In een tijdschrift viel mijn oog toevallig op een plaatje van het Ortameer; in Noord Italië. De woorden ‘rustig en onbekend’ bleven in mijn gedachten spoken. Want dat betekent geen afgeladen terrasjes en irritant volle en onbetaalbare parkeerplaatsen. Het plan voor onze vakantie was snel gemaakt.
Zwitserland
Via Kloten-Nord (juni 2014) naar Rapperswil (Rozenstad) aan het Zürichmeer in Zwitserland. Na het eten hebben we een wandeling gemaakt langs de schitterende promenade aan het meer naar de middeleeuwse, verkeersarme oude binnenstad. Zwitserland is een sprookjesboek, zo mooi. Maar de mensen die ons waar dan ook helpen zijn gewoon niet blij, en zeker niet gastvrij. Of dat aan ons lag of aan de inhoud van hun (veel te dure) leven maakt me niet uit. Als je geen koffie kunt kopen omdat het niet te betalen is raak je waarschijnlijk verbitterd en ga je zuur kijken.
Noord Italië – Ortameer
In de loop van de middag rijden we ten Westen van het Lago Maggiore. We hebben een ruim ingericht appartement geboekt midden in Orta-San-Giulio. Een terras met uitzicht over het water. Wijngaarden kenmerkend voor deze regio (Piëmonte = Het Bourgogne van Italië). De wijnranken staan dwars op de hellingen en zijn hoog opgebonden. We halen lopend de sleutel bij de eigenaresse en voelen ons direct welkom. Onze auto verplicht parkeren buiten het dorpje. Met onze koffers lopen we langs kleurige geveltjes in de nauwe straatjes. Op het marktplein zijn gezellige winkeltjes en terrasjes waar we de komende dagen regelmatig te vinden zijn onder het genot van superieure wijnen (Barolo, Barbaresco, Asti) uit de streek. Bij een bord echte Italiaanse truffel-pasta hoort natuurlijk een glas Barolo (Koning van de wijnen).
San Giulio
De mensen zijn warm en gastvrij in Italië. Vanaf het marktplein is het eilandje van de heilige San Giulio goed te zien. Je kunt je er in een prachtige houten taxiboot naar toe laten brengen. Na een korte bezichtiging, waar je hoort dat de heilige heeft gevochten met een enorme draak, kun je bij een lokaal restaurantje aanschuiven. Boven in Orta (400 meter hoogte) torent de Sacro Monte di San Francesco boven alles uit. Dit moet je zien.
Wij zijn gaan lopen. Tijdens de laatste meters word je getrakteerd op een soort serene rust. Als klapper een prachtig uitzicht over het meer.
Moncalvo
Vanuit het Ortameer gaan we iets verder zuidelijk. Richting de streek in Italië van de beroemde witte en zwarte truffels (Piëmonte). Vanuit ons schitterende verblijf (Hotel & Restaurant Spinerola) hebben we een aantal tochten gemaakt door de omgeving. Naar de eeuwenoude plaatsjes Alba, Monferrato en Neive. Veel geschiedenis maar ook prachtige winkelstraatjes. Dit alles ligt verscholen tussen (nog steeds) uitgestrekte wijngaarden en indrukwekkende kastelen. Onvoorstelbaar mooi en redelijk ongerept. Vanuit deze omgeving rijden we door de lange, groene velden waar de risotto rijst wordt verbouwd. Het gebied tussen Vercelli, Novara en Pavia is na het zaaien in maart een grote watervlakte. Italië is nl. de grootste rijstproducent van Europa.
Colmar
De weg naar huis onderbreken we met een paar dagen Colmar (Frankrijk). Een stadje met Duitse en Franse invloeden. Prachtig gekleurde vakwerkhuizen versierd met bloemen. Alles goed onderhouden en keurig schoon. De tijd staat hier stil. Er wordt Frans en Duits gesproken. Ons hotel (Le Colombier) bevindt zich aan de rand van dit prentenboek. We kunnen lopend het centrum in en genieten van een maaltijd met zuurkool/choucroute met (weer) een heerlijk glas (Elzasser) wijn. Natuurlijk niet voordat we op een platbodemboot een rondvaart maken over de rivier de Lauch door de wijk Petite Venise. Romantisch met tal van cafeetjes en restaurantjes waar we regelmatig even gaan zitten.
Terugreis
We rijden via het kleurrijke Riquewihr en Kaysersberg (langs oude huizen en geplaveide steegjes) en vervolgen onze tocht door deze adembenemende wijngebieden. Bossen en bergen geflankeerd door wijnranken. De Elzas is beroemd om zijn mooie, gemoedelijke dorpjes. Veel bloemen en weer veel vriendelijke mensen. Het is hier goed vertoeven. We komen vast nog eens terug.
Al met al een geslaagde vakantie die goed over 14 dagen te verdelen viel. We kiezen zowel op de heen en terugreis een interessante, mooi te rijden route. Aangepast aan de auto waar we mee op stap zijn. Met een Landrover ga je niet de Simplon pas rijden en met een Alfa GT ga je niet ‘greenlanen’. Daarbij hadden we natuurlijk enorm geluk met het weer; aangepast aan onze wensen. Ultiem genieten.
Geef een antwoord