De woordgroep ‘de dato’ betekent van de datum, daterend van. Jongstleden of laatstleden. Hoe gebruik je dit precies?
Kleinigheidjes in onze taal
Het heeft misschien niet veel om hakken* maar onderstaand een paar kleine dingetjes uit onze taal.
Niets om hakken hebben: Vooral in Noord Nederland veel gebruikt. In het Museum te Zwolle zich bevindt een Friese vrouwenschoen met een hiel met een ronde uitholling. Hierin werd geld bewaard. Wellicht kan dit gezegde hiermee in verband worden gebracht.
De dato
Afgekort zie je het staan als d.d. Letterlijk is het dus ‘van de datum’, ‘wat gegeven is’ of daterend van’. Je kunt het vervangen door het woordje van. De afkorting d.d. kan alleen na een zelfstandig naamwoord dus uw verslag d.d. 14 januari 2002. Je kunt niet zeggen: we hebben dit afgesproken d.d. 12 december 1982. Ik weet nog dat we dit soort grammatica-items leerden op de secretaresse opleiding. Toen ik het verkeerd gebruikt zag worden, kwamen die herinneringen weer boven. Op internet uitgezocht hoe het ook al weer zat.
Ezelsbruggetje
Als d.d. vervangen kan worden door het woordje , wordt het op de juiste manier gebruikt. Daarnaast is het gebruik van d.d. formeel en een tikkeltje ouderwets. Zonder stipjes compleet anders; dd (digitaal dossier of dubbele diagnose), dd (letterlijk de die – per dag). Blijf dus goed opletten wat en hoe je het zegt. Houd het gewoon simpel en maak een tekst niet onnodig lastig om te lezen. Daar doe je jezelf geen plezier mee en zeker niet je lezers. Schrijf bedrieglijk eenvoudig. Minder is meer.
Jongstleden
Ik houd wel van dit soort archaïsch taalgebruik!
Als ik het gebruik, dan zeg ik meestal d.d.