Groningen. Ik ga op sollicitatiegesprek in de binnenstad. Met de bus vanaf Meerstad naar de Olle Grieze. De route digitaal verkend. OV kaart in de portemonnee. Geen last van zenuwen. Nog niet.
Sollicitatiegesprek in Groningen
Het sollicitatiegesprek is in de binnenstad van Groningen. Op een tijdelijke locatie in de openbare bibliotheek in het centrum. Wat een mooie (enorme) bibliotheek, in een mooie straat. Heel anders dan de biep in Harkstede. Daar zat ik laatst tot in mijn oksels in de bak met ingeleverde boeken omdat ik mijn pasje had laten vallen. Jas uit en schuiven met die arm. Gelukkig kon ik er nog net bij. Maar dat ter zijde.
Ik ben veel te vroeg en zoek een plekje tussen de boeken, tijdschriften en folders. Studenten achter laptops. Gebruikmaken van het toilet (geen volle blaas tijdens het gesprek … ) en als ik zou willen kon ik koffie kopen in het inpandige cafeetje. Nog steeds geen last van de zenuwen. Gezonde spanning om scherp het gesprek door te gaan. Geen klotsende oksels en trillende vingers.
Kennismaking
Met de dame die achter de balie zat had ik direct een geanimeerd gesprek. Ze was nog student en ging binnenkort naar Zweden om daar verder te studeren. Geweldige keuze toch? Het Zweedse bedrijf waar ik ooit voor werkte heeft bij mij nog altijd een prominent plekje diep in mijn hart. Vooral de collega’s.
Ze liep met me mee en stapte ook bij me in de lift. Op naar de 3e verdieping. Gelukkig; want je wil ook niet buiten adem de kamer met de recruiters binnenlopen. Nog even wachten in de hal. Daar sprak ik vrolijk met een van de dienstdoende secretaresses. Zij legde uit dat ze midden in een verbouwing en verhuizing zaten.
Bij Lefier maakte ik ook een verhuizing mee. Ruimt lekker op. Helemaal als je daarna in een kantoortuin gaat werken. Geen kastruimte meer. Geen foto op je bureau.
Op de HR afdeling werken maar liefst 44 man (en vrouw). Onvoorstelbaar. Een afdeling van deze grootte had ik nog nooit meegemaakt. Maar ja, als je een paar duizend man op de payroll hebt staan; is dat geen overbodige luxe.
Sollicitatiegesprek
Het gesprek met twee dames, verloopt soepeltjes. Een manager HR en een officer HR. Ik had mijn gesprekspartners vooraf (natuurlijk) gegoogeld. Zij weten wat voor vlees ze in de kuip hebben, en dat weet ik meestal ook. Beiden van mijn leeftijd. Vijftigenmeer. Ik denk dat ik qua leeftijd, precies tussen de twee dames in zit. De vragen die ze stellen, zijn zinvol en constructief. Gelukkig hoef ik niet te vertellen of ik nog slechte en goede karaktereigenschappen had. Verbeterpunten zijn er altijd toch?! Ik ga mezelf niet anders verkopen dan dat ik ben. ‘What you see, is what you get‘. Meestal gaat het om inhoudelijke taken die ik wel of niet interessant (leuk of niet leuk) vindt. Want (levens) ervaring heb ik genoeg.
Terugkoppeling
De terugkoppeling kwam snel. Ik was het niet geworden. Positieve feedback. Het gesprek was prima en ze vonden mijn op een paar kleine dingetjes na, inhoudelijk geschikt. Toch was er iemand bij de kandidaten die net iets beter past. Ze willen mijn gegevens graag in portefeuille houden. Geen probleem. Graag zelfs. We zien in de toekomst wel wat er gaat gebeuren. Ondanks de afwijzing heb ik hier een goed gevoel aan overgehouden. Ik weer een ervaring rijker. Dit maakt me sterker in volgende gesprekken. Fijn als je een slecht bericht toch met een goed gevoel kunt afsluiten. Je hoort ook wel eens anders.
Geef een antwoord