.
Gefeliciteerd met het bereiken van de leeftijd dat je zonder gene toe mag geven dat je last kunt krijgen van slijtage aan het benul. Uit ervaring weet ik dat het allemaal best meevalt, want in die fase leef ik al bijna twintig jaar.
Het is grote voordeel is dat er niet zo bar veel meer hoeft en dat er steeds meer kan. Vooral met pensioen in zicht. Geniet gewoon van deze fase. Het leven is te kort om in de problemen te blijven hangen. Dat laat ik wel over aan mijn buurman.
Mooi gezegd. We blijven nergens meer in hangen hebben we ons voorgenomen. Natuurlijk kijken we met een scheef oog naar de toekomst maar het leven ‘in de dag’ is minstens net zo belangrijk. Stramme heupen na een fikse wandeling … een knipoog naar het ouder worden toch? We lachen er om. Precies zoals je het zegt … niet veel meer moet en veel kan.
Ik ben inmiddels 62 en op zich redelijk gezond al heb ik wel slijtage aan beide knieen door mijn werkzaamheden in de schoonmaak. Officieel zou ik door moeten werken tot 67 en 4 maanden , maar als ik eerlijk ben zie ik dat niet heel erg zitten. Ben al een paar uur minder gaan werken, ging van 32,5 uur per week naar 27 uur per week , omdat een van mijn werkgevers mij 5 uur vaste uren afnam en die wilde gaan vervangen door mij in de hele stad te laten invallen, dus een uurtje hier , dan weer een paar uurtjes daar en allemaal behoorlijk ver uit elkaar en dit alles zou ik dan op de fiets moeten doen en sommige locaties zouden pas op de dag zelf bekend worden . En dat is op mijn leeftijd echt niet meer te doen.Er zullen best beroepen zijn waar je heel makkelijk na je 60ste gewoon door kunt werken zelfs full time , maar schoonmaken hoort daar zeker niet bij.
Ze zouden dus wat zuiniger op je moeten zijn als de kansen er zijn. Ze zouden een jong iemand met je mee moeten laten lopen die jij het vak alvast kunt leren en die jou op zijn (of haar) beurt kan ontzien. Ik moet veel denken aan mensen die tot hun pensioen zwaar lichamelijk werk moeten blijven doen. Denk aan onze mensen in de bouw, in de zorg en bijvoorbeeld in de horeca. Ik vergeet vast wel een groep maar dat is niet expres.
Zooo leuk!
En nog van harte gefeliciteerd!!
Ik ben ook blij met deze prachtige mijlpaal.
Gefeliciteerd Herma!! En nog veel mooie jaren! Kus xx
Dank je. Die veel mooie jaren gaan we prachtig aan kleden.
Gefeliciteerd dan met die mijlpaal. Toen ik 60 werd en partner 65 hebben we een lunch gedaan voor de hele familie, niet zo groot hoor, totaal 12 personen en 1 peuter.
In een mooi apart zaaltje, was erg leuk.
Nu zitten we al op 73 en 78, maar hebben 70 en 75 niet gevierd, mijn ouders waren paar maanden ervoor overleden (beiden 90) en we hebben het dus eenmalig gelaten.
We zijn nu een paar dagen weg en merken hoe lastig een ander huisje is en hoe je op comfort gesteld bent en niet aldoor te hoeven improviseren en alles niet staat zoals je gewend bent. Verder genieten we wel van de paar dagen na 3 jaren niets door diverse oorzaken
Ik heb een super weekend gehad. Geen verplichtingen alleen maar leuke dingen gedaan. Super ontspannen. Veel lieve reacties gekregen. Daar doen we het allemaal voor nietwaar?