Grootouders; link naar het verleden en de toekomst
Grootouders
grootouders
Tussen alle verdriet en tegenslag dit afgelopen jaar, werden we aangenaam verrast door de geboorte van onze (eerste gezonde) kleinzoon. Het prachtigste (mooiste en liefste) kleinkind op deze hele planeet. Voor mij een symbolische stap op de (mijn/onze) levensladder. Nieuwe emoties, nieuwe verwachtingen en verantwoordelijkheden. Voor ons een bron van onuitputtelijke liefde en de bijbehorende vreugde. Met zo’n prachtig nieuw mensje in je armen denk je weer terug aan vroeger. Je ziet je zoon (samen met zijn vrouw) in een nieuwe rol als liefhebbende vader. Natte ogen en een warm gevoel van binnen.
Vooropgezet plan
ontwikkelen
Ik heb geen vooropgezet plan en ben er dan ook van overtuigd dat onze band (onze rol) zich ontwikkelt de komende maanden en hopenlijk nog heel veel jaren. De band met je kinderen verandert en past zich aan in de loop der jaren. Past zich aan naarmate de jaartjes gaan tellen bij ons, hij en/of zij zelfstandig wordt en zelf daarna hun eigen koers gaan kiezen. Ook nu zal dat het geval zijn. Vooral blijven communiceren over wederzijdse verwachtingen denk ik en vooral mezelf blijven. Als grootouders staan we meer aan de zijlijn. Wel een mooie zijlijn hoor. Dat brengt dan ook minder verantwoordelijkheid met zich mee. Wel de liefde en de lusten maar weinig lasten zeggen ze dan.
Ondersteunen
elkaar ondersteunen
Waar kunnen we ondersteunen? We steunen met raad en daad indien gewenst. Blijven we in de gelukkige omstandigheden dat onze gezondheid het mogelijk maakt om samen dingen te ondernemen? P. moet ieder jaar voor controle en de leukemie van mij zal onvoorspelbaar zijn. Dat merk ik nu al; helaas. Natuurlijk hebben we een schat aan levenservaring maar die hoeven we niet op te dringen. Geen vooroordeel over deze aankomende generatie, proberen het leven te zien door hun ogen. Misschien kunnen we van hun leren en mee blijven bewegen in deze zich snel ontwikkelende periode; als we er maar voor open blijven staan.
Herinneringen
Herinneringen
Samen herinneringen maken is een belangrijke volgens mij. De banden die je vroeger had met je familie, je grootouders, ooms en tantes, neven en nichten, maken deel uit van je levensfundering. Je ziet op dat moment al vaak hoe je het wilt en zeker ook hoe je het zelf niet zal doen. Geen ‘leegzuigers’ en botsende karakters meer en zeker geen negatieve energie. Dat is voor mij wel klaar.
Vroeger maakte ik poppetjes van kastanjes bij mijn oma in Westerbroek. ’s Avonds aan de grote tafel samen kaarten en natuurlijk mochten we kiezen wat we gingen eten. We klommen in de appelboom en werden in bed gestopt met een stapel Donald Ducks en een bakje chips. De liefde was altijd voelbaar.
Van harte gefeliciteerd!
Dank je. Natuurlijk is dit het meest fantastische kleinkind van de wereld.
Wat heerlijk voor jullie! Ik heb geen kinderen, dus zal ook nooit kleinkinderen hebben maar ik kan me heel goed voorstellen hoe veel plezier je met ze kan hebben. Ik heb heel goede herinneringen aan logeerpartijtjes bij mijn oma. Mocht ook kiezen wat ik wilde eten en we maakte leuke uitstapjes. IJsjes eten op Kijkduin, naar de bioscoop om Mary Poppins te kijken, kroketjes eten in Den Haag. Ik weet het allemaal nog!
Ik ben niet snel jaloers, maar iets waar ik wel met iets van jaloezie naar kijk is mensen die hun opa en oma gekend hebben en zelf grootouders worden. Mijn ouders zijn op latere leeftijd getrouwd en kregen dus ook op latere leeftijd kinderen, ik heb mijn grootouders daardoor nooit gekend. Mijn dochter heeft haar opa van mijn kant nooit gekend en haar oma van mijn kant maar kort, van haar vaders kant heeft ze ze wat langer meegemaakt, maar echt liefhebbende grootouders waren het niet, oma wilde wel, maar opa was te druk met zijn eigen leven en omdat haar vader en ik gescheiden waren was er ook afstand. Oma zal ik naar grote waarschijnlijkheid niet worden, niet omdat mijn dochter geen kinderen, maar omdat zij na een lange latrelatie nu al weer behoorlijk lang single is en al 37 is,zie ik het niet gebeuren dat zij moeder word. We hebben het daar niet echt over omdat ik weet dat het haar verdriet doet en ik wil dat niet nog erger maken.
Wat een ingewikkeld verhaal. Kan me voorstellen dat het dan heel beladen is. Maar wij zijn meestal heel open naar elkaar en naar de kinderen. Hier wordt ‘gewoon’ vrijuit gesproken over alle onderwerpen. Misschien moet je dat toch eens proberen. Als je maar respect hebt voor elkaars beslissingen.
Beste Herma,allereerst wil ik jullie van harte feliciteren met de geboorte van jullie kleinkind.Heerlijk gevoel hé zo’n prachtig kindje in je armen gezond en wel met alles er op en eraan.Dat jullie samen met hem maar lang mogen genieten.
De tijd gaat zó snel,te snel vind ik,waar is de tijd gebleven dat ik bij de bevalling mocht zijn toen eerste kleinzoon geboren werd,inmiddels 29 jaar geleden.Heb ook meerdere jaren op hem gepast voor halve dagen,heerlijke en ook drukke tijd,maar ik was toen nog gezond en fit en kon heel de wereld aan op mijn 50e.
Die kleinzoon en zijn vrouw krijgen in januari hun eerste kind,zo bijzonder dat gevoel dat we overgrootouders worden.Ja tijden veranderen maar ook wij proberen zoveel mogelijk mee te groeien en mee te gaan in de tijd van nu.
Lieve groet,Ger
Ik vind het ook heel bijzonder om mee te mogen maken. Gelukkig is hij gezond en doen zijn ouders het goed. We zijn trots en houden veel van ze.
Gefeliciteerd met je kleinzoon. Ik wens je nog een heel mooie tijd toe met je nazaat en maak goed gebruik van het privilege van grootouders; gewoon de kleinkinderen verwennen op een manier dat bij je eigen kinderen niet wenselijk was. In Bagdad mag dat, maar bij oma ook.
Hihi … precies … die herinneringen heb ik ook aan mijn opa en oma. Dingen doen die je thuis niet mocht.
Wat leuk! Van harte gefeliciteerd. Wat fijn dat alles goed is gegaan en dat hij gezond is. Hopelijk kan hij ook wat vreugde en luchtigheid brengen in deze lastige tijd voor je.
Heel veel liefs❤️