Loch Ness. In 1933 ziet een echtpaar bij het Schotse Loch Ness en beest over de weg slingeren.
Loch Ness
Loch Ness
De mythe is geboren. Het monster schiet voor de ogen van het echtpaar de weg over, zo het meer in. Wereldwijde aandacht en bevestiging van mensen die claim het monster gezien te hebben. Bewijs is nooit geleverd maar de mythe blijft bestaan. Nessie wordt door alle verhalen, wereldberoemd. Het meer lig in de Schotse Hooglanden; 37 kilometer lang, 1600 meter breed en meer dan 200 meter diep. Wij waren er. Een groot zwart meer waar je het monster bijna voelt. Aan boord van een boot die prachtige verhalen vertelt; inclusief dieptemeter. De mystieke regen kregen we er gratis bij.
De Pickten
De Pickten
Het monster zou meer dan acht meter lang zijn. Een slurf, dikker dan die van een olifant. Anderen zeggen een monster gezien te hebben dat lijkt op een draak of een zeeslang. De vaste naam ‘Monster van Lochness – Nessie’ is een feit. De Pickten (500 voor Chr.) kerven al een vreemd wezen op de stenen rond het meer. De Ierse priester St. Columba beschrijft ooit in een ver verleden, dat ook hij het monster heeft gezien. Hij stuurt zijn assistent het water in. Die wordt aangevallen door het best. Gelukkig overleeft hij de aanval. Dit verhaal gebruikte hij om mensen zich te laten bekeren. Later, in de 19e eeuw, worden er meer meldingen gedaan van dit beest dat lijkt op een walvis; een kruising tussen een zeehond en een plesiosaurus.
Ultiem bewijs
… diep zwart water
De foto die chirurg Robert Kenneth Wilson neemt wordt lang gezien als ultiem bewijs. Maar helaas komt later de waarheid aan het licht. Het blijkt een foto te zijn van een speelgoedonderzeeër, uitgerust met het imitatiehoofd van een zeeslang. In 1960 maakt Tim Dinsdale een opname van een vreemde bult in het water. Maar na de documentaire van Discovery in 1993 wordt ook dit ontkracht door critici. Veel getoonde beelden zijn super vaag. In 1987 worden onderzoeken gestart; met sonar. Helaas wordt er niets aangetroffen. Wetenschappers concluderen dat alles bestaat op een mythe. Niets heeft geleid tot een ultiem bewijs dat het monster bestaat.
Het blijkt wel inspiratie te zijn voor menig boek, films en tv-series. Het meer is inmiddels ook het decor van een uitgebreide toerisme-industrie, met ongeveer een miljoen bezoekers per jaar die de lokale economie tientallen miljoenen euro’s oplevert.
Verklaringen
Super toeristisch
Waarom zeggen mensen dan toch dat ze het monster hebben gezien? Het zou een enorme paling (of aal) kunnen zijn. Levenloze objecten kunnen voorbijdrijven. Donkere vlekken (bergen) kunnen weerspiegeld worden op het water door slecht weer. Toch zijn er mensen die erbij blijven het monster te hebben gezien. Hiervoor zijn verschillende verklaringen mogelijk. Zelfs die van een olifant die in het water afkoelt. Vroeger waren hier veel rondtrekkende circussen. Ik vind het allemaal leuk.
Ik denk dat het in vele hoofden blijft bestaan. Zo ook het laatste onderzoek, in 2023. Het is een leuke vorm van bedrog en aangedikte voorvallen. Als je in de buurt bent, voegt het zeker iets toe aan de mythische sfeer in Schotland. Beetje regen, beetje kou en mist. Ingrediënten voor een spannend verhaal op het water. De omgeving is werkelijk schitterend.
Ik houd het erop dat het monster van Loch-Ness een geestverwant is van de ‘witte wieven’, die in vroeger tijden massaal op het (Drentse) platteland huisden en waar mijn opa (1881) een heel bijzonder kijk op had. Hij zei altijd dat het de grootst mogelijke onzin was, net als ‘voorspooksels’, piskijkers, ‘strijkers’, etc. maar kon in dezelfde adem ook zeggen dat zijn vader de witte wieven wel gezien had. En zijn antwoord, als we hem wezen op zijn inconsequentie, was steevast “Waorum zul mien va der um liegen”. Dan was je uitgepraat.
In duisternis heeft je fantasie de neiging om met je aan de loop te gaan.
En mijn ervaring is dat stedelingen daar als regel meer last van hebben dan plattelanders. Uit mijn militaire diensttijd herinner ik me nog een nachtoefening waarbij we een weiland over moesten steken. Het was aardedonker en aan de overkant waren we de helft van de jonge soldaten kwijt; hoofdzakelijk stedelingen bleek later. Ze waren bang geworden van het snuiven van de koeien die in dat weiland lagen (te slapen/herkauwen). Ze hadden het niet als afkomstig van koeien herkend en hun fantasie was op hol geslagen en zijzelf dus ook. Terwijl de meesten (ik zat in een studentenlichting) slim genoeg waren om te weten dat wilde dieren niet meer in vrij het wild rondlopen lopen.
Ik vermoed dat aan de geboortegeschiedenis van Nessie iets soortgelijks ten grondslag ligt.
Geweldig. Wat een verhaal. Wat je zegt had ik niet over nagedacht. Wij zijn meer vertrouwd met geluiden en fantasie in de nacht dan de mensen uit de stad. Daar is alles verlicht en liggen geen herkauwende koeien.