De dag van. Op 14 december dit jaar is het de dag van de aap. Ooit begonnen als een grap; nu internationaal gevierd.
De dag van … de aap
educatief
Daar gaan we weer. In deze periode van achteruit kijken en lijstjes doornemen van het afgelopen jaar, zijn er ook nog andere nieuwsitems. De dag van de Aap. Ooit begonnen als grap van studenten aan de Michigan State University in Amerika. Zij vonden dat dit een dag zou moeten zijn om ons eens niet al te intelligent te gedragen. Lekker samen apenkooien bijvoorbeeld (fijne herinneringen uit de lagere school periode). Deze dag is nu best wel internationaal bekend. Op deze dag wordt nu extra aandacht gevraagd voor de bescherming van apen. Veel zijn met uitsterven bedreigd. Op deze dag wordt door de dierenbeschermingsorganisaties en dierentuinen extra aandacht besteed aan educatie over apen.
Kampioenen
De Gorilla
Apen zijn kampioenen in lopen en klimmen in bomen. Vaak hebben ze, net als wij, een bewegelijke duim. Met de tip van hun duim kunnen ze (net als wij) elke vinger van hetzelfde hand aanraken. Ze gebruiken gereedschap om vruchten uit bomen op te eten. Wij hebben niet zo’n handige grijpstaart helaas. Anders was het klimmen en klauteren voor ons een stuk makkelijker. De grootste aap is de gorilla (2 meter en 200 kilo) en de kleinste is maar 12 centimeter (de dwergaap). Ze gebruiken onderling een soort taal om te vertellen of ze bijvoorbeeld verdrietig of blij zijn en trekken gekke gezichten.
Dierentuin
dierentuinen
Dat brengt me op het punt van de zinloosheid van dierentuinen. Zijn ze er alleen ter ons vermaak? Ze spelen volgens mij ook een rol in het behoud van dieren. Dat zie ik niet zo; moet volgens mij anders kunnen. Maar dat is persoonlijk. Ik word er vaak triest van. Aapjes die kunstjes doen, olifanten die bereden worden ; net zo erg als het Dolfinarium. Zo verdrietig; enorme beesten in gevangenschap.
In het verleden zijn we vaak naar dit soort parken geweest met de kinderen om ze ook wat met andere diersoorten bekend te maken (opvoeding?). Niet alleen op de fiets naar die zielige geiten in de kinderboerderij of de in hokken gestopte konijnen. Op de zondagen naar Emmen om ons daar te vergapen aan olifanten die met een ketting aan de poot, repeterende bewegingen stonden te maken. Apen in een kooi of op een soort van apenrots. Volstrekt onnatuurlijk. Gelukkig afgewisseld met speeltuinen zodat we onze energie om konden zetten in wat anders. Lastig.
Geef een antwoord