Buren. Iedereen heeft ze. Ik heb een stuk of 40 buren. Verdeeld over een aantal appartementen; alleenstaand of met z’n tweetjes. Getrouwd en niet getrouwd, kinderen, kleinkinderen en geen kinderen. Is het begrip buren nog net zo’n begrip als ‘vroeger’?
Buren van vroeger
vroeger
Vroeger woonde ik in een buurt met veel kleine kinderen. Dus veel jonge moeders. Net als ik. We stonden, als buren, altijd voor elkaar klaar. Geen oppas regelen als je naar de supermarkt, naar de tandarts of de dokter moest. We zaten vaak op het gras en keken naar de kinderen die samen speelden en samen ruzie maakten. We zagen ze vallen en weer opstaan. Goed voor hun ontwikkeling. Nu maken ze er zelfs een reclamespotje voor. De sfeer was verdraagzaam en tolerant. Gewoon gezellig. In dezelfde wijk (bij ons in het blok) woonden een stel semi bejaarde alcoholisten die deze sfeer probeerden te verzieken. Uiteindelijk zijn ze als rotte appels af geserveerd. Triest.
In mijn prille leventje heb ik dus (qua buren) al veel hoogte- en een paar tragische dieptepunten gekend.
Appartementen
azijnpissers
Nu (bijna 30 jaar later) woon ik in een appartementencomplex met een VVE (vereniging van eigenaren) in een dorp. Ook gezellig maar wel 23 voordeuren met daarachter 23 verschillende soorten vloerbedekking en 23 verschillende meningen. Met subgroepen per galerij en kleine ‘politieke’ afsplitsingen. We hebben minimale meningsverschillen over het indelen van de tuin, het onderhoud van de steiger en het stofzuigen van de hal. Her en der ontstaat een smeuïge roddel. Ach; gekletst wordt overal. Ik kan er de humor wel van inzien.
hoog in de lucht
In onze woongroep zijn er altijd wel een paar opstandig en houden zich regelmatig niet aan onze huisregels. Hoe ouder hoe gekker. Misschien hebben ze hele diepe geheimen die ze niet met ons willen delen. Het zou een reden kunnen zijn voor hun onaangepaste gedrag. Ook hier moet je met een knipoog naar kijken. Anders beland je in oude taart en zuurpruimgedrag. De azijnpissers. Niet iedereen is braaf en niet iedereen past zich even makkelijk aan. Toch is je woonplezier deels afhankelijk van je buren. Of zie je dat anders?
Verantwoording afleggen
lief en leed
Overleg met het bestuur van de VVE hebben we eens per jaar. Onder het genot van een hapje en een drankje bespreken we of we bijvoorbeeld zonnecollectoren laten plaatsen en laat het bestuur zien hoe we er financieel voorstaan. We zien elkaar daar buiten natuurlijk ook regelmatig. In de tuin, aan het water en bij het ramen lappen op de galerij. Dan maken we een praatje. Gezellig en vrijblijvend. Hier zijn veel buren waar je altijd kunt aankloppen; waar de deur altijd naar binnen draait. Lieve, warme mensen. Ook bij ons staat de deur altijd open. We hebben niets te verbergen en delen graag lief en leed met elkaar. Maar dat wil niet zeggen dat iedereen alles maar moet delen.
bloemetjes buiten
Als je je zelf terug wilt trekken en in afzondering leven, moet daar ook ruimte en begrip voor zijn. Tenminste; zo denk ik er over. Als je boven de 18 bent hoef je aan niemand meer verantwoording af te leggen. Laat staan als je boven de 50 bent.
