Saamhorigheid is het gevoel van een groep mensen die samen onderlinge verwantschap hebben en ervaren. Verbondenheid, eensgezindheid; solidair met elkaar en loyaal aan elkaar.
Saamhorigheid
Turkije
Het geld blijft maar binnenkomen voor de slachtoffers van de verschrikkelijke aardbevingen in Turkije en Syrië. Daarnaast worden we helaas nog iedere dag geconfronteerd met de verschrikkingen in Oekraïne veroorzaakt door een driftig mannetje in Rusland. Niemand in deze hele wereld die dit zinloze ‘moorden’ van onschuldige mensen blijkbaar kan stoppen. Raketten naar de maan, artificial intelligence … maar een oorlog stoppen, ho maar.
We kijken op dit moment naar ‘Band of Brothers‘. Een serie die verschrikkingen in de laatste maanden van de Tweede Wereldoorlog laat zien. Nippend aan je glas wijn (voetjes op de bank) besef je je weer eens, dat we met z’n allen niets hebben geleerd.
Nu hebben we te maken met de volgende ramp. Bussen vol spullen vertrekken, mensen ondernemen van alles om te helpen. Kinderen rennen rondjes op het schoolplein en verzamelen lege flessen voor statiegeld. Vrijwilligers zien we overal; verkeersregelaars, artsen, schoonmakers, sporters, verpleegkundigen, koks en bakkers, fabrieksarbeiders en bekenede Nederlanders. Zichtbaar en onzichtbaar. Hulporganisaties van over de hele wereld zetten zich in om de slachtoffers te helpen. Iedereen draagt zijn of haar steentje bij.
Op de één of andere manier geeft het me hoop. Stiekem voel ik me warm van binnen in deze periode van gemeenschapszin en saamhorigheid. Waarom kan dit niet altijd? Waarom moeten we eerst in de ellende zitten om zo samen te leven en voor elkaar te zorgen?
Turkije en Syrië
Syrië
Op 6 februari, zo rond kwart over vier vond er een aardbeving plaats in delen van Zuid-Turkije en Noord-Syrië. De beving had een kracht van rond de 8,0. De beving was te voelen in Cyprus, Jordanië, Georgië, Irak en Libanon. De aardbevingen en hevige naschokken zorgden voor instortingen van gebouwen, waardoor duizenden mensen onder het puin terecht kwamen. In de boeken als de ergste natuurramp van deze eeuw in Europa. Het dodental ligt al boven de 40.000 mensen. Bizar, niet voor te stellen wat er zich daar afspeelt. Mensen verliezen hun dierbaren en hebben geen onderdak meer. Volgens de WHO zijn 23 miljoen mensen betrokken (getroffen).
Oorlog
In Oekraïne zijn ook duizenden slachtoffers. We vergeten de onschuldige Russische soldaten ook niet. Niet gedood door natuurgeweld maar gewoon door een soort van jaloers gedrag van een of andere ‘wereldleider’ (want dat is hij natuurlijk niet).
Breuklijn en rebellen
Aardbeving
Zoals ik afgelopen weekend in de krant las, liggen Turkije en Syrië dichtbij breuklijnen. Vooral de Turkse stad Gaziantep werd zwaar getroffen; het epicentrum lag in het district Sehitkamil. In Turkije kwam de hulpverlening langzaam op gang maar Syrië kon de politiek (rebellen, complexe politie en onzekerheid) niet aan de kant zetten. Syrië kent een zorgwekkende crisis vanwege extreme armoede en honger. Pas na herhaaldelijke oproepen konden hulptroepen zich toegang verschaffen tot de getroffen gebieden. Syrië kent één van de meest zorgwekkende crises ter wereld vanwege de extreme armoede en honger. Toenemende onzekerheden, complexe politieke situaties en beperkte toegang tot noodhulp leiden tot veel psychische nood en leggen grote druk op maatschappelijke diensten. De situatie is complex en daar bovenop vonden de aardbevingen plaats.
Saamhorigheid vond ik een mooi woord in deze verschrikkelijke tijd. Respect en vertrouwen staan dan naast elkaar toch?
Geef een antwoord