De dag van chemische wapens is op 30 november. Vandaag dus. Een dag om vrede en veiligheid in onze samenleving te bewaren. Terwijl we midden in een oorlog verwikkeld zijn tussen Rusland en Oekraïne.
De dag van chemische wapens
slagveld in Oekraïne
Op deze dag worden de slachtoffers van chemische wapens herdacht. Iedereen kent de gruwelijke manieren van oorlog voeren. In 2017 werden chemische wapens in Syrië gebruikt. Tot onze grote ontzetting. Waarschijnlijk het saringas. In de Middeleeuwen trokken ze elkaar de tanden, ze vilden elkaar levend of sloten we mensen op in kerkers en onthielden ze van slaap. Toen hadden ze geen internet, geen twitter en geen universitair afgestudeerden. Als je nu de slagvelden in Oekraïne ziet, ben je gewoon verbijsterd door alle domheid van de mens. Soldaten die vrouwen verkrachten; moeders die beroofd worden van hun kinderen en het systematisch plunderen van huizen (thuis).
In WO I begon de mens chemische wapens in te zetten. Te gruwelijk voor woorden. Toen wisten we misschien nog niet beter. Denk alleen al maar aan het gebruik van chloorgas en mosterdgas. Nu zijn we blijkbaar nog geen stap verder. Met alle kennis en ontwikkeling die we denken door te hebben gemaakt.
Stoppen
ga met elkaar om tafel
Sowieso denk ik dat oorlog niet echt meer van deze tijd is. Ga met elkaar om tafel. Praat er vooral over en kom tot een diplomatieke oplossing. Als je elkaars bevolking kapot schiet, vermoord of laat stikken door een of ander gas, word je daar echt niet beter van. De fysieke wonden (misvormde kinderen, het Balkansyndroom en vernietigde regenwouden) en mentale pijn zullen generaties lang in ons midden blijven. Denk er maar eens aan hoe vaak wij het nog hebben over de Tweede Wereldoorlog. Ik ken alleen de verhalen; ook vaak te bizar voor woorden. Zyklon-B gas werd in deze oorlog gebruikt in de vernietigingskampen van de nazi’s. In de Vietnamoorlog gebruikten de Amerikanen ‘Agent Orange’ een soort chemisch ontbladeringsmiddel. Saddam Hoessein gebruikte mosterdgas. Dat regeringsleiders dan nog steeds fysiek in oorlog gaan, snap ik niet. Vergelijkbaar met Stratego of beter gezegd een spelletje Risk.
Treiteren en pesten
welvaart en rust
Wat mij betreft zijn deze regeringsleiders niet meer dan kleine kinderen die elkaar lopen te treiteren en te pesten. Allemaal ‘strakke plassers’ zoals ik ze noem. Zuchtend naar meer macht, meer grasveldjes. Rusland is enorm, Amerika is enorm. Laat elkaar lekker met rust. We weten allemaal dat in ontwikkelde gebieden met ruimte voor gelijkheid in ras en sekse, plaats is voor welvaart en rust. Rust die we samen kunnen genieten. In rust zijn we liefdevol en creatief. Alle geleerden zouden de koppen bij elkaar moeten steken om er voor te zorgen dat we in een kort tijdsbestek nieuwe vormen van energie hebben zonder politiek geldende belangen. Zorgen voor een fijne samenleving waarin respect is voor elkaar. In alle lagen van de bevolking. Geen Erdoğan of Poetin die waarschijnlijk een sterk narcistische persoonlijkheid hebben.
Onzekerheid
pesten
Niemand is te vertrouwen. Je weet nooit wat er op het kaartje van je tegenstander staat. Poetin weet niet wat Europa en Amerika van plan zijn. Daarom zijn wij bij uitstek een bedreiging voor Rusland. Rusland vindt dat het Westen steeds regels heeft geschonden. Denk hierbij aan onze bemoeienissen in Kosovo en in de landen in Centraal Azië. Omdat Oekraïne meer naar Europa beweegt is Rusland bang dat ze geen toegang meer krijgen tot de haven van bijvoorbeeld Sebastopol. In zijn risk-nachtmerries zou dit land opschuiven naar de EU en de NAVO. Onzin natuurlijk maar ja we kennen allemaal het spreekwoord ‘zoals de waard is, vertrouwt hij zijn gasten’. Nu dreigt hij met een kernoorlog. Waarom vraag ik me af? Waarom?
Geef een antwoord