Rimpels. Vroeger telden we de weken en de maanden, nu de jaren en decennia. Je lichaam gaat er in deze fase behoeftig uitzien. Denk aan ondersteuning voor je borsten, verdoezelen van rolletjes met shapewear (zie ook artikel ‘vijftigenmeer‘) en kijk eens door je leesbril naar je huid.

Vulkaan

emotionele vulkaan

Maar dan … kijk je naar de televisie. Je wilt in deze (vijftigenmeer) periode nl. net iets meer zitten dan vroeger. Op de bank, behaaglijk binnen, warm, samen. Boekje, breiwerkje, makkelijke kleding. Niet alleen omdat je moe bent maar omdat je soms emotioneel een vulkaan bent die op uitbarsten staat. Expeditie Robinson of Heel Holland Bakt brengen dan uitkomst. Ontsnappen uit de werkelijkheid heet dat.

Paniek en rimpels

wat smeren we vandaag

Je wilt vooral niet iedereen onverwacht onder ogen komen. Je make-up zit niet meer zoals vroeger. Een lijntje was genoeg. Nu heb je een heel arsenaal aan spullen in je la liggen waar menig schilderswinkel jaloers op zou zijn. Wat smeren we vandaag weer op al die rimpels? Ineens zie ik al die opvallende poriën. M’n wangen zien er anders uit. Wat moet ik daar in de vredesnaam aan doen? Terloops wrijf je dan met je vinger over je arm en ziet dat er een spoor achterblijft. Ook maar bodylotion voor de oudere huid gaan kopen denk ik paniekerig. Gelukkig is het winter en bedekken we onze armen. Niet omdat je zou koud bent trouwens. Je bent niet alleen emotioneel een vulkaan. Je ingebouwde thermometer gedraagt zich regelmatig als een kolkende lavastroom.

Onderkin

lekkere strakke wangen

Op de set van sommige televisieprogramma’s zie je vrouwen van vijftigenmeer  lopen met wijd opengesperde ogen en lippen waar de gemiddelde goudvis jaloers op is. Strakke wangen en een glad voorhoofd. In hetzelfde programma zie je dan de mannen van diezelfde leeftijd. Die mannen hebben gewoon niets aan zichzelf gedaan. Geen strijkijzer over het gezicht gehaald. Gewoon een lekker buikje, onderkin, grijze haren in de oren en diepe rimpels ‘all over the place’. Dat noemen ze dan ook wel gedistingeerd. Ach, ik vind het gewoon lekker. Want bij dat buikje en die glinsterende ogen hoort een man die geniet van het leven zoals die op dat moment voorbij komt. Volledig berust in het feit dat we allemaal doodgaan.

Onnozel

er schuilt veel achter deze glimlach

Ik? Best wel een beetje. Mijn grijze haren laten zien dat je rekening met me moet houden. Ik heb Europa al verkend, rijd in een mooie auto en heb me sportief uitgesloofd. Mijn kinderen zijn de deur uit, zijn gezond en doen het geweldig. Ik ben nu in de fase van het leven dat ik geniet. Als ik dan moe ben, mag je dat wel zien. Achter mijn glimlach schuilt iemand die zich niet schaamt voor haar leeftijd en de daarbij behorende herinneringen. Vrolijke, soms rimpelige, blik gericht naar de toekomst. Niet met een verwassen fleecetrui maar een vrolijke, goed passende jurk met sierlijke schoenen. We zijn heus nog wel in staat om onze mannen een verhoogd testosterongehalte te bezorgen. Met ouderdomsvlekken op onze kreukelige handen.

Dat er achter die dure plastic televisie/neptieten een hart van ‘vijftigenmeer’ klopt, zien we allemaal heus wel…