Het leven is een voortdurend afscheid nemen

Korvijnagel; oude onderdelen zeilschip

ckorvijnagel vijftigenmeerKorvijnagel is een houten pen die los in een nagelbank staat en gebruikt wordt om lijnen of touwen op een zeilschip vast te zetten. 

 

Korvijnagel

"<yoastmark

Mijn lieve P. was weer eens op zoek naar een typisch onderdeel voor zijn nieuw te bouwen boot (duckpunt). Te koop via een webshop of werd het een zelfbouwuitdaging? We wisten niet hoe het onderdeel heette maar na een gezamenlijke speurmoment kwamen we er achter dat dit een korvijnagel was. Op internet kan ik niet echt vinden wat de herkomst van het woord is. Helaas. Maar de verhalen rondom dit onderdeel zijn leuk en interessant om te lezen.

Op kleine schepen is het een houten pen (essen) van 20 tot 25 cm lang.  Grote, dwars getuigde schepen hebben het pennen van wel 40 tot 50 cm lang (essen, eiken, teak maar ook van messing of staal). Op de duckpunt is het een soort ‘hulp-pen’ waartegen je de roeispaan houdt.  Deze gebruik je om de duckpunt mee te sturen.

Lijnen opsteken

Ieder bemanningslid leert aan boord van een schip, de procedure om de lijnen op te steken; ze werden in lussen opgehangen. In noodgevallen (storm) moet de lijn zo snel mogelijk los; de korvijnagel kan zelfs verticaal uit de nagelbank getrokken worden. De lijn komt dan in één beweging vrij. De nagel heeft wel een soort verdikking die er voor zorgt dat de nagel niet door de nagelbalk heen valt. Vroeger werd dit ook wel een korvijnagel of karvielnagel genoemd. Karveel of karviel was de benaming voor een zwaar hijsblok.  Die nagelbank bevindt zich aan de verschansing van een groot zeilschip. Rond de mast vind je ook vaak een nagelbank maar dan het het mastbank of mastbeting.

Vervlogen tijden

Als je nu aan boord bent van een oud zeilschip roept de mahoniehouten betimmering de sfeer op van verre landen. Salon met bar, moderne hutten en luxe sanitaire voorzieningen aan boord. Lag de bemanning toen op een baal stro of in een hangmat en was de badkamer een emmer achter het gordijn.  Gezelligheid en een aangename sfeer aan boord.  Vroeger waren het de zeilschepen (tjalken, botters, klippers en aken) die goederen over het water vervoerden. Vrachtschepen met een roemrijk verleden. Met de komst van de motor verdwenen vele klippers van het water.

… om maar met een oud spreekwoord te eindigen: Je kunt de wind niet veranderen maar wel de stand van de zeilen

1 reactie

  1. Vincent

    vroeger…. toen waren de schepen van hout, en de mannen van ijzer – nu andersom… ?

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

© 2024 Vijftigenmeer

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