Afscheid nemen van je collega’s. Hoe doe ik dat? Mijn grote vraag van de afgelopen dagen, weken en maanden. Deuren sluiten. Het heft in eigen hand. Geen koffie en gebak met een speech. Geen valse beloftes en niemand opzadelen met mijn verdriet. Niet vertrekken zonder iets te zeggen.
Afscheid nemen van je collega’s (vrienden)
afscheid collega’s
Tja … het moment, de datum kwam steeds dichterbij. Niet zonder slag of stoot; niet zonder slapeloze nachten. De dagen tikten onverwacht snel, voorbij. The Final Countdown heb ik als ‘status’ op Facebook gezet. Zo voelde het ook. Functies verdwijnen, afdelingen en zelfs hele organisaties. Mijn functie verdwijnt. Ik was gehecht aan mijn baan, gehecht aan de dagelijkse structuur, de uitdagingen binnen deze multinational en vooral gehecht aan een aantal collega’s waar ik meer dan vrienden/vriendinnen mee ben geworden. Ik moet een werkend tijdperk van meer dan 20 jaar (lief en leed) afsluiten; en dat doet pijn, dat kan ik je garanderen.
Libero, Tena etc.
Wandelen
De hort op deze laatste dagen … een soort afscheidsronde lopen, collega’s ontmoeten. Dat is leuker dan in de schijnwerpers staan. Geen receptie voor mij. Vanaf mijn werkplek heb ik de laatste dagen dan ook veel door de fabriek en de kantoren gewandeld. Sierraden af, sokken in de veiligheidsschoenen (charmant) en bedrijfskleding aan want veiligheid gaat (ook bij mij) voor alles. Handen schudden en een praatje maken. Vooral iedereen bedanken voor de samenwerking. Met veel van de collega’s in Hoogezand heb ik op de een of andere manier wel samengewerkt. Op de afdeling personeelszaken, voor communicatie-activiteiten, bij een calamiteit als lid van het collegiale nazorgteam, als vertrouwenspersoon, in mijn redactiewerkzaamheden voor ‘The Absorber’ en soms ook gewoon als luisterend oor. Iemand waar de deur altijd open staat … dat heb ik vaak gehoord.
redactielid in actie
Tranen
Afscheid nemen in tranen. Dat wil ik niet. Ik mis ze nu al. Brok in de keel. De mensen waar ik mee sprak waren zo ontzettend warm en liefdevol. Gesprekken vol met complimenten en positieve berichten voor de toekomst. Bloemen en kadootjes; samen herinneringen ophalen. Van de collega’s die ik niet heb getroffen heb ik digitaal afscheid genomen. Een korte mail. Woorden kunnen niet uitleggen hoe fijn ik de contacten vond. Woorden kunnen niet laten zien hoe erg ik die samenwerking en (bijna magische) momenten ga missen.
Warme deken
Mijn laatste werkdag was als een warme deken. Een paar favoriete collega-vriendinnen hebben daar achter de schermen voor gezorgd. Daarom ben ik uiteindelijk lachend voor de laatste keer door de uitgang naar buiten gegaan. Nu er voor zorgen dat ik niet eindig als een chagrijn maar juist terugkijk op een prachtige tijd. Bij SCA (Essity) heb ik veel kansen gehad, en ook veel kansen genomen. Heel veel geleerd en me thuis gevoeld in dit dynamische bedrijf wat staat of valt met de juiste mensen op de juiste plekken.
- Wie lacht krijgt mooie rimpels…
- Waar de ene deur dichtgaat, zal er een nieuwe deur opengaan …
Geef een antwoord