Vervelen of met je ziel onder je arm lopen. Wat is het verschil? Hoe voelt dit bij jou? Wat is jouw interpretatie en hoe ga je hiermee om?
Spreekwoorden
Laatst had ik het over spreekwoorden. Nu over ‘met je ziel onder je arm lopen’. Iedereen weet dat als je je arm optilt, je ziel er echt niet onder zit. Maar je kent vast wel het gevoel dat je last hebt van een soort innerlijke onrust. Vaak negatief. Weet dat dit doelloze gevoel bij het leven hoort. Je innerlijke zoektocht naar iets wat je eigenlijk niet kunt beschrijven. Is dit te vergelijken met verveling? Vervelen zorgt voor verstilling; doet dit ziel onder de arm gevoel dat ook?
Misschien lost het gevoel op, misschien ook niet. Als je positief in het leven staat weet je dat dit ‘verveelde’ gevoel je uiteindelijk iets nieuws brengt en je bovendien uit de waan van alledag geslingerd bent. Al met al is het weer makkelijker gezegd dan gedaan.
Goudvissen
Het blijkt (sommige mensen studeren hier op af ..) dat mensen sneller afgeleid zijn dan goudvissen. Goudvissen kunnen zich twee seconden langer concentreren dan wij mensen. Wij zijn verslaafd aan prikkels. Onze hersenpan dwaalt gemiddeld af na acht seconden. Dus die goudvis is tien seconden onafgebroken bezig met een activiteit. Wat die activiteit inhoudt, kan ik je niet uitleggen. Rondjes zwemmen? Deze informatie is waarschijnlijk volstrekt overbodig, maar ik deel het toch maar. Ik denk aan al die presentaties waar ik al na een paar minuten volledig afgedwaald was.
Degene die voor het whiteboard staat en denkt dat hij na 40 slides iedereen op z’n hand heeft, begaat dus een grote misser. Die kan beter rondjes gaan zwemmen met die goudvis.
Vervelen
Het is wel zo dat ik me niet snel verveel. In deze wereld zou je zeggen dat het haast onmogelijk is om je te vervelen. We leven in een wereld van overvloed. Smartphones, tablets televisie en internet. Toch loopt iedereen wel eens met z’n ziel onder z’n arm en ziet dit bijbehorende ‘vervelingsmoment’ als een groot of lastig probleem. Verveling linken we vaak aan ontevredenheid en een saaie situatie. We voelen ons waardeloos en zijn aan het eind van de dag niet tevreden. Oplossen; hupsakee. Want we willen (heden ten dage) alles oplossen. Het liefst heel erg snel. We rennen dan ook maar samen lekker door en zorgen ook nog eens voor iedereen die we onderweg tegenkomen. Koken doen we alleen nog op topniveau, sporten doen we niet meer zonder perfect uitgelijnde apparatuur.
Na een oppervlakkige slaap sta je de volgende ochtend daarom al stijf uit van de cortisol. Paraat voor een nieuwe dag, zonder verveling. Je bent vaak al vroeg wakker. Let op dat het je niet uitput. Laat de boel de boel en stop je ziel onder je arm.
Therapie voor kinderen
Maar vervelen werkt soms juist als een soort therapie. Kinderen zouden zich regelmatig moeten vervelen. Ze leren door hun tijd te verlummelen, zelfstandig dingen te gaan ondernemen. Kinderen worden op die manier creatief in hun ontwikkeling. Ze gaan op pad om de wereld te ontdekken en leren om te gaan met tegenslagen. Laat ze het daarom zelf een keer uitzoeken. Bemoei je er niet steeds mee. Laat ze zelf sturen en de regie houden.
Niet altijd leuk hoor ik je denken, maar wel handig voor later. ‘Het is goed voor je’ kun je als antwoord geven als ze er om vragen. Het kan je helpen voorkomen dat ze later overspannen raken of een burn-out krijgen.
Langzaam
In het programma ‘We zijn er bijna‘ zie je een generatie die heerlijk langzaam leeft. Geen gejaag, gewoon lekker rustig aan. Tafeltje en stoeltjes naast de caravan. Kopje koffie en een koekje erbij. Slow television noemen we dit ook wel. We zwijmelen er bij weg. Het zou goed zijn dat je zelf ook regelmatig een beetje langzaam leeft. Gewoon tijd in je hoofd om na te denken, kletsen, tuinieren of ruzie maken. Zet eens per week een streep in je agenda. Blokkeren.
Als je je verveelt kunnen je hersenen het een keertje rustig aan doen. Wie ben je? Wat doe je en wanneer of waarom? Zorg voor nieuwe ideeën, wees creatief en werp een frisse blik op je leven. Tuur over de horizon met een goed glas wijn bijvoorbeeld.
Verschil
Als je met je ziel onder je arm loopt, staat je brein er blijkbaar voor open. Neem je twijfels en jezelf eens serieus. Vaak hoort het bij een ontvankelijke houding waarin ruimte is voor nadenken. Zie je onzekerheid en de wir war van gedachten onder ogen. Dit gevoel gaat dus verder dan vervelen; je wilt bepaalde gedachten op een rijtje krijgen. Je kunt dit op verschillende manieren doen. Wandelen, muziek luisteren, in bad gaan, wat je zelf prettig vindt. Sommigen zweren bij een mindmap.
Uiteindelijk merk je dat je rustig wordt. Leef aandachtig op deze momenten en zie je leven in een groter geheel. Daarom zul je af en toe met je ziel onder je arm moeten lopen met het risico op ultieme verveling.
Een bepaalde invloed van aanhoudende verveling is essentieel voor een gelukkig leven (bron: Bertrand Russell).
“..maar ik heb me nog niet verveeld” riep jongste dochter verschrikt toen de zomervakantie afgelopen was!
helemaal geweldig toch?
Ik ben een groot voorstander van verveling. Want verveling betekent dat er ruimte is. En vaak krijg je dan ineens allerlei inzichten en ideeën is mijn ervaring.
Ik was vroeger onrustig maar kan nu heerlijk zitten mijmeren. Rust in je hoofd geeft creativiteit.
Na het plotselinge overlijden van zijn zusje, zagen we onze kat Muffin veranderen van een zelfverzekerde kater in een kater die vaak met zijn ziel onder de arm leek te lopen en ook neurotische trekjes begon te vertonen, zoals het eindeloos najagen van schaduwen. We hoopten dit op te kunnen lossen door een poes te adopteren uit het asiel. En zo kwam twee weken geleden Teuntje bij ons wonen.
wat ontzettend lief om dit te doen voor jullie kat.