Arabisch gom (gummi arabicum, acacigom, hasbab-bom, kordofangom) komt van de Acacia boom. Het is de harsachtig gom die vrijkomt als de schors van de boom (opzettelijk) is beschadigd.
Arabisch gom
Arabisch gom
We kregen het over Arabisch gom tijdens een gezellig collegiaal etentje aan het Paterswoldsemeer. Ik had er nog nooit van gehoord. Maar deze gom wordt (gemalen) gebruikt bij het maken van snoepgoed zoals drop, schuimpjes, kauwgom (zachte structuren) en bijvoorbeeld in frisdrank en ijs. Natuurlijk, in water oplosbaar. Het heeft, puur genuttigd, een neutrale lichte smaak met een klein tikje zoet. Ook oplosbaar in thee. Bruin, gelig tot vrijwel kleurloos. Als emulgator zorgt het er weer voor dat een saladedressing zich niet splitst in de verschillende onderdelen en het zit in medicijnen (en in het kleurlaagje van M&M’)s. Het was vroeger een ouderwets middel in enveloppen- postzegel- en sigarenlijm. Volgens bronnen zeer gezond en te gebruiken als afslankmiddel (rijk vezelgehalte). Dat laatste geloof ik echt niet want anders was daar al wel een oorlog om gestart.
Het wordt ook gebruikt als bindmiddel of hulpstof bij verf (plakkaatverf – aquarelverf). Daarnaast bevatten veel schrijfinktsoorten en cosmetica (gummi arabicum) ook Arabisch gom. Door de toevoeging vloeit de inkt mooi. In de Middeleeuwen schreven monniken hun boeken daarom met inkt gemaakt van gom en gal. De gom zorgt ervoor dat dat de inkt bij elkaar blijft en de lijnen niet uitlopen, maar strak op het papier blijven. Oost-Indische inkt bevat ook Arabische gom. Te veel om op te noemen dus.
Natuur
Acacia in bloei
In de natuur barst de schors van deze boom regelmatig. De wond die ontstaat wordt afgesloten door het gom. Als je dit uit laat drogen, kun je het afsteken als een soort korstje. Gestold bomenleed dus. Geen pleister erop maar er af steken. Nomaden brachten deze stof ooit al naar de kusten van de Rode Zee, de Atlantische Oceaan en de Middellandse Zee. Nu wordt het veelal geteeld op een plantage. De bomen staan daar dicht bij elkaar geplant en groeien dan sneller. In combinatie met de vaak loeihete woestijnwind, plantenziektes en knagende insecten scheidt (geen schijt …) de boom een dik, gelig spul af.
Appel- en kersenbomen maken ook gom aan als ze in nood verkeren maar dat blijkt veel minder geschikt.
Geschiedenis
in inkt
Ruim 5000 jaar geleden gebruikten de Egyptenaren en de Romeinen al Arabisch gom om hun inkt te maken (roet, water en Arabisch gom). In Nederland ontdekte men dit gom (pas) in de zeventiende eeuw. Je raadt het al … om te gebruiken voor het maken van drop. Waarschijnlijk is het woord drop dan ook afkomstig van de ‘drop’ of druppelvorm die het gom aanneemt als het uit de beschadigde bast druipt. Wel even lang verhaal in drie woorden op papier.
Tijdens de oliecrisis in 1973 ontstond er naast een tekort aan olie ook een tekort aan gom. Dit viel toevallig samen met extreme droogte in de gebieden waar de Acacia boom groeit. Had dus niets met olie te maken. Dat was weer zo’n moment dat men veelal overstapte naar gelatine en gemodificeerd zetmeel. In Coca-Cola is gom een onmisbaar ingrediënt.
Gebruik
beperkt houdbaar
Als je zelf aan de slag wilt moet je een oplossing in water maken. Zet de gom (E414) 24 uur in koud water. Roer het onder lichte verwarming door. Zeven door (bijvoorbeeld) een nylonkous. Denk er wel om dat het maar beperkt houdbaar is en kan gaan schimmelen. Je zou het met het sap van zoethout kunnen indampen om vervolgens drop te maken. Glutenvrij, puur en vol van smaak. Het lost makkelijk op in je mond en kleeft niet aan je tanden. Het bevat ook nog eens minder calorieën dan drop dat van zetmeel is gemaakt. Geschikt voor veganisten en vegetariërs. Wat wil een mens nog meer.
Ik vond het leuk om deze informatie te verzamelen. Kennen jullie dit Arabisch Gom?
Geef een antwoord