Sollicitatiegesprek een paar weken geleden bij een bedrijf die de roze papiertjes (plasticjes) verzorgt. Enthousiast richting Assen; samen de achterstand wegwerken. Niemand wil Kamervragen, toch? Dit is mijn kans. Dacht ik. 

Sollicitatiegesprek

kans op werk

De avond te voren nog gezellig naar de Wonen en Co beurs in de Martiniplaza. Gastvrije beursmedewerkers en ruimte voor een kop heerlijke koffie. Creativiteit, gastvrijheid en noviteiten door de hele Martinihal. Van buitenkachels tot plastic planten en van tuinhuisjes tot infra rood gestuurde voetenmassage.  De tas (ontworpen door Nina Sprong) namen we natuurlijk graag in ontvangst.

Slecht slapen

alleen maar achterstand

De dagen voorafgaand aan het sollicitatiegesprek veel gelezen over het bedrijf waar inmiddels regelmatig Kamervragen over gesteld worden. Ik was onder de indruk.  Maar op de een of andere manier hebben ze de digitalisatie, efficiencyslag en het ontslag van vast personeel niet geheel synchroon laten verlopen. Personeel weg en het nieuwe systeem als een storm in een glas water.  In het kort: Ellende.

chaos of kansen missen

Daarbij komt ook nog het probleem dat steeds meer mensen vragen om een (her)keuring. Als je oud bent (en ook jong) moet je fysiek en mentaal in staat zijn om achter het stuur van je bolide te zitten. Logisch.  Deze organisatie kan het allemaal niet bijbenen. Doorlooptijden van meer dan 6 maanden. Zelfstandigen en beroepschauffeurs die niet meer kunnen rijden omdat ze hun rijbewijs niet op tijd ontvangen.

Schouders

de perfecte match

Ik was er dus van overtuigd dat ik de kans zou krijgen (pakken) om samen met een gemotiveerd team en bijbehorende leidinggevende de schouders er onder te zetten. Ik was op dat moment zonder werk. Misschien wel wat ouder dan de gemiddelde jongedame die ik vanuit mijn ooghoeken in de kantoortuin zag zitten maar wel met een schat aan (administratieve) ervaring, rust en kennis.  Flexibel in het te werken uren, in het bezit van eigen vervoer als de treinen niet zouden rijden en gewoon zin om aan de slag te kunnen. Kortom, de perfecte match. Dacht ik.

Computerprogramma

geen personeel te vinden ….

Het sollicitatiegesprek verliep soepeltjes. Hier zaten ze te springen om personeel. Daar zou ik binnenkort van eentje van zijn. Vast en zeker. Ik voelde me direct op mijn gemak. Hij vroeg wat mijn ICT kennis was (… wat is mijn kennis van computerprogramma’s…). Uitgelegd dat ik perfect op de hoogte was van de laatste Microsoft ontwikkelingen en had gewerkt met een tweetal personeelssystemen. Kat in het bakkie. Dacht ik.

te veel ervaring … ga dat je moeder wijsmaken

Afwijzing

Afgewezen. Ik snapte er helemaal niets van. Te ‘zwaar’  (fig.) voor de functie; te veel werkervaring, te veel opleiding. Bizar en vooral reden om eens diep

sollicitatiegesprek

over deze afwijzing na te denken. Tijdens het sollicitatiegesprek had ik dan ook juist aangegeven dat ik geen carrière meer hoefde te maken. Ik wil een leuke (eventueel tijdelijke) baan waarin ik kan bijdragen tot een goed eindresultaat. Samen met een sprankelend team bijdragen aan onze maatschappij. Meters maken.
Bij deze overheidsinstelling zou mijn werk- en levenservaring toch naadloos aansluiten op het zich voordoende probleem? Per direct inzetbaar en dus  bereid om keihard te werken. Deze manager had blijkbaar andere drijfveren. Wist ik zeker.

Kamervragen

hier moet de bezem door

Iets in dit verhaal klopt niet. Boven zijn hoofd zweven al maanden Kamervragen. Dat niet alleen; gefrustreerde klanten blijven om hulp roepen omdat ze op dit moment hun rijbewijs niet kunnen verlengen. Geld; dit kost heel veel geld.
Vrachtwagenchauffeurs die hun werk niet kunnen doen en mensen van boven de 75 die dan maar alvast een jaar van tevoren hun rijbewijs gaan verlengen. Frustratie en ergernis in heel Nederland. Misschien ga ik mijn verhaal, net als al die andere chauffeurs, bij de 2e Kamer deponeren. Vragen genoeg. Maar ik heb inmiddels een super leuke andere baan waar ze wel (per direct) gebruikmaken van mijn kennis en ervaring. Voor mij een gouden kans. Het moest blijkbaar zo zijn.