Slappe lach. Vroeger regelmatig, nu iets minder. Vervelend maar toch fijn als je zo kunt c.q. moet lachen.
Slappe lach
Slappe lach
Wat is dan nou eigenlijk de slappe lach hebben? Lachen is gezond zegt men. Iedereen heeft wel eens zo hard gelachen dat de tranen over je wangen stroomden. Wat gebeurt er en hoe? Je bloedvaten en hart krijgen een boost en je ogen worden door al die lachtranen lekker schoon gespoeld. Daarnaast maak je geluksstofjes aan als je lacht; de zgn. endorfine en de natuurlijke antidepressiva serotonine en dopamine. De pijn verdwijnt en je voelt je fijn door die ‘geluksstofjes’. Dit systeem raakt door die ‘geluksstofjes’ als het ware overbelast waardoor je (tijdelijk) de controle verliest over je lijf. Je doet je longen er trouwens ook een plezier mee. Met lachen en proesten maak je je longen even helemaal schoon.
Spieren
Lachen is gezond
Als je de slappe lach krijgt, sturen je hersens ook nog eens minder signalen naar je spieren. Je slaat dubbel van het lachen of moet je aan iemand vasthouden om te blijven staan. Hoe harder je lacht, des te meer maakt je lichaam van de eerder genoemde stofjes aan en moet je nog meer lachen. Daarom is er niet of nauwelijks controle meer over wat je lichaam doet. Sommige mensen verliezen de controle over hun blaas. We weten allemaal dat je niet zo maar kunt stoppen met lachen.
Vroeger
Samen lachen
Ik had het vroeger vaak als ik met vriendinnen van school naar huis fietste. Soms moesten we zo hard lachen dat we niet meer konden fietsen. Buikpijn van het lachen. Heerlijk vond ik het. Op de een of andere manier had ik altijd al het gevoel dat je er, behalve de buikpijn, energie van krijgt. Je slaapt lekkerder, je stemming krijgt op deze manier een enorme oppepper. Fijn dus. Het zijn vaak momenten die je nooit weer vergeet.
De slappe lach is helaas soms ongepast. Tijdens een vergadering of een teamsessie bijvoorbeeld. Vaak kun je niet eens uitleggen hoe het komt dat die spontane lachbui ontstaat en waarom je het niet tegen kunt houden. Je kunt het helaas (… nou ja) overal en op ieder moment krijgen. Vanuit de evolutie is het bedoeld om een sociale band aan te gaan (lachen doe je vaak samen en het werkt vaak aanstekelijk). Kijk maar eens naar apen. Het stimuleert de zogenaamde ‘spiegelneuronen’ in je hersenen waardoor je de neiging hebt om andermans emotie over te nemen. Hetzelfde heb je als je iemand ziet huilen. Lachen was vroeger heel belangrijk omdat je op die manier jouw positieve emotie overbracht naar de rest van de groep. Het vermindert angstige gevoelens. Positieve emotie maakt sterk; vooral in een groep.
Hoe kom je er vanaf (tenminste als je dat wilt):
- Kijk naar een vast punt en concentreer op je ademhaling. Kijk vooral niet naar degene die ook de slappe lach heeft.
Hoe kom je er vanaf?
- Ga van de plek weg of van de persoon waarmee je lacht.
- Adem diep en lang door je neus; door je aandacht te richten op iets heel neutraals (tellen bijvoorbeeld) kun je je gevoelens tot rust brengen.
- Probeer je mondhoeken in een boze frons samen te trekken.
De slappe lach kan uitermate gezellig en vooral aanstekelijk zijn, maar bij mij komt meteen een scene in een toneelstuk bij me op, waarin mijn tegenspeelster een lachbui kreeg op een moment dat ze geacht werd flauw gevallen te zijn. Ik moest haar optillen en ergens neerleggen, maar ze moest wel een minuut of 5 in die toestand blijven. Bij de optilscene, die we te uit en te na geoefend hadden, zat ik met de rug naar de zaal en kon haar min of meer uit het zicht houden van het publiek, maar in het vervolg niet meer. Dan moest ze als een slappe ledenpop in mijn armen liggen. Al met al ben ik zeker twee minuten bezig geweest met allerlei schijnbewegingen eer ze zover was dat ze zichzelf weer in bedwang had en de zaal werd wat onrustig en vooral nieuwsgierig en was ervan overtuigd dat we het nooit geoefend hadden. Het moment van optillen vergeet ik nooit meer; een massale aanmoediging van het publiek “Een, … twee, ..hup”. Schoot ik bijna in de lach.
Het was een gastoptreden voor de personeelsvereniging van een bekend kruideniersconcern dat zijn wortels het Noorden des lands had en we speelden in de Tamboer in Hoogeveen, al een belevenis op zich, maar de lachbui van mijn tegenspeelster maakte het voor mij onvergetelijk.