Vroeger … hoe denk je terug met een knipoog?

Vroeger deed je dingen die je nu niet meer doet en vandaag denk je vaak terug aan vroeger. Je doet nu dingen die je nooit had gedacht ooit te doen. Aftakelen met een knipoog.

Vroeger

klap

Vroeger was alles beter hoor je sommige mensen zeggen. Daar krijg ik altijd een beetje jeuk van. Vroeger wilden de ouderen niet overstappen naar de cd-speler en nu willen de ouderen geen gebruik maken van facebook en snapchat. Vroeger had je geen Google en geen buienradar-apps. Je kreeg een klap met een liniaal als je niet oplette, je tikte op een mechanische typemachine en had je geen kleuren-tv. Hoe komt dit toch telkens weer terug; dat verlangen naar het bekende het vertrouwde verleden? Vaak is het een dankbare ontsnappingsroute uit een wereld van prestaties en zorgen.

Verlangen

vroeger was er geen wasmachine

Misschien verlangen we allemaal wel een beetje terug naar vroeger. Toen alles beter was (jeukmoment). Dit fenomeen heeft zelfs een naam: Reminiscence Bump. Als volwassene koppel je warme gevoelens aan herinneringen uit je eigen jeugd. Bijzonder is dat mensen zich in deze periode juist het minst gelukkig voelen. Jeugdpuistjes, liefdesverdriet en huiswerk maken horen ook bij deze tijd. Waarom dan juist met weemoed  mijmeren over deze periode? Dit verlangen naar vroeger komt vaker voor in onzekere tijden. Sommige mensen kunnen zich niet aanpassen en roepen dan dat vroeger alles beter was.

Als je ouder bent dan dertig, stop je de pijnlijke herinneringen veilig weg. Al die gedachten hebben je gevormd. Ze zorgen voor je identiteit. Ze worden dus minder voelbaar. Je hersenen herschrijven deze periode op een dusdanige manier dat het beter past bij hoe je je nu voelt. Logisch meestal. Het toch fijn om aan leuke dingen terug te denken in plaats van al die ellende van de puberteit? Denk je vaker aan die fijne tijden terug? Dan wordt dat gevoel ook sterker. Dat selectieve geheugen maakt dus dat je af en toe zegt dat vroeger alles beter was. Overzichtelijk, saai en voorspelbaar? Ik denk het wel.

Onvoorstelbaar

leesbril

Ik had ook niet gedacht dat ik ooit met een leesbril op mijn hoofd door de supermarkt zou lopen. Daarnaast had ik ook niet gedacht ooit op zondagmiddag te gaan fietsen richting het Zuidlaardermeer om daar een glas wijn met bitterballen te bestellen.  Niet over de snelweg scheuren op een lawaaiige Kawasaki maar rustig schakelend in een geruisloze auto.
Terugdenkend aan vroeger kan ik me niet voorstellen dat harde geluiden me nu af en toe irriteren en dat ik de draad niet meer in de naaimachinenaald gepropt krijg. Een nachtje doorhalen is nu ondenkbaar. Daar heb je dagen voor nodig om van te herstellen. Maar was dan vroeger alles beter? Nee; echt niet.

Landkaarten en navigatiesystemen

geen navigatie

Vroeger was wel de tijd dat je met een enorme landkaart in de auto zat. Op schoot, vijf keer dubbelgevouwen. Na wat heftige discussies en tig keren omdraaien en weer ineenvouwen, ontstonden er grote scheuren op de verkeerde plekken. Die kaart draaide ik dan ook nog eens om omdat ik mijn oriëntatie kwijtraakte. Nog meer verhitte routeplan-discussies in de airco loze auto. De navigatiesystemen in de auto en op onze telefoon zijn voor mij dan ook cadeautjes. Ontspannen op reis, samen in de gekoelde auto. Heerlijk. Toen belde je naar huis uit een telefooncel. Als je mazzel had kreeg je in een keer verbinding. Pelleboer deed de weersvoorspelling; buienradar bestond nog niet.

… vroeger hadden we geen smileys en moesten we zelf lachen ...