Land Rover Club Holland (LRCH) kampeerweekend in Lauwersoog. We beginnen in Harkstede. Weerzien met onze Defender-vrienden. Vanuit Harkstede rijden we, door het prachtige Groningse landschap.
Land Rover Club Holland: Samen lunchen en bijpraten
We hebben elkaar al tijden niet gezien maar zo voelt het nooit. Vanaf het traditionele glaasje port op de avond voor de jaarlijkse kerstrit tot nu is ons weer veel overkomen. Werk en zonder werk, gezond en af en toe niet gezond. We sluiten de ‘Chili con Carne’ lunch af met koffie en appeltaart.
Het Noorden
Langs kronkelige weggetjes rijden we richting het uiterste Noorden.
Groningen is op z’n mooist. De zon schijnt en de lucht laat witte wolken tegen een blauwe achtergrond zien. We zijn trots op de weidsheid en de rust. Rustig en in stilte wachtend voor een brug kijken we naar de grazende zwart/witte koeien.
Ter plekke in Lauwersoog is alles perfect georganiseerd. De eigenaar van de camping is ook Landrover-fan. Hij heet alle leden van de landroverclub welkom en spreekt af dat als wij onze boodschappen in de supermarkt doen (… en niet in de kampwinkel … ) zal hij onze auto’s Landrovers noemen en geen JEEP. Vloeken in de kerk. De toon is gezet. Er wordt begrijpend en uitdagend gelachen.
Bolletje Pijltje
Zaterdag wordt er een tocht gereden met het bolletje-pijltje principe. Ik weet niet of je dat al een keer hebt gedaan maar dat vergt veel kennis en ervaring. In onze antieke, Engelse Defender moet je dan ook nog de Engelse mijlen met een app op de telefoon omrekenen naar meters. Pittig. Accepteren dat je in al die bolletjes en pijltjes toch nog regelmatig de weg kwijtraakt. Stress voor een vijftigplusser.
In een wandelronde over de camping zien we vervolgens schitterend uitgedoste auto’s. Tenten op het dak, grote lieren op de voorbumper, demontabele waslijnen en op maat gemaakte luifels. Van de eigenaars horen we dat ze over de hele wereld rijden. De zijderoute in China, door de woestijnen in Afrika en in de kou naar de Noordkaap.
Wat een avonturen. Auto’s vastgelopen in de modder, de cabine vol water (drijvende laptops) en met het hele zwikkie omvallen door een onverwachte kuil in de woestijn.
Camel T
Plasemmer
Zelf moet ik er niet aan denken om midden in de nacht tot de conclusie te komen dat je moet plassen. Na 5 minuten acrobatische toeren moet je dan ook nog van bijna twee meter hoog via een smal trappetje naar beneden. Stel je voor dat je lastiggevallen wordt door beren of kamelen … dan is het trappetje geen optie en moet je alsnog ergens boven op de auto in diezelfde tent op een emmertje plassen. Voor mij geen optie; wel voor leden van de Land Rover Club Holland.
Muggen
Wij gaan ’s avonds lekker naar huis. Daarom hebben wij geen last van kou en muggen. We hoeven niet op een plasemmer en krijgen daarom geen natte voeten. Zaterdag melden we ons weer en parkeren de auto vlak bij het water. Stoeltjes naar buiten en genieten van een glaasje wijn en boeiende verhalen. In de loop van de avond schuiven we aan in de clubtent op het strand waar een enorme BBQ wordt georganiseerd. Wat me opvalt is de warme sfeer, de gezelligheid en het respect voor de natuur. Met een ferme handdruk bedanken we de organisatie van de LRCH en sturen dit positieve bericht natuurlijk nog via Twitter en Facebook de wereld in.
One life, live it …
Geef een antwoord