Vandaag liggen er rode spruitjes op het aanrecht. Wassen en schoonmaken en dan eens in de kookboeken op internet neuzen om te kijken of ik er een lekkere maaltijd van kan maken. Een aantrekkelijk alternatief voor de traditionele soort, maar deze behouden de oorspronkelijke smaak. Ze zijn zoet in plaats van bitter.
Gezond
Rode spruitjes staan bol van de mineralen, eiwitten en vezels. Je krijgt een sterk immuunsysteem en een gezonde huid van spruitjes. Goed tegen hart en vaatziektes en botontkalking; vol foliumzuur, magnesium, calcium en ijzer. Beangstigend gezond voor ons vijftigers. Een aanrader dus. Dacht ik.
Verrassing
Ik ben helemaal gek van spruitjes. Mijn echtgenoot niet. Vandaag voor hem dus een verrassing op tafel. Rode spruitjes met een heel verhaal waarom ze zo gezond zijn. Met liefde gekookt natuurlijk. Dat proef je altijd. Ik zal hem laten merken dat er vanaf vandaag een nieuwe wereld van de spruitjes voor hem opengaat. Tot nu toe lijkt het allemaal goed te gaan. Makkie … denk ik zo in de loop van de middag.
Wat ik er van ga maken? Een stamppot … makkie.
Om een lang receptverhaal kort te maken:
Groen
Muziekje aan, geconcentreerd bezig. Met toewijding de ingrediënten toegevoegd: Spekjes, beetje crème fraiche, knoflook, citroen, zout en peper en natuurlijk aardappels. Toen voltrok zich op deze vrolijke, culinaire middag, een ramp in de pan: Tijdens het koken en tussen de nieuwsberichten door werden mijn spruitjes gewoon groen. Weg nieuw recept, weg verrassing. Wel opgegeten, veel gelachen (misschien als een boer met kiespijn maar dat was voor niemand zichtbaar).
Internet. Na zoeken op internet blijkt dat bepaalde rassen rode spruitjes weer groen kunnen worden. Wat een bitterzoete teleurstelling. Misschien heb ik het zelf niet goed gedaan maar ik beperk me in het vervolg tot de gewoon groene rassen. Die zijn ook gezond. Makkie!
… en je weet het: Echte mannen houden niet van honing, die kauwen op bijen …
Geef een antwoord