Butjadingen. Center Parcs Nordseeküste. Zuivere lucht en oneindige vergezichten over het wad, aldus de organisatie. We laten ons verrassen op zo maar een weekend in januari. Samen lekker weg; uitwaaien.
Butjadingen en Center Parcs Nordseeküste
tossens aan de dijk
Dit park is in 1992 gebouwd. Huisjes en appartement opgeknapt. Net als in de folder. Ons appartement ligt op Butjadingen; een ‘schiereiland’ in de Duitse deelstaat Nedersaksen. Van ons huis af maar zo’n 160 kilometer en minder dan twee uur rijden. De heenreis gaan we via Wilhelmshaven. Jassen en paraplu in de kofferbak. We zitten op loopafstand van de Jadebezoem, de Waddenzee en de kleine badplaats Tossens.
Elektronisch ingecheckt. De ingang van het park is ietwat onduidelijk maar met al onze padvindersinstincten vinden we onze weg. De jongeman achter de receptie is vriendelijk en helpt ons aan een sleutel en een plattegrond. We zien dat het druk is; overal staan auto’s geparkeerd. Geen Nederlander te zien.
Wilhelmshaven
Wilhelmshaven
In deze stad aan de Noordzee (ca. 75.000 inwoners), krijg je het havengevoel. Water, wind, in combinatie met maritieme attracties. Vroeger (1383) stond op deze plaats al een kasteel; de Sibetsburg. Dit was in bezit van piraten en werd in 1433 verwoest door de Hanze. Vier eeuwen later besloot het koninkrijk Pruisen op deze plek een vlootbasis te vestigen. Wilhelm I van Pruisen gaf de stad op deze manier vorm; hij vond dat Pruisen een marinebasis nodig had. Hij hing er ook direct maar zijn naam aan. Het symbool van de stad is de Keizer Wilhelmbrug (genoemd naar …) , over een inham van de Jadeboezem. De brug is gebouwd in 1908, is 159 meter lang en was ooit de grootste draaibrug van Europa. We keken uit op deze brug toen we op een van de indrukwekkende marineschepen van het Marinemuseum stonden.
Indrukwekkend
Soms varen bij evenementen verschillende zeilboten en schepen uit heel Europa binnen. Dan is het hier iets drukker dan op deze dag, denk ik. Als afsluiter maken we nog een snelle wandeling over de prachtig aangelegde boulevard gemaakt. Met frisse, koude wangen de auto weer in.
Butjadingen en Tossens
Am Deich
De vrijdag afgesloten met een Duitse pizza op het park. Omringd door rennende kinderen en vriendelijk personeel. De wijn was duur (meer dan 6 euro voor een glas lauwe Primitivo). Gelukkig was deze Italiaanse, volle rode wijn ontzettend lekker. Maakte veel goed. Terug geslenterd om vervolgens de voetjes op tafel te leggen. Plannen maken voor de zaterdag. Toeren door de streek.
klootschiethark
Zo gezegd, zo gedaan. Vanuit de auto ‘Am Deich’ zien we veel landbouw in dit van oorsprong Friese gebied (Magna Frisia). De bewoners van dit gebied zijn dus ook Friezen. Ooit werd gezegd dat Friesland een enorm gebied bestreek. Dat is nooit bewezen. Wel lagen er langs de Noordzeekust verschillende, kleine koninkrijkjes (machtsgebieden). Later samengesmolten zoals nu blijkt uit de taalkundige en culturele verwantschap. Daarom werd met een ‘Fries’ vaak een kustbewoner bedoeld. Nu kwamen we hele hordes (tientallen) Duitsers tegen die zich bezighielden met klootschieten. Gewapend met een klootschiethark lieten ze ons vriendelijk zwaaiend, passeren. Hoe het spel gaat, weet ik niet.
Gezellige wandelpromenade
Vanaf de dijk zien we in de verte Wilhelmshaven en verderop tijdens onze tocht (inclusief diverse dijkbeklimmingen), Bremerhaven. Het landschap is triest, de huizen slecht onderhouden en de weggetjes versleten. Dat zal vast en zeker aan de tijd van het jaar liggen. Het waait, maar als we uit de auto stappen, is het droog.
Eten en drinken
Keizer Wilhelmbrug
Op het park en langs de boulevard richting de zee, zijn veel restaurants gesloten. Mooi aangelegde wandelpaden en een boulevard. Keurig netjes. Op het park is de afvalstroom goed geregeld. Alles kun je gescheiden weggooien. Zelfs in de keuken heb je drie verschillende afvalbakken. Complimenten. Op het park is helaas (nog) geen supermarkt. Maar dat wist ik. Gelukkig was er nog een typisch Duits restaurantje open waar we ook weer vriendelijk werden ontvangen. P. aan de bier en ik heb mijn dorst gelest met een droge witte wijn.
ietwat moe van de wandeling maar zeker voldaan
Het vlees smaakte, zoals je in Duitsland kunt verwachten, heerlijk. Tevreden terug gewandeld naar ons appartementje. Ook op deze avond de voetjes omhoog, kaarsjes aan en de broek op ‘vreetstand’. Rode wangen en een goed humeur. Op die momenten voelen we ons bijna een soort prototype uitgezakte, grijze vijftigers die genieten van een weekendje weg. Dicht bij huis. Iedere ochtend verse broodjes aan de deur; wakker worden als de meesten een lunch voorbereiden. Top.
Geef een antwoord