Vogelverschrikker
Tijdens een avondje Netflix viel mijn oog op een vogelverschrikker. Aan de achterkant zag het er steeds onheilspellend uit. Later bleek ook wel waarom. Het was geen pop gevuld met stro maar een vermoorde vrouw aan een stok gespiesd. Voor de liefhebber: Netflix – Zone Blanche. Deze serie speelt zich af in het afgelegen Franse stadje Villefranche; omringd door een donker woud. Het gaat over de vermissing van een jonge vrouw en een aantal gruwelijke moorden met een soort van sinister ondertoontje. Voor mij soms te griezelig.
Geschiedenis
Sinds de mens zich bezighield met landbouw werd de vogel ineens een vijand. Vogels kunnen enorme schade aanrichten aan nog niet volgroeide gewassen. De vogelverschrikker werd uitgevonden. De Oude Grieken plaatsten houten figuren van Priapus op hun landbouwgrond. Hij was de god van de vruchtbaarheid. De Vikingen zetten natuurlijk een figuur neer die leek op Odin en zijn twee raven. De geschiedenis van de vogelverschrikker gaat meer dan 3000 jaar geleden terug. De Russen hebben het over de Pugalo en in Groot-Brittannie gebruikt men namen als Hodmedod. Daar zijn zelfs vogelverschrikker-festivals. In Japan noemt men de vogelverschrikker een Kakashi; een man van stro en in Duitsland leken de vogelverschrikkers op heksen. Magische krachten speelden daarbij ook een rol.
Europa
De vogelverschrikker in Nederland lijkt op een mens en is gemaakt van stro. Waarschijnlijk voor het eerst gemaakt door de Britten. Heel vroeger liet men kinderen over de velden rennen. Nadat veel kinderen waren overleden door ‘de pest’ hielden veel volwassenen zelf de wacht. Maar bij grotere landbouwgronden was dit nogal onpraktisch. De vogelverschrikker deed in die tijd z’n (of haar) intrede. Ietwat macaber omdat de boeren schedels van dieren als hoofd gebruikten. Pas later werden ze voorzien van kleren.
Modern
Op dit moment worden er nog altijd vogelverschrikkers geplaatst maar je ziet ook andere apparaten. Verjagers met licht of geluid, knalapparaten, fluitlint, flitslamp, lasers of grote poppen gevuld met lucht. Op deze manier houden we ongewenste vogels op afstand. Af en toe zie je zelfs boeren die een dode kraaiachtige ophangt. Lijkt me behoorlijk onsmakelijk maar als het dier is gedood volgens de wettelijke bepalingen voor schadebestrijding is hij niet strafbaar. Ik vraag me af of het helpt.
Het blijkt dat na verloop van tijd de vogels wennen aan een stilstaande vogelverschrikker en gaan ze verder daar waar ze waren gebleven. Verplaatsen of een zwaaiend model helpt maar ook een verschrikker met realistische gelaatstrekken. Toch blijkt dat de robot-verschrikker het beste alternatief is. Geruisloos en eenvoudig te installeren. De vogelverschrikker op zonne-energie bestrijdt de vogels met een onschadelijke supersonische golf.
Geef een antwoord