Wereld Pasta Dag wordt ieder jaar op 25 oktober gevierd (World Pasta Day). Is het niet helemaal fantastisch? Waar mensen zich zoal mee bezighouden. Nou met pasta dus.
Wereld Pasta Dag
Ik vind het helemaal geweldig zo’n dag. Wereld Pasta Dag. Beter dan ruzie maken, beter dan oorlog voeren en elkaar op een verschrikkelijke manier dwars zitten. Het idee ontstond ooit op een conferentie van pastaproducenten; in Rome. Tja; in Rome. Nog nooit geweest maar wel op m’n (ons) verlanglijstje. Rome behoort tot de beste bezochte steden ter wereld. Hier liggen de roots van onze beschaving. Nu terug naar de pasta.
Viering
Pasta is een veelzijdig en (zoals ik lees en interpreteer) een milieuvriendelijk en voedzaam product. Italianen eten twee keer zo veel pasta als wij (de gemiddelde Nederlander). Het vieren op deze Wereld Pasta Dag, gaat niet alleen om het gebruik van pasta maar ook over de pastaverbruikers. In ieder werelddeel wordt wel pasta gegeten; in Nederland, in Groningen en in Friesland vast ook. Je wordt op die dag ook uitgedaagd om je eigen pasta te maken. Niet zo moeilijk maar wel tijdrovend. Ik geloof daar helemaal niets van want ik denk dat je veel moet oefenen om een pasta te maken die precies goed is. Niet te dik, niet te dun en niet te nat.
Pasta
Pasta betekent eigenlijk gewoon ‘deeg’. Het is de verzamelnaam voor veel andere pastavormen: Tortellini, fusilli, lasagne of spaghetti. Soms gemaakt van aardappels (gnocchi) of van maïs, peulvruchten of granen, durumtarwegriesmeel met water. Ongeveer zeshonderd verschillende soorten met 1300 verschillende namen. De Italiaanse wet schrijft voor dat er voor de productie van droge pasta alleen durumtarwegriesmeel mag worden gebruikt. Dit komt omdat harde tarwegriesmeel taaie gluten bevat waardoor je droge pasta kunt koken zodat het ‘al dente’ blijft zonder plakkerig te worden. Zelfs de lengte van spaghetti (vertaald: bindtouwtjes) is millimeterwerk. Vroeger gemiddeld 50 cm, nu meestal rond de 20 cm.
Uitvinders
Wie de pasta heeft uitgevonden staat niet altijd naar waarheid in de boeken geschreven. De een beweert de Chinezen (noedels) maar anderen beweren dat Marco Polo de pasta heeft meegenomen naar Italië in de 13de eeuw. Ook dat klopt misschien niet omdat de Romeinen al pasta kenden. Zij beschouwden het als ‘een geschenk van de Goden’.
Maar waarschijnlijk zijn het de Arabieren die pasta in droge vorm geïntroduceerd hebben bij de verovering van Sicilië. Zij lieten de pasta drogen in de zon, zodat het langer goed bleef om mee te nemen tijdens hun omzwervingen. Toch zeggen de Italianen dat op Sicilië het eerst pasta gekookt werd in water en het woord macaroni zou afgeleid zijn van het Siciliaanse woord ‘maccaruni’ wat zoveel betekent als deeg kneden met kracht.
Vormen met de voeten
Tot de tweede helft van de 18e eeuw stampte men het pastadeeg met de voeten. Toen was het nog geen Wereld Pasta Dag. De pastamaker zat op een lange bank en gebruikte zijn voeten om het deeg te mengen en te kneden. Misschien bestond er nog geen zwemmerseczeem. Ferdinand II ( koning van de beide Sicilien) gaf de opdracht gaf aan een wetenschapper om hier een mechanische oplossing voor te bedenken. Klinkt lekker. Goethe was lyrisch van de pasta. Hij schreef in zijn dagboek over ‘maccheroni; een delicate pasta, bewerkt, gekookt en gevormd in allerlei verschillende vormen’. Destijds aten ze de pasta alleen met kruiden of met kaas. Pas in 1933 werd patent gegeven op de eerste machine die het hele proces kon uitvoeren.
Geef een antwoord