Stemmingswisselingen tijdens de overgang kunnen je tot het uiterste drijven

Stemmingswisselingen in de menopauze (overgang). Voor je gevoel zit je in een soort rollercoaster. Worstel je door deze periode heen. Het leidt uiteindelijk tot een gevoel van geluk en tevredenheid.

Stemmingwisselingen

Goethe

Na alle hormoonschommelingen, opvliegers, extra kilo’s buikvet en de onvermijdelijke rimpels, storten we ons nu in het fenomeen stemmingswisselingen. Ik bedoel dan van die stemmingen die je zo aan kunnen vliegen. ‘Himmelhoch jauchzend, zum Tode betrübt’. Dit zinnetje uit een toneelstuk van Goethe is in ieder geval wel op mij van toepassing. Het ene moment groeien de bomen tot in de hemel en het volgende moment houd ik de waterlanders niet meer tegen (ook niet die van uitzinnig geluk).

Naar het fenomeen stemmingswisselingen is veel onderzoek gedaan de laatste jaren en deze gevoelens kun je blijkbaar al krijgen voor je überhaupt in de menopauze raakt. Herken deze stemmingswisselingen en denk niet dat je overspannen raakt. Het zit deze keer echt niet tussen je oren (nou ja, eigenlijk ook weer wel), je stevent niet af op een burn-out, maar dit proces speelt zich af in de onderwereld van je lijf.

Wat voel ik eigenlijk?

pittig kapsel

Tijdens deze periode van stemmingswisselingen wil ik het liefst soms even met rust gelaten worden. Helaas ervaar ik (heel tegenstrijdig) al deze gevoelens als ongepast en overdreven en raak ik op een dergelijk moment soms even mijn balans kwijt. Wat voel ik, vraag ik me dan af? Agressie, nervositeit, melancholie, verdriet, blijdschap of ben ik ineens vergeetachtig.  Sommige vrouwen voelen hun libido dalen en drogen vervolgens compleet op, letterlijk en figuurlijk.  Vijftigplussers willen vaak losbreken van de gevestigde orde en worden recalcitrant. Sommige vrouwen knippen hun lange haar tot een kort (pittig …) koppie en gaan op pad op vreemd-kleurige gympen met een lekker jong ding. Het liefst in een T-shirt met de tekst F*** I am Fifty… Al met al is dit gewoon een tijdelijk gevoel van ellende.
In de jaren zeventig zaten de vijftigplussers massaal aan de sherry. Nu kun je Bikram Yoga gaan doen.

Ik voel me schuldig

Waarom voel ik me de hele dag schuldig en ben ik uit balans? Dat komt door de eeuwige hormonen. Er is al genoeg over gezegd maar het speelt zich wederom voor een groot gedeelte af tussen je oren: pijnappelklier, hypofyse en hypothalamus. Dit heeft een effect op je mentale toestand en is niet handig als je kinderen het huis verlaten, je opdraait voor de zorg voor je ouders, vrienden en vriendinnen ongeneeslijk ziek worden en je ook nog zoals ik zonder werk zit (zat inmiddels).

Ik kan je vertellen dat je dan helemaal niet meer het gevoel hebt er bij te horen. Zwaar te verteren. Ik voelde (en voel me nog steeds) kwetsbaar op allerlei vlakken. Ik heb het gevoel er bij te bungelen met mijn rammelende eierstokken, zonder een essentieel aandeel in deze maatschappij te hebben. Het voordeel is dat ik ruimschoots de tijd heb om die opvliegers en stemmingswisselingen te verwerken.

Maak een praatje met je buurman

Als je dan uiteindelijk weet wat de boosdoeners zijn van deze stemmingswisselingen, hormonen dus, kun je jezelf kwijtraken, maar je kunt ook proberen te snappen dat je jezelf ook weer terug gaat vinden. Regelmatig bewegen (verhoging van je serotonine-niveau en dus beter slapen), aanpassing van je dagelijkse dieet of hormonen slikken kan kleine succesje opleveren. Ga iets doen waar je energie van krijgt en geef stress geen kans. Zorg dus ook voor voldoende daglicht. Ik ga na een dag binnen zitten vaak fietsend of lopend mijn dagelijkse boodschappen doen. Dat stimuleert je bloedsomloop. Praatje maken met mijn vrolijke buurmannen en de vriendelijke kassière,  maken mijn dag weer goed. Geniet dan heel simpel eens van de wind in je haren. Denk aan je ademhaling. Zuig naar binnen die frisse lucht. Maak je hoofd leeg.

Ik ben in de gelukkige omstandigheid dat mijn partner altijd een luisterend oor heeft en mijn vriendinnen vrijwel allemaal om de hoek wonen. Samen huilen of lachen (met koffie of wijn)  lucht op. Wees intussen eens wat minder kritisch naar jezelf. Een middagje shoppen of de één of andere workshop volgen, geeft een hoop energie. Zelfspot maakt het allemaal een beetje minder zwaar. Lach om je tekortkomingen, lach om je rode gevlekte nek. Plan stiekem een middagdutje in. Als je ziet dat je vriendin ook een rode kop en een natte bovenlip krijgt, snap je dat je niet alleen bent. Geef haar een vette knipoog.
Het maakt het gevoel van acceptatie (daar is het codewoord weer) makkelijker.

Kwakzalvers

Als je erg kritisch op jezelf bent en was, had je vroeger misschien al een hekel aan jezelf, een slecht zelfbeeld dus, en loop je kans op een problematische overgang. Zoek hulp. Als je je weg zelf niet kunt vinden, als je echt niet om jezelf kunt lachen, laat je dan niet verleiden om allerlei middeltjes van kwakzalvers te kopen, maar maak altijd een beginnetje bij je huisarts. Misschien kan hij of zij door middel van bloedonderzoek en een goed gesprek je al een eind op weg helpen. Sluit uit of je schildklier of bijnierproblemen hebt. Haal je gezondheid niet uit een potje supplementen bij de drogist. Dit kost je alleen heel veel geld.

Plakstrips

Is er dan helemaal niets positiefs te melden in deze laatste aanvlieg route naar de eeuwige jachtvelden? Ja, zeker wel. Er is leven na de overgang. Onze voorouders werden maar gemiddeld vijftig jaar. Wij redden makkelijk de tachtig. Voor ons is vijftig het nieuwe veertig. De menstruaties gaan weg om nooit weer terug te komen. Geen gedoe meer met doorlekkende tampons of plakstrips van maandverband aan je schaamhaar. Geen bevallingen meer. Zo langzamerhand heb je de wijsheid in pacht. En ja, ook dat buikje, die platte bips en die extra vijf kilo’s. Maar wij dragen geen bloemetjesjurken en watergolfkapsels, wij spelen op een positieve manier met onze vrouwelijkheid.

Leef je leven, het is veel te leuk.