Doodsbang voor de baas. Bijna 10 procent van de werknemers heeft (vaak een narcistische) leidinggevende die intimideert of zich onbehoorlijk gedraagt. Geef jij tegengas?
Doodsbang voor je baas
fouten die je niet hebt gemaakt
Onder het oog van collega’s beticht worden van fouten die je niet hebt gemaakt, onvoorspelbaar gedrag en regelmatig aangevallen worden waardoor je zelfvertrouwen tot het dieptepunt daalt. Het zal je maar overkomen, zo’n leidinggevende die alleen maar kijkt naar status en macht. Iedere dag maar weer krampachtig je best doen. Steeds tegen jezelf zeggen dat je best wel de moeite waard bent. De fouten van collega’s die verhaald worden op jouw onervarenheid. Ruzie en huilpartijen tijdens overleggen. Spelregels die continu worden aangepast. Priemende blikken en minuten lang stilzwijgen. Verhalen die iedereen helaas wel kent. Geen team, geen inspiratie. Iedereen haalt het slechtst in elkaar naar boven.
wees assertief
Onder de maat presterende leidinggevenden komen vaker voor dan je zo denkt; een angstcultuur kan zich door een heel bedrijf verspreiden. Net als een besmettelijke ziekte.
Schadelijk
geen eigenaarschap en inlevingsvermogen
Werken in dit soort omstandigheden is op de lange termijn schadelijk voor je gezondheid en voor de sfeer in een team. Werknemers gaan liegen, pesten en/of bedriegen en zijn bang zich uit te spreken. Onrust en verraad. Dit is typisch een reden om een burn-out te ontwikkelen. Hoge doorstroompercentages, vergaderingen die niet lopen, verzwijgen van klachten en fouten afschuiven op collega’s. De ernst van de situatie wordt vaak onderschat.
Je zult merken dat je minder betrokken raakt. Je kunt je emoties niet langer beheersen en wordt minder productief. Soms is het een goede reden om voor jezelf te kiezen en een andere baan te zoeken. Neem in ieder geval contact met de ondernemingsraad of een vertrouwenspersoon voordat de bom barst. Zij luisteren, kennen het bedrijf en kunnen je helpen. Tenzij ze ook deel uitmaken van de heersende angstcultuur natuurlijk. Want binnen organisaties wordt niet vaak over angst gesproken. Dat is nog steeds een taboe. Blijdschap en agressie zijn prima; angst niet. Daar praat je niet over.
Geef zelf een complimentje
… met het vingertje naar een ander wijzen
Ben je tot jezelf overgeleverd, kun je proberen vanuit jezelf de relatie met je baas te verbeteren. Geef hem of haar ook eens een complimentje. Het is per slot van rekening iemand van vlees en bloed. Stel samen een prioriteitenlijstje op. Misschien kom je er achter waar jouw leidinggevende wakker van ligt. Laat in die fase vooral ook zien wat jij nodig hebt. Ga rechtop in je stoel zitten en laat zien dat jij wel trots bent op jezelf. Werk je met een echte narcist; dan kun je wel inpakken. Doe dat ook want je raakt beschadigd.
Ga dit gedrag niet kopiëren. Neem een stap terug en kijk eens waardoor deze heftige situaties zo’n impact op je hebben. Lukt het niet, bescherm jezelf. Deze vorm van angst is een meerkoppig monster dat overal en altijd de kop weer op kan steken.
Het onmogelijke bereiken betekent alleen dat uw baas dit zal gaan toevoegen aan uw normale werkzaamheden. (bron: Doug Larson).
Dat soort leidinggevenden bestaat inderdaad. ?
Ik vraag me af hoe dergelijke leidinggevenden zelf denken over leiderschap en management. Vaardigheden en inlevingsvermogen hebben ze niet. Alleen maar aandacht voor zichzelf.
Op mijn vorige werk was dit inderdaad helaas de harde realiteit. De laatste maanden waren echt een hel, maar gelukkig had ik nog net op tijd een nieuwe baan. Ik was zo ontzettend opgelucht toen ik er voor de laatste keer de deur achter me dicht deed.
… En je gaat uiteindelijk aan jezelf twijfelen. Beschadigd en een ervaring rijker of slechter.
Interessant stukje. Zo’n werkgever heb ik ook. Talloze collega’s lopen huilend overleggen uit, worden boos etc. De sfeer onderling is ook negatief en er is veel wantrouwen. De verzuimpercentages liggen flink hoog. Heel onzeker werd ik ervan en begon danig aan mijn eigen capaciteiten te twijfelen door de eeuwige kritiek of wijzigingen in hoe dingen gedaan moeten worden
Afgelopen jaar is er een verloop in werknemers geweest van van +/- 35% (kleine organisatie) en ipv te investeren in goede nieuwe mensen moet het zo goedkoop mogelijk.
Ik ga het gevecht niet meer aan en zal zelf komende week opzeggen, ik heb een nieuwe baan gevonden. Deze werkgever legde nog net de rode loper niet uit en is zoals het nu lijkt echt een verademing.
Ja. Ik vind het heel bijzonder dat managers van dat kaliber ongestoord hun gang kunnen gaan. Je doet het beste:kiezen voor jezelf.