Geluidsoverlast en honkbalknuppels
honkbalknuppels
Geluidsoverlast, messentrekkerijen of scheldkanonnades komen hier niet voor. Natuurlijk hebben we wel eens te veel plezier (lawaai) als we vrienden uitzwaaien, laat in de avond. Ook wij parkeren wel eens scheef in de vakken; buiten de lijntjes. Maar we staan elkaar niet naar het leven. Geluidoverlast en de daarop volgende irritatie zit vaak tussen je eigen oren. Dus heb je problemen, wees een held en ga het gesprek aan. Tijdens het maken van een praatje of een goed gesprek, kun je in ieder geval laten merken dat je oprecht geïnteresseerd bent. Ook al stemmen de buren op een andere politieke partij dan jij. Dat kost geen moeite. Blijf elkaar respecteren en sla elkaar niet de hersens in met een honkbalknuppel. Daar schiet niemand iets mee op.
Jaarwisseling met de buren
feest vieren
Tijdens de jaarwisseling slepen we allemaal hapjes naar beneden in onze centrale hal en geven elkaar een hand. Het liefst met een paar klinkende zoenen (en glazen) natuurlijk. We wensen elkaar veel geluk, gezondheid en voorspoed. Oprecht gemeend. Sommigen van onze bewonersgroep zijn nl. ziek (of geweest). Als je de vijftig gepasseerd bent weet je dat gezondheid een kostbaar bezit is. Ook in deze grote groep buren. Dan weet je dat een naaste buur in sommige gevallen beter is dan een verre vriend.
wonen aan het water
Ik ben eigenlijk heel nieuwsgierig hoe iedereen in deze hectische maatschappij omgaat met zijn/haar buren. Wij hebben het in ieder geval erg getroffen. Wie heeft ook leuke buren en wie ligt juist wakker van de buren?
Vroeger had je gewoon ruzie met de buren, tegenwoordig woon je naast een stressfactor. Bron: Toon Verhoeven.
ik heb hier in amsterdam ook wel goede buren , tenminste een aantal
er zijn er tegenwoordig hier een aantal vanwege het vele verhuizen die ik niet ken , want er wordt hier zo vaak verhuisd , dat ik soms niet meer bij hou van wie waar woont we komen niet bij elkaar over de vloer maar we zeggen elkaar wel goedendag , ik heb gelukkig een hele lieve buurvrouw onder me wonen die in de vakantie de poes eten geeft , daar ben ik wel heel blij mee .
dus ook in Amsterdam heb je buren die elkaar helpen. eigenlijk wel een beetje zoals vroeger dus.
Hier is iedereen redelijk op zichzelf. We praten wel met elkaar als we elkaar tegenkomen, maar hulp vragen of gezamelijk dingen aanpakken gebeurt hier eigenlijk niet.
Dat is toch best jammer. Je kunt hier altijd bij je buren aankloppen. Iedereen helpt op de manier waarop ze dat zelf kunnen. Is je printer kapot, en je zit in nood, ga je gewoon even naar de buurman. Sommigen halen de post uit de brievenbus als ze op vakantie gaan of geven de bloemen water.
Ik woon in een Centraal Wonen, een woongemeenschap waar we elk ons eigen huis hebben maar alles eromheen delen, de tuin, de garage, een logeerplek, en een centrale ruimte.(google dat Centraal Wonen maar voor meer voorbeelden)
Wij vergaderen elke maand over oa de gezamenlijke tuin, er zijn maandelijks activiteiten als samen eten, een sportgroepje,een wandelgroepje, een tuingroep. Niet iedereen is elkaars beste vrienden, dat kan ook niet, maar het is prettiger wonen dan in een straat waar je amper iemand bij naam kent.
Is dat een soort stichting? Of heb je daar ook te maken met een VVE? Lijkt me fijn. Vooral als je ouder wordt en vereenzaamt of lichamelijke beperkingen krijgt. Of gewoon … om hulp kunnen vragen als je dat graag wilt.
Ik woon in Amsterdam. Gelukkig heb ik rustige buren. Iedereen die in mijn gebouw woont zegt elkaar wel gedag. Maar ik geloof niet dat mensen bij elkaar over de vloer komen.
Ik ben al blij dat ik geen air b&b naast me heb!
Maarten van Rossem adviseert juist om geen goede vrienden met je buren te worden hoorde ik. Dus je doet het prima. Als je in noodgevallen maar aan kunt bellen.