Vet eten is lekker. Waarom zouden we dit zo lekker vinden? Ondanks alle goede voornemens in januari eten de meesten in februari al weer koekjes en chips.
Vet eten
Vet is een bron van energie, vitamine A, vitamine D, vitamine E en essentiële vetzuren. Verzadigd en onverzadigd. Vet levert energie aan ons lichaam en is een soort bescherming voor onze organen tegen de kou. Van vet wordt voedsel knapperig. Het blijkt zo te zijn dat onze hersenen een voorkeur hebben voor (vet) eten met een knapperig geluid. Chips dus. Daarnaast zorgt vet eten voor een makkelijk, soepel transport door onze mond. Vet is bovendien een smaakversterker. Denk aan onze ingebouwde smaakreceptoren. We hebben misschien wel een stuk of twintig (niet alleen: zoet, zout, bitter en zuur). Volgens mij heb ik wel tweehonderd van die receptoren en vooral eentje voor vet.
Minderen met vet (eten) is daarom erg lastig. Ik snap dit probleem als geen ander. Een addertje onder het gras is suiker. Als je suiker toevoegt stijgt het eetgenot nog meer. Fabrikanten die hun producten aantrekkelijk willen maken (zo vet mogelijk), voegen er daarom ook nog wat suiker aan toe. Handig he? Ik wist het niet.
Chips
Van vet eten kom ik dan bij chips. Chips is soms niet te weerstaan. Zelfs beroemde Engelsen hadden het laatst over chips eten tijdens een talkshow van Graham Norton. Makkelijk gezegd: We maken ons allemaal wel eens schuldig aan deze ‘guilty pleasure’. We eten niet (het ons voorgenomen) klein hapje, maar snaaien het liefst de hele zak. Dat komt dan weer door de aanwezige zout en koolhydraten. In de natuur niet te vinden (chips hangt helaas niet aan de bomen) maar wel onontbeerlijk (koolhydraten) voor het menselijk ras. Onze voorouders kregen heus geen seintje om te stoppen met eten. Zij aten zo veel mogelijk om te overleven. Vetreserves kweken. Bij mij is deze oerdrang duidelijk aanwezig, gebroederlijk naast die ingebouwde smaakreceptoren. Bij die snelle koolhydraten in chips (en zout) geven je hersenen (tot overmaat van ramp) niet snel een signaal dat je vol zit.
Onze hersenen raken iedere keer in euforie bij de juiste combinatie van smaken. Zij zetten een groot aantal neuronen aan tot actie om vooral te blijven eten. Mijn hersenen wisten dit al lang.
Kaas en bitterballen
Ook van kaas, bitterballen en patat loopt mij het water in de mond. Deze smaaksensatie blijft helaas niet lang hangen blijkt uit onderzoek, waardoor je snel weer iets wilt wat niet goed voor je is. Je weet heus wel dat het vol gemanipuleerde smaak- en kleurstoffen zit. Het summum van de bitterbal: de knapperige korst aan de buitenkant tegenover de zachte boterachtige binnenkant. Na een strandwandeling ergens zitten en uitrusten met een glas wijn en een portie super hete bitterballen. Wat wil een mens nog meer? Nou, Groningse mosterd natuurlijk.
Door deze combinatie denken je hersenen (anders verklaard), dat een bitterbal veel voedingswaarde heeft. De bitterbal wordt daardoor steeds aanlokkelijker. Je wilt steeds meer omdat deze vette bitterbal je overlevingsmechanisme activeert. In dat brein tussen je oren, gebeurt heel veel. Ook op dat terrasje aan zee dus wordt het stofje ‘edocannabinoïde‘ stiekempjes aangemaakt. Je hersenen belonen vettig eten. Zelfs het er naar kijken is voor velen al een trigger. Ik word vrolijker van een bitterbal dan van een snoeptomaatje.
Pizza
Pizza combineert alles wat we lekker vinden: zout, suiker, vet en koolhydraten. Die Italianen weten wel wat ze doen en zijn misschien allemaal aangeboren verslaafd aan deze ronde verleiding (grapje natuurlijk). Eigenlijk is het een soort hunkering; dezelfde als bij de bitterballen versus de snoeptomaat. Geen verslaving.
Tijdens onderzoeken zagen wetenschappers dezelfde hersenactiviteit bij het eten van een pizza als bij het gebruik van drugs. Ik vond het wel een sterk verhaal maar weet wel dat ik erg gelukkig word van het eten van een pizza. Als er dan ook nog een overheerlijk glas (Italiaanse) wijn bij geserveerd word (andere wijn dan bij de bitterballen) en ik heb ook nog eens het geluk dat ik in goed gezelschap ben, kan mijn avond niet meer kapot. Deze eigenschap heet ook wel de farmacokinetische eigenschap. Je beleeft er meer genoegen aan als je er meer van eet.
Geniet (eet) met mate en bedenk je af en toe hoe je door de voedingsindustrie om de tuin wordt geleid.
Uitspraak van Tina Turner: Niemand op de wereld heeft meer wilskracht dan degene die na het eten van één pinda kan ophouden.
Bij gebrek aan wilskracht, verwijzend naar de bewering van Tina Turner die ik overigens bewonder, is de oplossing om na het eten een pinda met chop sticks proberen op te pakken en in de mond te stoppen. Wij Europeanen stoppen dan gegarandeerd na het nuttigen van die ene pinda.
Tja … voor sommigen misschien de ultieme tip maar niet voor iedereen. Afvallen op wat voor manier dan ook heb ik geprobeerd. Uiteindelijk kom je op hetzelfde gewicht weer uit.
LOL. Ik moet echt lachen om die uitspraak van Tina Turner. Dat heeft ze goed gezegd : )
Precies. Je hebt helemaal gelijk!
voor degene die het zo niet weten: Niemand op de wereld heeft meer wilskracht dan degene die na het eten van één pinda kan ophouden (Tina Turner)
nog eentje van Tina:Ik ben op een leeftijd gekomen dat ik eerst mijn gebit en gehoorapparaat nodig heb om te vragen waar mijn bril ligt.