Bloedtransfusie; in het kort het toedienen van bloed- of bloedproducten.
Bloedtransfusie
Als je door wat voor reden dan ook (operatie, ziekte of medicijngebruik) bloed verliest, kan dit aangevuld worden via een transfusie. Het bloed bestaat uit rode en witte bloedcellen, bloedplaatjes en plasma. Het te ontvangen bloed is meestal afkomstig van een donor.
Bloedsomloop
In 1628 ontdekt een Britse arts de bloedsomloop. Ook ziet hij dat het hart het bloed voorstuwt en het bloed laat circuleren. Ongeveer vijftig jaar later wordt de eerste bloedtransfusie bij de mens uitgevoerd. De eerste patiënt overleeft en geneest van hevige koortsaanvalen. De vierde patiënt krijgt twee keer een transfusie en overlijdt aan een hemolytische shock. De meeste patiënten overlijden (in de beginfase) na een transfusie met dierlijk bloed.
Deze Britse arts is gynaecoloog en probeert ook de bloedingen na een bevalling hiermee op te lossen. Op dat moment weet hij nog niets van bloedgroepen en de stolling van het bloed direct na afname.
Bloedgroep
Pas veel later wordt het bloedgroepensysteem ontdekt. Die bepaling wordt nu steevast gedaan bij een tranfusie. De slaagkansen van de bloedtransfusies gaan er daarom aanzienlijk op vooruit en wordt er goed gekeken of er passend bloed is. Op 14 juni (verjaardag van deze arts) is de Wereld Bloeddonordag) in het leven geroepen. Om het stollen tegen te gaan gebruikt men natriumcitraat; het bloed kan hierdoor 4 dagen bewaard worden. Daarna zijn er diverse nieuwe ontdekkingen c.q. technieken om de bewaartermijn te verlengen.
Bloedzak
De bloedtransfusie op zich is nu een redelijk standaard procedure. Infuusslangetje in de onderarm en na het volgen van een aantal protocollen wordt de bloedzak door twee medewerkers aangesloten. Risico’s zijn er natuurlijk altijd. Je kunt een allergische reactie krijgen (koorts, jeuk, rode huid etc.) of je krijgt een koortsreactie. Dat gebeurt dus bij mensen die antistoffen vormen tegen het ontvangen bloed. Je kunt na een transfusie ook last krijgen van vermoeiheid, verkleuring van de urine of een gele verkleuring van je oogwit. Maar al met al is het een prachtige uitvinding die door de jaren heen verder is ontwikkeld.
Wil je bloeddonor worden? Klik dan op deze link.
Ben zelf ruim 30 jaar bloeddonor gewest en heb in die tijd bijna 100 keer bloed gegeven. Maar na een ernstig auto-ongeluk in 1998 kon ik het mentaal niet meer opbrengen om nog langer donor te zijn en heb me, met opgaaf van redenen, afgemeld bij Sanquin. Hun reactie was een bedankbrief, vergezeld van een boek van natuurfotograaf Martin Kers en de uitnodiging om weer donor te worden zodra ik het weer aankon. Het is er niet meer van gekomen, want toen ik dat weer aankon naderde ik ook al de leeftijd dat je geen donor mee zijn mocht.
Maar aan de tijd dat ik bloeddonor was bewaar ik best leuke herinneringen en kan het iedereen aanraden. ’t Is een kleine moeite en het kan een groot effect hebben voor je medemens. En het past ook in mijn motto “Behandel een ander zoals je zelf ook behandeld wilt worden”
Precies. Ik heb het ook jaren gedaan. Nu niet meer om gezondheidsredenen maar ik vond het altijd een goed gevoel om op deze manier iets voor mijn medemens te kunnen doen.