Ierland is het land van de groene kabouters. Tijdens St. Patrick’s Day (beschermheilige) kleurt alles groen. Zelfs het bier. Groen, omdat Saint-Patrick wordt geassocieerd met het groene klavertje drie. Wij waren in Ierland en bezochten het bruisende Dublin, Maynooth en Trim Castle.
Ierland met Dublin als hoofdstad
Herma de Viking
Heel (heel) vroeger noemde Ptolemaeus het gebied ‘Eblana Civitas’. Later behoorde deze nederzetting An Dub Linh (‘donkere poel’ in het Gaelic) toe aan de Vikingen. Zij hadden er een grote slavenmarkt. De Kelten stichtten in 988 Baile Áth Cliath. Na verloop van tijd smolten deze nederzettingen samen. Zo rond de 17e eeuw was de stad zelfs een tijd lang de grootste stad van het Britse Rijk en een van de rijkste steden van Europa. Veel van de gebouwen dateren uit die periode. Immigranten zorgden voor een financiële en kennis impuls in de wol- en linnenindustrie.
Dublin
Logo
Naast het klavertje wordt de harp sinds de middeleeuwen gebruikt als het symbool van de staat. Beter bekend als de Brian Boru Harp. Het wordt door meerdere bedrijven in Ierland gebruikt als logo. Denk maar aan het Guinness bier en aan Ryanair.
Vanaf 1922 was Dublin de hoofdstad van de onafhankelijke staat Ierland. De schrijvers James Joyce (Ulysses) Bram Stoker (Dracula), Oscar Wilde en Jonathan Swift (Gullivers Travels) woonden in Dublin.
Bezoek aan het verfrissende Dublin
Dublin Castle
Een bezoek aan Dublin is verfrissend en anders. Deze Vikingstad geeft je energie. Het is zowel modern en historisch als ontspannend. Dublin is al twee keer uitgeroepen tot de vriendelijkste stad van Europa. Het ligt halverwege aan de oostkust aan de Dublin Bay en ligt in de droogste zone van Ierland. Ierland heeft een gematigd zeeklimaat. Het is er nooit echt koud. Pak een kruk, bestel een pint en geniet van de charmante pubs in de stad. In iedere kroeg kun je verschillende soorten lager en ale van de tap krijgen. Drink een donkere Guinness of een door de pub zelf gebrouwen bier. Natuurlijk kun je je ook vergrijpen aan een goed glas whiskey.
Trinity College
Wij konden door de aanwezigheid van de zon, buiten zitten in dit gastronomische centrum en zagen eigenaardige personages flaneren in het Temple Bar district; ten zuiden van de rivier de Liffey. Folkbandjes speelden Ierse evergreens toen we onderweg waren richting het schitterende Trinity College uit 1594 (Book of the Kells) en Dublin Castle (13e eeuw). Je ziet tijdens je wandeling gevels in Gregoriaanse stijl met prachtige kleuren. Adem vooral stapvoets de warme sfeer.
Liffey
Captain Slow stond verderop geparkeerd aan de kade van de rivier de Liffey. Deze rivier loopt dwars door de hoofdstad. Het parkeren kostte wel wat moeite door de drukte in deze kleine metropool. Heb contant geld, vooral munten bij de hand. Digitaal betalen kun je lang niet overal. Zeker niet bij de parkeerautomaten.
Maynooth en Trim
Universiteit Maynooth
Maynooth
Van een bruisende stad tuften we naar een klein universiteitsdorp. Maynooth (spreek uit: menooth) met weer die gekleurde gevels van de restaurants en pubs. De universiteit ligt verschoven achter een groot hek. Ook hier genoeg terrasjes en veel studenten. Bruisend dus. De universiteit stamt van 1795. Hier worden o.a. priesters opgeleid. Na een korte wandeling over het terrein zagen we een schitterend historisch gebouwencomplex. Beetje Inspector Morse en een Harry Potterachtige Zweinsteinlocatie; modern gemixt met een rijke geschiedenis.
