Verwachtingen van werknemers nu en in de toekomst. Je denkt dat er genoeg te kiezen is nu. Maar is dat ook?
Verwachtingen
wat zoek je bij een andere werkgever
De krapte op de arbeidsmarkt lijkt iets af te nemen. Maar ik denk dat het toch een belangrijke rol blijft spelen bij veel sectoren. Het lijkt alsof het voor ons, werknemers, een prettige situatie is. Ik weet niet of ik dat zo zie. Misschien omdat ik op een afdeling HR werk waar we de enorme doorstroom als een dagelijks onderdeel van onze taken zien. Veel mensen wisselen van werkgever. Wat zoek je bij een ander vraag ik me vaak af? Meer salaris? Voor mij zijn andere dingen belangrijker.
Werk-privébalans
werk-privébalans
Voor mij is de werk-privébalans een van de grote leringen uit de afgelopen pandemie. Wat heerlijk om, naast het parttime werken, minder tijd kwijt te zijn met heen en weer rijden naar je werk. Efficiënter voor mij, minder snel afgeleid en dus meer productief (lekker gevoel als je je werkdag afsluit). Parttime werken doe je meestal ook niet omdat je je verveelt in je vrije tijd. Bij mij speelt het aantal vrije uren per week, bij het kiezen voor een niet fulltime baan, het (mantel)zorgen, ondersteunen van mijn partner en het goed zorgen voor mijn eigen (zieke) lichaam, een belangrijke rol. (Meer) geld maakt dan echt niet gelukkiger.
Werkgever
secundaire arbeidsvoorwaarden
Accare (GGZ) is een goede, mantelzorgvriendelijke, werkgever. Veel aandacht voor gezondheid (werk-privébalans), perfecte faciliteiten (laptop, thuiswerkovereenkomst) en een mooi ingericht gebouw. We hebben allerlei ondersteunende teams waar je terecht kunt met problemen. Bijvoorbeeld het Bedrijfsopvangteam en een professionele vertrouwenspersoon. Je hebt een balansbudget die je kunt inzetten op de manier waarop jij dit wilt. Opleiding? Extra verlofuren? Noem het maar op. Cadeautje naast alle andere secundaire arbeidsvoorwaarden. Bij de woningcorporatie waar ik een jaartje werkte kreeg je niet eens een eindejaarsuitkering. Hier wel. Fijne extraatjes waar vaak geen aandacht voor is omdat men denkt dat het de normaalste zaak van de wereld is.
Collega’s
wat is belangrijk voor jou
Wat voor mij het allerbelangrijkste is, naast inhoudelijk zinvol werk leveren, is het vertrouwen van mijn collega’s. Ik werk in een set van drie fijne, betrouwbare en gedreven collega’s. We zijn er voor elkaar en steunen elkaar daar waar het kan. We vertrouwen elkaar en zijn drie handen op dezelfde buik. Oprechte interesse in de persoon achter de HR medewerker (administratie) is voor mij van onschatbare waarde. Dat geldt natuurlijk niet voor iedereen maar wel voor mij. We leven met elkaar mee en delen vreugde en verdriet. Lachen om kleine missers en hebben samen een brok in de keel als er iets verdrietigs gebeurt.
Dus vraag je af als je gaat solliciteren waarom je van baan wilt veranderen. Wat wil je echt? Wat zijn jouw verwachtingen?
Bron foto’s: Pixabay.com
Soms is het bij een bedrijf in de zorg hartstikke goed geregeld voor de mensen op kantoor, maar niet voor de mensen die de zorg echt moeten leveren. Zo was het ook bij mijn vorige werkgever. Ik zat zelfs in de OR maar werd niet gehoord. De HR taken werden ook steeds meer op de directe leidinggevenden afgeschoven.
Als er veel mensen bij jullie weg gaan, is het misschien toch eens tijd om uit te zoeken waarom die mensen hopen het elders beter te krijgen. Dat gaat echt meestal niet alleen om het geld.
PS. Mijn oud-werkgever doet niet aan exit-gesprekken en moddert rustig verder met te weinig en onervaren personeel. Ik heb een betere plek gevonden voor mezelf.
Soms moet je gewoon voor jezelf opkomen. Het verschuiven van HR werk (in de lijn of centraal) gaat meestal om capaciteitsproblemen. Ook daarin moet je je verantwoordelijkheid nemen als bestuur. Exitgesprekken zie ik niet zoveel in. Je gaat heus niet de vuile was ophangen als je je baan hebt opgezegd toch? Ik denk dat je er veel beter aan doet door de mensen die binnen een bedrijf werken (human capital) te koesteren. Zorg dat je er voor ze bent en dat ze gehoord worden. Neem ze mee op ‘reis’ en laat ze invloed uitoefenen op hun eigen werk.
Hoi Herma, ik heb na een tweede burnout in 2020 geleerd dat ik meer tijd voor mezelf nodig heb. Ik ben slechts 2,5 uur minder gaan werken dan een voltijdbaan. Iedere dag een half uur eerder naar huis. Ik begin vroeg, vroeger dan de meeste collega’s en daardoor eindigt mijn dag om drie uur. Ik woon op 10 minuten fietsen van mijn werk dus heb iedere dag het gevoel dat ik een vrije middag heb. Ik ga op den duur nog wat minder werken, het geld is niet meer zo nodig en ik merk dat ik meer en meer zin heb om mijn eigen dingen te doen. Gelukkig is mijn werk nog steeds erg leuk en is de balans nu nog prima! En nu veranderen van baan lijkt me niets, ik heb ook leuke collega’s dus ik blijf graag waar ik nu ben. Leuk stuk trouwens, gezien vanuit jouw HR ervaring.
Dank je. Ik had het er net met een vriendin over. In mijn achterhoofd verplicht ik mezelf altijd om wat in de huishouding te doen. Daar wil ik in veranderen en meer tijd vrijmaken voor mezelf.