Zaterdag in juli. Wat doet een mens zoal op de zaterdag?
Zaterdag
Rustig opstaan
We beginnen altijd met uitslapen. We zijn soms om 9 uur al in de benen (als het moet en als we uitgerust zijn) maar het kan ook zijn dat we doorslapen tot 11 uur. Hebben we geen moeite mee. Omdat er veel gebeurd op dit moment, draaien mijn hersenen overuren. Soms beslist die grijze brei in mijn hoofd om ‘s nachts lekker door te malen. Malen over leuke dingen maar zeker ook over heftige beslissingen. Dan kan ik de grens van het opstaan een beetje uitrekken.
De rolluiken op de galerij zijn lekker dicht (tegen de zon c.q. warmte eigenlijk …), de gordijnen dicht en in de kamer ook alles dicht zodat de zon ons niet wakker maakt. Daarna komt het fijne moment van ‘zelf beslissen’ wanneer ik mijn hele lichaam uit bed laat vallen. Dan richting het toilet en de badkamer. Zoals bijna iedereen.
Ontbijt
administratie
In het weekend ontbijten we uitgebreid. Koffie, lekkere broodjes en een vruchtensapje. Maar dan ook met de filosofie dat we zelf beslissen hoe lang we aan tafel zitten. Op de week terugkijken, het weekend doornemen en nadenken over de aankomende week. Deze aankomende week is heel vol. P. heeft bijvoorbeeld ‘de Musketiers’ te eten (oud collega’s / vrienden) waar hij al jaren samen mee kookt. Soms met een kookthema en soms zonder. Het gaat ook daar om de gezelligheid. Wat houdt iedereen zoal bezig? In al onze levens gebeurt veel. Dus stiltes vallen er echt niet. De komende week ben ik weer veel bij mijn moeder. Het heen en weer brengen van wasgoed, het doornemen van de administratie en bankzaken, luisteren naar de avonturen met de thuiszorg en al het andere wat in haar leven een rol speelt. Dan heb ik het nog niet eens over de goed betaalde werkplicht die we beiden hebben.
Middag
wasje draaien
Deze dag hebben we veel gedaan. In huis; want het regende ‘pijpenstelen’. P. heeft een nieuwe schakelaar in onze badkamer gemaakt. De vorige deed het niet meer; na 13 jaar trouwe dienst. Dat was een schakelaar met tiptoetsen en ingebouwde radio. Je snapt het al. Negen van de tien keer ging de radio aan in plaats van de verlichting. Nu niet meer. Nu zoals we het zelf graag willen. Grote knoppen voor aan en uit. Extra stopcontact erbij (op de plek van de ons destijds aangesmeerde digitale radio). Vooraf natuurlijk alle veiligheidsmaatregelen genomen. Tussendoor witte- en handwas gedraaid en alles netjes gestreken. Ik had net de hele administratie van mijn moeder op tafel liggen toen onze buurvrouw even naar binnen stapte. Afspraakje geprobeerd te maken en bijpraten. Hier in de Cascadeborg gebeurt ook van alles. Na dit alles heb ik een groot gedeelte van onze kledingkast opgeruimd. Alles er uitgetrokken, planken schoongemaakt en de stapeltjes weer netjes (op kleur) gerangschikt. Als finale de hele zooi samen opgeruimd, gestofzogen en eten gekookt voor de inmiddels hongerige magen.
Avond
Gisteravond keken we verder naar de Netflixserie Baby Reindeer. Gebaseerd op een door Netflix gepromoot waar gebeurd verhaal. Komiek en barman Donny (Richard Gadd / Schotse hoofdrolspeler) wordt langere tijd gestalkt door ‘advocate’ Martha. Iemand ogenschijnlijk zonder al te veel succes maar, zoals later in de serie wordt verteld, met een traumatisch verleden. Mannelijk slachtoffer van seksueel geweld. Je ziet de schaamte bij hem, de eenzamheid en het zelfverwijt. Deze vrouwelijke stalkster stuurde hem meer dan 40.000 e-mails, 350 uur aan voicemails, 744 tweets, 46 berichten op Facebook en 106 brieven.
Netflix wordt aangeklaagd door de vrouw die in de serie meerdere keren wordt beschuldigd voor stalking. Zij is door het publiek en de media nagejaagd en publiekelijk tot schande gemaakt. Is natuurlijk ook verschrikkelijk als je identiteit bekend wordt; afgezien van het feit of de waarheid wordt verteld of niet. Netflix zegt bewijs in handen te hebben dat Gadd gestalkt is tussen 2015 en 2017. Wij vinden het een bizarre maar boeiende serie.
Geef een antwoord