Wij leven in de sandwichgeneratie. Nieuwe term maar wel direct duidelijk als je in de fase zit tussen zorg voor je ouders en zorg voor je kinderen. Volgens deze term voel je je als beleg tussen drie sneetjes brood met liefst nog wat kaas en rauwkost erbij.
Sandwichgeneratie
sandwich of clubsandwich?
Als je praat met leeftijdsgenoten van zo rond de 50 jaar hoor je vaak dat de aandacht (lees: tijd) verdeeld moet worden tussen ouders en kinderen. Vooral vrouwen moeten hun taken verdelen. Zij nemen ook in deze vooruitstrevende tijd, de meeste zorgtaken op hun schouders. We hebben (bijna) allemaal nog een drukke baan (carrière), onze eigen huishoudelijke taken en daarbij zorg voor ouders en (klein)kinderen. Niet negatief en niet positief. Soms wel een beetje ingeklemd tussen zorg voor kinderen en ouders (mantelzorg).
We moeten dan ook het hebben van een strakke aanpak, efficiënt leven en vooral erg flexibel zijn. Sandwich- of clubsandwichgeneratie. Onze moeders werkten veelal niet en zorgden met gemak voor de huishouding en familie.
Opgroeiende pubers
je moet je letterlijk in tweeën delen
Vooral die ouders die op latere leeftijd kinderen kregen passen in de sandwichgeneratie. Zij zorgen nu voor een paar opgroeiende pubers, maken afspraken op school, dealen met pubergedrag, passen op hun kleinkinderen en regelen tegelijkertijd de ziekenhuisafspraken en thuiszorg voor hun ouders die gaan kwakkelen. Ouderen die niet altijd makkelijk in de omgang zijn, getekend door de jaren en in het ergste geval zorg je voor een dementerende vader en/of moeder. Op dit moment wordt zo ruim 60% van de zorg aan ouders door vrouwen gedaan. Alles even snel tussendoor voordat je naar het werk gaat.
Leve de mobiele telefoon. Ook in de auto spreek je met de wijkverpleegkundige en met de mentor van je kinderen, over vakkenpakketten. Met een beetje pech bellen je ouders in je lunchpauze, met dringende verzoeken en rekenen erop dat je per direct in de houding springt. Dat zijn ze zo gewend. Geen tegenspraak, gewoon respect en doen wat er gevraagd wordt. Niet lullen maar poetsen.
Citroenloopbaan
soms is het loodzwaar
Op je werk doorsta je de ene na de andere reorganisatie (ook wel citroenloopbaan genoemd). Je beweegt soepel mee met de, zich in sneltreinvaart ontwikkeling de technologie en gaat in de lunchpauze vrolijk wandelen met collega’s of fietsen achter het bureau. Ja dit bestaat echt; of je zit te hobbelen op een skippybal omdat dat goed voor je rug is.
Misschien een ‘normaal’ sandwichgeneratie-bestaan voor de één maar voor de ander kan het bij tijd en wijle loodzwaar zijn. Uitgeput in bed na het geven van ultieme liefde aan onze naasten. We vergeten onszelf al heel snel en bellen het weekendje aan de kust maar af als er problemen zijn. Nachtelijke piekerpartijen met een gratis opvlieger halen je in. Die stoere, modern meebewegende vijftigplusser heeft ineens hoge bloeddruk, hoofdpijn en last van de rug.
Ontspanning en rust
Uiteindelijk is het belangrijk dat je tijd neemt voor ontspanning en rust. Neem niet te veel hooi op je vork. Als je je accu niet oplaadt, ga je uiteindelijk door de knieën en is de rest direct slachtoffer. Gelukkig is er al veel aandacht voor mantelzorgers. Maar degene die deze titel nog niet op zich heeft genomen staan meestal onder net zo’n hoge druk. Afblazen die stoomketel.
Het is niet alleen ellende natuurlijk. Je raakt in ieder geval niet in een sociaal isolement. Je blijft in verbinding met je naasten. Probeer het best van deze twee werelden te combineren; hoe moeilijk het ook is. Durf NEE te zeggen en leun af en toe op iemand anders. Wees assertief.
… een heel oud gezegde van Johan Cruijff. In voetbal is het simpel: je bent op tijd of je bent te laat. Als je te laat bent, moet je zorgen dat je op tijd vertrekt.
Geef een antwoord