Aangetipt door de witte raaf. Het is een uitdrukking (in het algemeen spraakgebruik) voor een zeer zeldzame verschijning of een bijzonder, uitzonderlijk moment.
Witte raaf
Raven (corvus corax) zijn intelligente vogels en worden van oudsher verbonden met de dood. In eeuwenoude verhalen bijvoorbeeld als gedaante en voorbode van een oorlog. Volgens verhalen halen raven de zielen van de doden op. Bij de Noorse Alvader Odin waren ‘Hugin en Minun’ de raven dien hem dienden. Zij waren zijn ogen en oren. Denker en gedachtenis.
Raven lijken het vermogen te hebben meer te zien dan de mens. Ze staan symbool voor communicatie tussen de mens en het goddelijke.
De roep van de raaf
Beangstigend is de roep van de raaf. Tijdens het zgn. ‘krassen’ lijkt het alsof de wereld even stilstaat. Bevriest. Vroeger was de witte raaf een hele grote sterke vogel. Noach zou deze grote witte vogel voor straf hebben veranderd in een zwarte raaf. Het prachtige gezang veranderde toen, op dat verschrikkelijke moment in ‘krassen’.
De Romeinen hadden hier vroeger zelfs een werkwoord voor: crocire. De Grieken spraken over krozo e en de Fransen croasser. Allemaal woorden, voortgekomen uit de roep van de Raaf.
Soms wordt iemand aangetikt door een witte raaf. Deze grote, intelligente vogel maakt soms een positieve uitzondering voor iemand. Ik wist niet dat dit verhaal ook twee kanten kon hebben.
Aangetipt door de witte raaf
Onze grote reus, man van mijn lieve vriendin, trotse vader van twee toppers (en topvriendinnen), hoorde een paar maanden geleden dat hij een tumor op zijn nier had. Inclusief uitzaaiingen naar de blaas, lymfeklieren en de lever. Lijf kapot en vervolgens zijn leven kapot. Lang verhaal kort. Hij blogde en vertelde zijn kant van het verhaal. Mateloos positief, soms heel direct. Op deze manier koos hij zijn eigen route naar het onzichtbare, onvoorspelbare, einde.
In december leek het ineens heel erg slecht en vreesden we het ergste. Als door een wonder herstelde hij van de hoge koorts en heftige pijn, en krabbelde op. Trouw naar de chemo’s en fietsend op de hometrainer. Van zijn behandelend arts hoorde hij tjidens één van de intense gesprekken, dat hij misschien was ‘aangetipt door de witte raaf’ en zodoende nog een tijdje op deze aardbol mocht blijven. Dit verhaal hebben we, samen met hem, in de start van 2020, in ons hart meegedragen.
Afscheid
Herinneringen, al vanaf 1979, maakten onze band bijzonder. Afgelopen donderdag namen we afscheid, met lood in onze schoenen. Eigenlijk had ik dat al in de dagen voorafgaand aan zijn overlijden gedaan.
Mopperend over de pijn zat hij die laatste vrijdagavond, op een stoel in de keuken. Leunend op het aanrecht. Moe. Hij was sterk en wilde op deze aardkloot blijven. Maar hij was benauwd en had veel pijn. Heel veel pijn. De woensdag daarna nog even oogcontact vanuit bed. Pijn onder controle. Warm en comfortabel lag hij in de kamer. Ondersteund door heel veel kussentjes zwaaide hij me zwakjes gedag. Dag ‘Hermpie’. Omringd door een niet te beschrijven berg intense liefde. De witte raaf liet hem los toen de spreekwoordelijke deur, donderdagavond, op een kier stond. Dichtbij zichzelf maar inmiddels ver van ons.
Dit komt uit zijn blog: Wees lief voor elkaar. Hou van elkaar. Ik hou immers ook van jullie. Wie weet kom ik nog een keer bij je spoken, maar dan alleen, wees niet bang, in goede zin om je te helpen. Ik zet je stoplicht op groen. Ik plak ’s nachts stiekem je band. Maar ik vrees dat mijn witte raaf inmiddels geclaimd is door iemand anders die ‘m harder nodig heeft.
En hier zit ik op de zondagmorgen weer in tranen op de bank door de mooie manier van schrijven van deze blog. Knap gedaan Herma!
dank je xxx
lastig om onder woorden te brengen. geschreven vanuit mijn hart.
Recht uit jouw ❤️, liefs en sterkte!
En dat is een heel warm hart, dat blijkt uit jouw lieve, mooie woorden. Heel veel sterkte, voor jullie en voor zijn nabestaanden. In deze moeilijke tijd dan waarschijnlijk ook nog beperkingen voor begrafenis/crematie in verband met Corona. Ik hoop dat het mag verlopen zoals jullie vriend dat wenste.
Dank je voor de lieve woorden.
Mooi verwoord. Fijn om zulke dierbare vrienden te hebben alhoewel het dan des te moeilijker is om afscheid te nemen. Voor degene die gaat erg grote steun. Wij net afscheid genomen van m’n schoonmoeder.
Gecondoleerd. Afscheid nemen doet zeer dat beseffen we meer dan ooit.
Prachtig en heel verdrietig. Sterkte laiverd.
Fantastisch ❤️