Südtirol. of Alto Adige aan de voet van de Dolomieten. Met de auto Noord Italië. Een gebied ongeveer zo groot als Noord- en Zuid Holland bij elkaar. We rijden met onze blauwe Alfa Brera in een landschap van druiven, wijn- en appelgaarden. Duitse degelijkheid en Italiaanse passie in een perfecte verhouding.
Rohrdorf in Südtirol
Onze vakantie in Südtirol begint in de regen. Nat en de ruitenwissers aan. Koud … . We hadden al een kamer geboekt in Hotel Zur Post in Rohrdorf. Hoog in de bergen, vlak bij de Chiemsee en vlak langs de snelweg naar het Zuiden. Juni 2015. De dames in klederdracht heten ons, in dit al 2 eeuwen oude hotel, van harte welkom. Vanuit onze ooghoeken zien we een bus bejaarden uitstappen. Feest in het Hotel. Mannen met Lederhosen (en blote benen). De eerste dag van de vakantie is een feit. Lekker eten en drinken staan de komende 14 dagen centraal.
Burgstal
Direct na de grens gaan we van de snelweg af en lopen in een fuik van de Oostenrijkse politie. Vignetcontrole. Met een rood bordje worden we gemaand te stoppen. Geen bekeuring; goed voorbereid. We rijden vervolgens de Jaufenpas op en bereiken na de lunch 2094 meter hoogte. Ongeveer 6 dozijn haarspeldbochten later kunnen we de auto parkeren bij een uitzicht punt waar we niet alleen kippenvel krijgen van de kou maar zeker ook van het uitzicht. Vanuit Burgstal maken we diverse trips. Over de Südtiroler Weinstrasse (Strada del Vino), naar Merano, Ora, Eppan en het Caldaromeer.
We leren ter plekke dat het hoogteverschil en het verschil in dag- en nachttemperaturen goed is voor het aroma van de wijn. Suikers en rijpheid wordt bevorderd door de wind die ’s middags komt opzetten vanaf de Adriatische zee. Schimmel en rot komt in Südtirol bijna niet voor.
Isera
Op weg door de wijngaarden met een van de nobelste wijnen uit de regio (de Marzemino) richting ons volgende onderdak, slaat de schrik ons om het hart. Een dorpje met een dorpsplein zo uit de vorige eeuw en een hele oude kerk (San Vincenzo). Onze navigatie laat het afweten. Zoeken op GPS coördinaten. En ja … na vragen aan de enige, zichtbare inwoner is Casa del Vino della Vallagarina gevonden. De auto in de schaduw tegen de kerk aangeplakt. Het is heet, verschrikkelijk heet. Na deze hitte krijgen we kippenvel. Wat is het hier mooi. We worden getrakteerd op een warm onthaal van het aanwezige (Engels sprekend) personeel. Een jongeman tilt onze koffers en laat vol trots de laatste verbouwing van dit hotel zien. Vlot daarna zal blijken dat het eten in combinatie met perfect gekozen (lokale) wijnen, een niet na te vertellen culinair avontuur is.
Lovere
Uitzicht op het Iseomeer. Ons appartement ligt aan een prachtige aangelegde promenade. Met onze buik vol ijs (Bar Centrale) slenteren we richting de Piazza 13 Martiri, het plein aan de haven. De huizen staan in een halve cirkel naar het meer toegekeerd. In het midden een fontein met een prominent vrijheidsbeeld dat neerkijkt op de vele terrassen. We lopen over de brede traptreden naar het middeleeuwse centrum van de stad en kopen iets lekkers bij de plaatselijke bakker. Rust en stilte. De plaatselijke schilder rijdt in een soort Vespa driewieler / Piaggio. Lovere heeft een strategische ligging, al in de tijd van de Romeinen. Het ademt hier geschiedenis. We bezoeken in de ons resterende dagen, de verschillende dorpjes aan het meer. Het is prima vertoeven. Schoon, rustig, kleurrijk en overal worden we geholpen door vrolijke en vriendelijke Italianen.
Riva Aquarama
RIVA – Bellini
We waren op bezoek bij de bouwers van de welbekende klassieke Italiaanse Riva boten. Kunst en geschiedenis bijeengebracht in een prachtige, mahoniehouten boot. De eigenaar van de Bellini Nautica jachtwerf aan het Iseomeer praat honderd uit. Twee uur op het water met het water in de ogen. Onze ultieme droom. Hier varen nl. nog maar een aantal van over de hele wereld. Bekende namen als Brigitte Bardot, George Clooney en Sean Connery hebben kunnen genieten van hun eigen Riva, waardoor het merk ook al snel bekend werd. Wat deze boot waard is (ook voor ons), is niet in geld uit te drukken. Wij hebben een ultieme herinnering. Wat een passie. Vakmanschap, broederschap en liefde voor het vak. De temperaturen komen vandaag regelmatig boven de 40 graden; op de display van onze auto maar ook in ons hart. Hier komen we terug.
Revo
Revo
Ons hotel op de weg door Südtirol richting het Noorden, ligt aan het meer van Santa Giustina. Van oorsprong kunstmatig aangelegd en voor ons zeer imponerend. Diep en koud. Aan de oevers zie we wijngaarden en appelbomen. Dit meer heeft als doel water op te vangen uit de regenbekken van de stroom Noce. Hiermee wordt dus elektriciteit opgewekt. Een inhoud van ongeveer 182 miljoen kubieke meter aan water en strekt zich uit over een lengte van 8 kilometer. Dit diep blauwe water ziet er adembenemend uit. Je kunt je voorstellen dat eten met een dergelijk uitzicht alles overstijgt. Hoezo social media? Hoe lezen? Hoezo televisie? Dit is genoeg; meer dan genoeg. Een fijne (tafel) partner, een ontspannen gesprek en verwend worden met heerlijk (lokaal) eten en idem wijn. Wijn uit de streek natuurlijk.
Terugreis
Hopfensee
Daarna geeft ons kompas de route naar huis stilletjes weer aan. Daarom nog een overnachting aan de Hopfensee en vervolgens een bivak in de buurt van Bad Honnef (vlak bij de Rijn). We eten traditioneel gebakken Wienerschnitzel met wijn uit Duitsland. De ober was om door een ringetje te halen, net als het hotel en de omgeving. Zaterdagmiddag rijden we dan voor de laatste overnachting naar Bad Honnef. De eigenaresse van dat hotel was met haar scootmobiel over de kop geslagen en zat onder de pleisters. Ze bedoelde het allemaal goed maar eigenlijk verdient ze een plekje op een lekkere en vooral comfortabele stoel in een bejaardentehuis. Op deze manier gaat het niet goed. Als je gast bent bij een dame die van het harde werken kromloopt (en volgeplakt zit met pleisters) voel je je als bruisende vijftiger niet echt op je gemak.
Hart vol herinneringen
hitte
Dit jaar temperaturen, ook in Südtirol, ver boven de 40 graden met 47 graden als ultieme top. Niet fijn als je over het asfalt moet rijden maar eigenlijk alleen maar een luxeprobleem. Onze harten gevuld met herinneringen en onbeschrijfelijke momenten maar de kofferbak niet gevuld met wijn. Te warm en te riskant.
Ach … geeft de zomer veel zon, is er veel wijn in de ton.
Geef een antwoord