Overlevers; vooral de aanpassers dus …

Overlevers. Zich aanpassen heeft vaak niets te maken met kracht of intelligentie.

Overlevers

Overlevers

Is deze uitspraak een open deur of zijn het de veranderende omstandigheden die specifieke individuen laten overleven? Het houdt me de laatste tijd bezig. Wie overleeft er in de verschillende culturen en situaties? Sommige mensen krijgen een burn-out en anderen doorstaan de grootste stress. Waarom maken ogenschijnlijk rationeel denkende mensen keuzes die achteraf niet te verklaren zijn? Dit gaat dus niet samen met intelligentie maar juist met de kracht om zich aan te passen aan een veranderende omgeving (leven).

Nachtelijke onrust

Onrust

Op dit moment heb ik veel stress (kom ik later in een ander blog op terug) en ben druk. Dat overleef ik doordat ik veel steun heb van mijn naasten (manlief, kinderen, vrienden en collega’s) en doordat ik weet dat ik veel aan kan. Al dan niet met huilbuien en nachtelijke onrust; ik weet dat ik op de been moet/ kan blijven. Ik probeer scherp te blijven, gedachten te delen met de mensen die ik vertrouw en vooral alles op te schrijven. Ik ben aan het overleven dus; een overlever in de moeilijkheden van nu en de crisissen die zich aandienen in mijn persoonlijke leven.

Angst en pijn

overlevingsmodus

Ik heb vanuit het verleden een soort overlevingsmodus gevonden. Omgaan met angst, pijn en verdriet. Ik pas me dus aan in de nu veranderende omgeving. Neem zoveel mogelijk zelf de beslissingen (altijd in overleg met mijn lieve P.   natuurlijk) en zie de realiteit onder ogen. Meebewegen in de flow van de afgelopen weken (maanden, jaren) en de komende dagen.  Mijn steun (of vlucht) wordt dan controlebehoefte; dus geen dwang. Alles thuis in orde, boodschappen in orde, administratie op orde. In de enorme bult spaghetti in mijn hoofd, probeer ik op die manier toch wat structuur te krijgen. Heeft vast te maken met het verleden. Angst om los te laten en bang dat ik geen zelfvertrouwen genoeg heb. Keuzes maken is ook nog eens mijn slechtste eigenschap. Ondertussen snap ik juist dat het soms beter is om los te laten.

Voelen

Voelen

Deze fase moet ik doorstaan (wil ik doorstaan) en doorleven om straks weer te kunnen voelen. Ik geef mezelf nu geen (nauwelijks) tijd om te voelen.  Mijn leven speelt zich vooral af in mijn hoofd (orde en structuur c.q. controledwang). Daardoor raak ik redelijk uitgeput. Vermoeid in slaap vallen en in de ochtend vol andrenaline om 6 uur weer ‘aanstaan’. Toch weet ik dat er weer een periode van rust en verwerking komt. Tijd voor mezelf en tijd om rustig na te denken (te voelen). Dat proces van mezelf opnieuw uitvinden pak ik over een tijdje wel weer op.  Dan ga ik ontdekken wat ik nu echt belangrijk vind in het leven en waar ik echt blij van word. Stoppen en stilstaan na een jaren lange periode van hollen en overleven.