Koriander kan mijn dag verpesten. De rillen lopen over m’n rug als ik hoor dat dit naar zeep smakende kruid in een gerecht is verwerkt. Voor mij nog steeds een soort haat-liefde verhouding.
Koriander
de dipsaus smaakte naar zeep
Ooit, op een mooie dag in mei, kreeg ik ergens een guacamole dipsaus. Vers gemaakt; de gastvrouw kennende met heel veel liefde. Bijzonder was het moment dat ik dacht dat dit groene mengseltje van avocado naar zeep smaakte. Nog een hapje en weer een vieze zeep smaak in mijn mond. Met schaamte en verbijstering heb ik de guacamole met rust gelaten die avond. De rest van het gezelschap smulde er van.
Na de tweede zeepervaring vroeg ik me af hoe het kon dat ik, dit voor zovelen verse kruid, niet zonder zeepsmaak naar binnen kreeg. Sommigen houden van koriander, van maar sommigen dus ook helemaal niet. Was ik toch een kieskeurige eter terwijl ik dit nooit had gedacht van mezelf?
Koriander heeft een uitgesproken geur. Deze geur stimuleert onze reuk. Daarom wordt het heel veel gebruikt. Best logisch. Zelf had ik, misschien toevallig, nog nooit koriander gebruikt.
Genetische bepaling
genetisch bepaald
Op tweelingen dag heeft Charles Wysocki een interessant onderzoek gedaan naar koriander. Geen idee waarom maar hij vond het blijkbaar de moeite waard. Het bleek dat 80% van de eeneiige tweelingen dezelfde voorkeur hadden met betrekking tot koriander; van de twee-eiige tweelingen was dit maar 50%. Geen hard bewijs maar het zou kunnen betekenen dat het lekker vinden van koriander genetisch wordt bepaald. Nu vraag ik me af hoe mijn kinderen koriander vinden smaken. Ik ga het ze vragen.
OR6A2
OR6A2 …
Na een avondje speuren bleek al snel dat ik tot de groep van ruim 10% van de Europeanen behoor die hetzelfde gen delen, namelijk OR6A2.
Maar door dit OR6A2 gen ruik ik dus bepaalde chemicaliën die zowel in zeep als koriander voorkomen. In koriander zitten zo’n zes verschillende vetmoleculen (een ‘aldehyde’). Deze zelfde moleculen zitten schijnbaar ook in zeepproducten. OR6A2 codeert dan ook of een geur van een stof in de buurt komt van aldehyde. Nu snap ik het. Jij ook? Daarnaast ben je met dit gen ook nog eens niet in staat om het kruidige deel waar te nemen.
Je went er aan zeggen ze
met de paplepel
Toch kunnen zeep-proevers aan koriander wennen, net zoals een kind op latere leeftijd aan koffie went. Heb ik me laten vertellen. Zeepproevers kunnen dus na een tijdje ook genieten van de andere smaken in een maaltijd met koriander. Het zou zo kunnen zijn dat ik het zepige herken als iemand het er over heeft, maar na eindeloos koriander eten valt het dan niet meer op. In landen waar koriander een van de meest gebruikte specerijen is, is het dus logisch dat niet veel mensen last hebben van een zepige smaak. Het wordt je dan met de paplepel ingegoten.
goede wijn behoeft geen krans
Koriander eten is, kortom, net als het drinken van koffie een gevalletje van: je moet het leren. Maar hoe moeilijk dat is, hangt van je koriander-genen af. Want langzaam aan de smaak van zeep wennen… tja, je moet het maar willen. Ik ga er voor.
Ooit ben ik zo begonnen met het drinken van wijn … verder hoef ik dan niets meer te zeggen.
Een tijdje geleden heb ik dit ook opgezocht, na herhaaldelijke klachten van mijn dochter Marietje die het eten naar zeep vond smaken….
Nu zet ik de koriander naast het gerecht…..
Wij hebben nog niet zo lang geleden bij vrienden gegeten en die deed ook een rondje koriander. Drie lotgenoten aan tafel maar door de vraag van de gastvrouw was het geen probleem voor ons.
Zou ik dat gen ook hebben? Ik beschouw mezelf als culinair omnivoor en ben altijd nieuwsgierig naar nieuwe smaken maar met koriander is er wel een grens bereikt hoor. Inmiddels heb ik me er maar bij neergelegd, ik hóef niet persé koriander te eten en ik dóe het dus ook niet meer. Gelukkig zijn mn genen niet eenzaam, ik bezit ook de mutatie in het gen waarvan je urine gaat stinken na het eten van asperges. Kunnen ze mooi vriendjes worden….
Ja dat had ik niet mijn blog vermeld maar ook ik heb een zwaveldamp in de wc als ik na de asperges heb geplast. Wat een genenverwikkelingen rondom dit witte goud.
Ik vind het uiterst vies! Ze hadden hier in Groningen in een restaurant koriander over een gerecht gedaan zonder dat dit op de kaart stond. Brr! Ik heb het eten weer terug laten brengen naar de keuken en nieuw gevraagd. Als het op de kaart staat, dan weet ik, dat ik een gerecht niet moet kiezen. De kok had het gerecht ongevraagd “versierd” met koriander, terwijl hij/zij zou moeten weten dat het voor ca 10% van de gasten is alsof ze zeep eten!
Precies. Helemaal mee eens. Je wilt weten wat je eet. Helemaal als het naar zeep kan gaan smaken. Misschien was het een leermomentje voor de kok.
Haha dit is zo herkenbaar. Ik vind zelf koriander ook naar zeep smaken maar mijn vriendin zweert erbij. Leuk stuk!
Leuk he? Ik dacht de eerste keer dat de kommetjes niet goed afgewassen waren … toch probeer ik wel regelmatig te eten om aan de smaak te wennen.