Rivier de Boyne in Trim
Trim Castle
Snelle bypass gedaan in het plattelandsdorpje Trim. De dame aan het loket van Trim Castle was net in Delft geweest. Had hele verhalen en vond het geweldig dat wij Nederlanders haar kasteel bezochten. Trim Castle was ooit één van de grootste burchten van Europa c.q. Ierland. Daar waar de opnames plaatsvonden voor de film Braveheart met Mel Gibson in de hoofdrol (zomer 1994). Veel dorpsbewoners waren op verschillende manieren betrokken bij de opnames.
De enorme granieten muren zijn gebouwd door Normandische kolonisten. Als de Ieren in de buurt kwamen werden ze getrakteerd op een begroeting met kokend water, gesmolten teer en andere oude ‘effectieve’ wapens. Mocht je het dan toch nog lukken het kasteel binnen te komen, al rennend over de ongelijke traptredes, liep je het risico te eindigen in een soort kerker. Die noemden ze ‘Oubliette’ (oublier betekent in het Frans: vergeten). Ze vergaten de gevangen dus gewoon. Macabere geheimen in dit nu zo rustige en vreedzame dorp.
Bizarre waarschuwingen
Ons is de mond opengevallen in Ierland. Wij zijn blij dat we kennis hebben gemaakt met al dat groen, het lekkere eten en de aangename, trotse bevolking. Het vriendelijkste land van Europa met zwarte humor, gastvrijheid en ultieme doorzetters.
Ik ben 2x door Ierland gefietst. In 1983 van Schotland via het bezette Belfast en de Wicklow Mountains naar het zuid-oostpuntje. De 2de keer was een rondje van zo’n 1400 km via Dublin, Sligo, Kerry en Cork. Dat was in 1998 en toen vond ik het vooral ten noorden van Dublin een puinbak met veel zwerfafval. Ook in Dublin zelf vond ik het vies. Maar dat kan inmiddels goed veranderd zijn. De rest van Ierland was veel groener en schoner, maar daar woont dan ook niemand. De Achterhoek is dichter bevolkt. Na Ierland stak ik met de boot over naar Bretagne, dat ook Keltisch is. Ook daar dubbele plaatsnaamborden en opvallend veel stedenbanden met Ierse steden. Ook dat landschap is ruw, groen en dunbevolkt.
Ons viel op dat het in Dublin schoon was. Geen vernielingen, geen zwerfvuil. De sfeer is ook erg ontspannen. Ten Noorden van Dublin zijn we niet geweest. Alleen Howth hebben we bezocht. Dat is een klein, rustig vissersdorpje. De wandelweg was schoon.
Net als bij de meeste mensen was het voor mij destijds in 1998 ook een momentopname. Punt was vooral dat ik het niet verwacht had. In Dublin vond ik het een verkeerschaos en zo ik het nu zie is er nog steeds geen echt autovrijgebied dat bij zo’n binnenstad hoort. Daar lag destijds al behoorlijk wat zwerfvuil. In een oud sluisje waren 100’den en mogelijk een paar duizend petflessen vastgelopen. Ik dacht nog even aan een kunstproject, maar gezien de overige rommel was dat het toch niet. Ten noorden van Dublin erg veel troep in de berm. Veel meer dan ik in NL gewend was en onderweg door GB was me ook niet zoiets opgevallen. Als fietser heb je daar overigens goed zicht op. Net heb ik via streetview gekeken. In dat sluisje kon ik niet kijken, maar de bermen waar ik fietste waren nu schoon. Ik fietste destijds naar Newgrange met hun 5000 jaar oude grafheuvels. Pas daar vond ik het weer wat schoner, maar dat was toen ook net een aantal jaren opengesteld voor touristen. InMidden-, West- en Zuid-Ierland was geen vuil te vinden. Alleen in Cork was het wat minder, maar zeker niet storend.
Je wilt het niet geloven maar ze zijn nu bezig om een gedeelte van Dublin auto vrij te maken. Dat werd ons verteld door Ieren. Zij waren er heel blij mee maar de middenstanders zien het met lede ogen aan. Door alle werkzaamheden is het dus nu weer een verkeerschaos. Wellicht over een paar jaar. Ze zijn ook bezig met het openbaar vervoer begrepen we. Een uitdaging voor Ierland.